Tweet
Re: Den troep
Ik kan me daar helemaal in vinden. Ik hield er een schoonbroer aan over! Ik zat in Duitsland, op 500 km van huis (HAWK in Brakel) en dat was maar goed ook. Mijn pa was bij de Zeemacht, en had ik gewild, dan kon ik op enkele kilometers van huis mijn uurtjes kloppen. Maar dat wilde ik doelbewust niet.
Ik leerde er leiding geven als KROO. De micro-gemeenschap in het leger was een kopie van mijn latere werkelijkheid. Ik stond tussen de beroeps en de miliciens. Ik deed ook maar mijn dienstplicht en moest beiden tevreden houden. Van de miliciens moest ik iets gedaan krijgen en 'k moest mijn "bazen" te vriend houden. En in dit alles wou ik mijn eigen principes niet verloochenen: gezag is gestoeld op respect en anders hoeft het niet. Wel ik heb tijdens mijn hele legerdienst niemand gestraft. Ik leerde dat respect afdwingen en heb er ook terug gehad. Het was de ideale leerschool: proberen wat werkt en wat niet. Jezelf bijsturen en de boel positief benaderen, zorgen dat het doenbaar was voor allen. Ik heb nu ook een leidinggevende functie maar ik heb tijdens mijn professionele carrière nooit kunnen experimenteren met leidinggeven, het moest er steeds boenk op zijn. Dat heb ik tijdens mijn legerdienst wel kunnen doen, want na een tijdje was de helft van de lichting weg en kon ik een beetje herbeginnen en het beter doen.
Ik vond mezelf absoluut niet sportief toen ik binnen ging en was dat wel toen ik afzwaaide. Ik beschouwde het als mijn laatste "speeltijd" voor het grotere werk.
Je leert ook dat je met IEDEREEN iets kan aanvangen. In het begin besef je pas in welk beschermd milieu je opgegroeid bent. Je vriendenkring is heel vaak een kopie van je eigen denkwereld. Eens je aan je legerdienst begint besef je dat de wereld veel groter is dan die kleine beschermde kring. Als KROO moest je met heel die verscheidenheid aan mensen iets bereiken: in hetzelfde peloton zaten dokters maar ook ongeletterde gasten. En als je allen behoorlijk behandelde (zoals je zelf hoopte behandeld te worden) dan zag je in dat je met elk van hun iets kon bereiken. 't Was tof en ik leerde er gigantisch veel. Maar dan moest je natuurlijk zelf ook een beetje meewillen.
Op dat vlak vind ik dat "den troep" de boel behoorlijk negatief benadert. Ik heb zelf die indruk nooit gehad. Opvallend is dat er zelfs op facebook een pagina bestaat van het bataljon dat ondertussen al afgeschaft is en dat de vriendschap die er toen ging op die facebook pagina's nog terug te vinden is. Elke dag nog komen er foto's bij van oud miliciens/KROOs/KROs/beroeps. 't Kan er dus echt zo slecht niet geweest zijn hé.
Groetjes,
Riho.
Oorspronkelijk geplaatst door Franciskine
Bekijk bericht
Ik leerde er leiding geven als KROO. De micro-gemeenschap in het leger was een kopie van mijn latere werkelijkheid. Ik stond tussen de beroeps en de miliciens. Ik deed ook maar mijn dienstplicht en moest beiden tevreden houden. Van de miliciens moest ik iets gedaan krijgen en 'k moest mijn "bazen" te vriend houden. En in dit alles wou ik mijn eigen principes niet verloochenen: gezag is gestoeld op respect en anders hoeft het niet. Wel ik heb tijdens mijn hele legerdienst niemand gestraft. Ik leerde dat respect afdwingen en heb er ook terug gehad. Het was de ideale leerschool: proberen wat werkt en wat niet. Jezelf bijsturen en de boel positief benaderen, zorgen dat het doenbaar was voor allen. Ik heb nu ook een leidinggevende functie maar ik heb tijdens mijn professionele carrière nooit kunnen experimenteren met leidinggeven, het moest er steeds boenk op zijn. Dat heb ik tijdens mijn legerdienst wel kunnen doen, want na een tijdje was de helft van de lichting weg en kon ik een beetje herbeginnen en het beter doen.
Ik vond mezelf absoluut niet sportief toen ik binnen ging en was dat wel toen ik afzwaaide. Ik beschouwde het als mijn laatste "speeltijd" voor het grotere werk.
Je leert ook dat je met IEDEREEN iets kan aanvangen. In het begin besef je pas in welk beschermd milieu je opgegroeid bent. Je vriendenkring is heel vaak een kopie van je eigen denkwereld. Eens je aan je legerdienst begint besef je dat de wereld veel groter is dan die kleine beschermde kring. Als KROO moest je met heel die verscheidenheid aan mensen iets bereiken: in hetzelfde peloton zaten dokters maar ook ongeletterde gasten. En als je allen behoorlijk behandelde (zoals je zelf hoopte behandeld te worden) dan zag je in dat je met elk van hun iets kon bereiken. 't Was tof en ik leerde er gigantisch veel. Maar dan moest je natuurlijk zelf ook een beetje meewillen.
Op dat vlak vind ik dat "den troep" de boel behoorlijk negatief benadert. Ik heb zelf die indruk nooit gehad. Opvallend is dat er zelfs op facebook een pagina bestaat van het bataljon dat ondertussen al afgeschaft is en dat de vriendschap die er toen ging op die facebook pagina's nog terug te vinden is. Elke dag nog komen er foto's bij van oud miliciens/KROOs/KROs/beroeps. 't Kan er dus echt zo slecht niet geweest zijn hé.
Groetjes,
Riho.
Comment