Re: Loslopende honden in natuurgebieden
't Is iets he 
Vroeger was alles eenvoudiger.
Waarom? Er was minder van alles...
Tegenwoordig hebben we veel meer en de kans op schade... is veel groter.
Ik wil het zo even bekijken.
De mentaliteit is ook heel anders. Minder verdraagzaamheid ook.
Je moet heel voorzichtig zijn omdat je veel meer zere tenen kan tegenkomen.
Zelfs als je een zichtbaar bewijs aantoont wordt dit soms niet verdragen
Honden zijn niet veranderd. Mensen wel.
En we mogen zeker nog leven
We maken het ons wel steeds moeilijker.
Dit is geen kritiek of verwijt.
Het met minder tijd het beter doen is bijna een manier van leven geworden.
Investeren in tijd en geduld hebben is een breekpunt en dat is zeker waar als je
met bijv. honden bezig bent.
Volgens mij geldt dit voor elk levend wezen
Een collega had het hier over instinct.
En dat is volkomen waar.
En het is ook waar dat dit ons al heel snel afgeleerd wordt...
Vroeger en ook nu hoor je dit: "Doe dat niet! Wat gaan de mensen wel denken"
Is niet het perfecte voorbeeld maar het gaat wel daar over.
Kortom er wordt serieus ingegrepen in ons & het gedrag.
Dat heet dan opvoeding.
Om een lang verhaal kort te maken: kleine kinderen hebben daar geen last van.
Die reageren nog volgens hun instinct.
In hun hersenen is er nog geen chaos, dat komt later met volwassen worden.
't Is ook daarom dat kinderen beter kunnen omgaan met bijv. honden
Een volwassene kan dat niet meer. Ik bedoel dus instinctief reageren .
Een volwassene denkt in dit geval veel teveel na.
Die loopt al rond met 20 gevallen in zijn hoofd dus waarin het fout zou kunnen gaan
En dat creëert onvermijdelijk spanningen, zelfs angst en hun hond voelt dit direct.
Je merkt dit duidelijk bij mensen die al gedurende een lange tijd een probleem hebben
met hun hond. Dit is ook geen kritiek omdat je weten moet & leren moet, wat de oplossing is. En dat kost tijd en geduld maar er zijn ook zaken die je in één dag of
binnen een paar uur kan oplossen.
Ik raad iedereen aan die het interesseert: bekijk een paar uitzendingen van Cesar Millan
Een hond zonder lijn kan je perfect controleren....
Het mooiste echter vind ik de harmonie en de balans in het gezin, huishouden.
Het hele gezin voelt zich beter als er een probleem (met hun hond) is opgelost.
Meer rust, geen chaos, geen spanningen, buren en vrienden die je weer kan ontvangen
zonder dat ze gebeten worden enz. enz.
Kortom? Meer liefde in het gezin
Klinkt melig maar het is zo.
De anciens hier weten het: ik heb ooit een Afghaanse windhond gehad.
(jaja een janetten hond
)
Was mijn eerste hond en die kwam uit een asiel.
Ik heb nooit geen liever beest in huis gehad
Die had dus ontzettend veel beweging nodig...en dat kon ik in die tijd nog opbrengen.
Een buurvrouw (niet naast de deur) had ook eentje en dan gingen we vrij dikwijls
samen rennen op een grote weide in de buurt.
(de honden he....)
Buiten in open lucht was die echt uitgelaten en binnenshuis zo rustig als ik weet niet wat. Die was zijn energie kwijt.
Nog iets leuks?
Als ik met mijn wijsvinger op en af deed dan ging die zitten...
Soms kwam die naar mij toe en drukte met zijn snuit zachtjes tegen mijn arm.
Die wilde ge-aait worden
Niet goed in feite...omdat de eigenaar dit bepaalt, niet de hond.
Oorspronkelijk geplaatst door VerSeg
Bekijk bericht

Vroeger was alles eenvoudiger.
Waarom? Er was minder van alles...
Tegenwoordig hebben we veel meer en de kans op schade... is veel groter.
Ik wil het zo even bekijken.
De mentaliteit is ook heel anders. Minder verdraagzaamheid ook.
Je moet heel voorzichtig zijn omdat je veel meer zere tenen kan tegenkomen.
Zelfs als je een zichtbaar bewijs aantoont wordt dit soms niet verdragen

Honden zijn niet veranderd. Mensen wel.
En we mogen zeker nog leven

We maken het ons wel steeds moeilijker.
Dit is geen kritiek of verwijt.
Het met minder tijd het beter doen is bijna een manier van leven geworden.
Investeren in tijd en geduld hebben is een breekpunt en dat is zeker waar als je
met bijv. honden bezig bent.
Volgens mij geldt dit voor elk levend wezen

Een collega had het hier over instinct.
En dat is volkomen waar.
En het is ook waar dat dit ons al heel snel afgeleerd wordt...
Vroeger en ook nu hoor je dit: "Doe dat niet! Wat gaan de mensen wel denken"

Is niet het perfecte voorbeeld maar het gaat wel daar over.
Kortom er wordt serieus ingegrepen in ons & het gedrag.
Dat heet dan opvoeding.
Om een lang verhaal kort te maken: kleine kinderen hebben daar geen last van.
Die reageren nog volgens hun instinct.
In hun hersenen is er nog geen chaos, dat komt later met volwassen worden.
't Is ook daarom dat kinderen beter kunnen omgaan met bijv. honden

Een volwassene kan dat niet meer. Ik bedoel dus instinctief reageren .
Een volwassene denkt in dit geval veel teveel na.
Die loopt al rond met 20 gevallen in zijn hoofd dus waarin het fout zou kunnen gaan

En dat creëert onvermijdelijk spanningen, zelfs angst en hun hond voelt dit direct.
Je merkt dit duidelijk bij mensen die al gedurende een lange tijd een probleem hebben
met hun hond. Dit is ook geen kritiek omdat je weten moet & leren moet, wat de oplossing is. En dat kost tijd en geduld maar er zijn ook zaken die je in één dag of
binnen een paar uur kan oplossen.
Ik raad iedereen aan die het interesseert: bekijk een paar uitzendingen van Cesar Millan

Een hond zonder lijn kan je perfect controleren....
Het mooiste echter vind ik de harmonie en de balans in het gezin, huishouden.
Het hele gezin voelt zich beter als er een probleem (met hun hond) is opgelost.
Meer rust, geen chaos, geen spanningen, buren en vrienden die je weer kan ontvangen
zonder dat ze gebeten worden enz. enz.
Kortom? Meer liefde in het gezin

Klinkt melig maar het is zo.
De anciens hier weten het: ik heb ooit een Afghaanse windhond gehad.
(jaja een janetten hond

Was mijn eerste hond en die kwam uit een asiel.
Ik heb nooit geen liever beest in huis gehad

Die had dus ontzettend veel beweging nodig...en dat kon ik in die tijd nog opbrengen.
Een buurvrouw (niet naast de deur) had ook eentje en dan gingen we vrij dikwijls
samen rennen op een grote weide in de buurt.
(de honden he....)
Buiten in open lucht was die echt uitgelaten en binnenshuis zo rustig als ik weet niet wat. Die was zijn energie kwijt.
Nog iets leuks?
Als ik met mijn wijsvinger op en af deed dan ging die zitten...
Soms kwam die naar mij toe en drukte met zijn snuit zachtjes tegen mijn arm.
Die wilde ge-aait worden

Niet goed in feite...omdat de eigenaar dit bepaalt, niet de hond.
Comment