Mijn schoonbroer Gino (werkzaam bij de gemeente Hooglede) is gisteren een cursus gaan volgen i.v.m. gebruik van de aangekochte defilibrators door de gemeente.
Aankondiging
Collapse
No announcement yet.
Dat moet lukken.
Collapse
X
-
-
Re: Dat moet lukken.
Oorspronkelijk geplaatst door demeyereg Bekijk berichtMijn schoonbroer Gino (werkzaam bij de gemeente Hooglede) is gisteren een cursus gaan volgen i.v.m. gebruik van de aangekochte defilibrators door de gemeente.
http://www.nieuwsblad.be/article/det...20614_00184894
Ik heb de cursus ook al gevolgd maar hoop het nooit te moeten gebruiken.
Petje af voor je schoonbroer want "in't echt" zal het niet zo simpel zijn denk ik.
Johan
-
Re: Dat moet lukken.
heel goed.
er hangen er hier 4 in ons dorp.
grt,bouk.wie niet spreekt wordt niet gehoord, wie niet schrijft wordt niet gelezen.
http://s281.photobucket.com/user/tut...0polder?sort=3
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008593234290
Comment
-
Re: Dat moet lukken.
Uiteindelijk hoef je niet bang te zijn het toestel verkeerd of op een fout moment te gebruiken. Het toestel zal geen schok adviseren om het hart te defibrilleren als er geen hartstilstand is.
In de meeste bedrijven en openbare gebouwen zijn deze toestellen al te vinden. En maar goed want minuten kunnen van levensbelang zijn.En nu ga ik nog wat foto's proberen maken...
Comment
-
Re: Dat moet lukken.
Ik zie dat er ondertussen wel minder goed nieuws is over die wielertoerist:
http://barthuysmans.smugmug.com/
BD0338BE
Comment
-
-
Re: Dat moet lukken.
Oorspronkelijk geplaatst door Black B@ndit Bekijk berichtIk zie dat er ondertussen wel minder goed nieuws is over die wielertoerist:
http://www.nieuwsblad.be/article/det...A_20120615_001
Ik kan mij goed voorstellen dat je daar als dicht betrokkene, toch wel mee begaan bent, ook al is die man niet iemand die hij kende.
Comment
-
Re: Dat moet lukken.
Hij heeft gedaan wat hij kon doen. De meeste mensen zouden voorbij lopen of rijden.
Maar dit zijn de dingen die aan de ribben blijven plakken. Proficiat voor Gino.
Toen ik een jaar of twintig was heb ik een nonkel voor mijn ogen een hartaderbreuk zien krijgen, (de huisdokter was pas vertrokken, de man voelde zich -niet goed-) de paar aanwezigen begonnen te roepen en te tieren maar niemand deed iets.
Ik ben toen met mond op mond en hartmassage begonnen, ik had het nog nooit in mijn leven gedaan. Het heeft al bij al een paar minuten geduurd.
Daar ben ik toch een tijdje niet goed van geweest.
Dat leert je de praat : "ik zou dit en ik zou dat" aardig relativeren. Het is en blijft een merkwaardige zaak hoe elkeen in zo'n stresssituatie reageert.
Ik heb zo nog een straffe, ergens begin jaren 90 ben ik erin geslaagd om een dubbele been, breuk op te lopen (bomen omdoen) en ik stond helemaal alleen in het bos naast mijn deur. Een korte snerpende pijn en vervolgens het gevoel dat je voet geen grond meer raakt, je weet meteen dat er iets mis is. Ik ben nog nooit zo kalm geweest in mijn hele leven, het ging door mijn hoofd "niet vallen, misschien wordt het dan een open breuk" en "ik moet een telefoon hebben".
Op één been naar huis gesprongen, de sleutels van de deur zaten op mijn auto en door de steeds erger wordende pijn zag ik het niet meer zitten en omdat ik bewusteloosheid vreesde heb ik me neergelegd aan de deur en gewacht. 2 joggers die voorbijkwamen toegeroepen en naar het hospitaal. Moest geopereerd worden, vijzen enz, als de chirurg van wacht me toen gezegd had, "het spijt ons maar de verdoving is op, we zullen moeten opereren zonder", ik had gezegd : "doe maar, veel meer pijn kan het toch niet doen"
Een mens is een raar beestje, Geert.
Comment
Comment