Tweet
Je kent het wel, of misschien niet,... Het gevoel dat je niet goed weet waarheen. Er is geen specifieke richting waarvoor je studies hebt beëindigd en eerlijkheid zelve zou je zelfs niet weten welke richting je zou kiezen mocht je de keuze weer krijgen.
Net voor onze laatste jaarwisseling heb ik mijn ontslag genomen. Ik was een verkoper op de baan die diepvriesproducten aan de man bracht. Tot nu toe ben ik altijd in de huid van verkoper gekropen. Altijd op de baan...
Maar ik nam dus ontslag. Vanwege meerdere zaken.
1) de uren: Ik vertrok vrij vroeg en kwam altijd s'avonds weer thuis. En er waren plannen om nog langere uren in te voegen.
2) interesse: ik had geen interesse meer in de functie en zijn producten.
3) druk: constant op cijfers moeten draaien is niet iets waar ik nog meteen voor zou willen tekenen. Een deadline afwerken, daar heb ik geen problemen mee maar telkens weer dat verkoopcijfer te behalen.
4) woon-werk afstand: Ik woon nu bij mijn vriendin in Antwerpen en ben zelf van plan naar Antwerpen te verhuizen. Dus is het voor mij ideaal om ook in Antwerpen te werken.
5) opleiding: Zoals eerder al gezegd heb ik geen specifieke opleiding waardoor je veelal al uit de boot valt bij sommige interessante aanbiedingen. Of je hebt ervaring nodig maar je krijgt de kans niet tot een gesprek om je te laten blijken in de hoeveelheid enthousiasme.
Vanavond heb ik een gesprek om als uitzendconsulent te werken maar om eerlijk te zijn is het maar met het idee in mijn hoofd dat ik weer aan de slag kan. Het groot commercieel gegeven loopt niet in mijn bloed. Toch niet als het om verkoop-sales gaat.
Zijn er nog mensen met zo'n probleem of dit hebben moeten doormaken?
Alvast bedankt om dit te lezen.
Groetjes
Edit: Maak aub geen opmerking op bovenstaande punten. In die zin dat ik een harde en correcte werker ben. Dat ik loyaal ben en zeker flexibel. Maar het is een combinatie van de punten die het zover doet komen.
Net voor onze laatste jaarwisseling heb ik mijn ontslag genomen. Ik was een verkoper op de baan die diepvriesproducten aan de man bracht. Tot nu toe ben ik altijd in de huid van verkoper gekropen. Altijd op de baan...
Maar ik nam dus ontslag. Vanwege meerdere zaken.
1) de uren: Ik vertrok vrij vroeg en kwam altijd s'avonds weer thuis. En er waren plannen om nog langere uren in te voegen.
2) interesse: ik had geen interesse meer in de functie en zijn producten.
3) druk: constant op cijfers moeten draaien is niet iets waar ik nog meteen voor zou willen tekenen. Een deadline afwerken, daar heb ik geen problemen mee maar telkens weer dat verkoopcijfer te behalen.
4) woon-werk afstand: Ik woon nu bij mijn vriendin in Antwerpen en ben zelf van plan naar Antwerpen te verhuizen. Dus is het voor mij ideaal om ook in Antwerpen te werken.
5) opleiding: Zoals eerder al gezegd heb ik geen specifieke opleiding waardoor je veelal al uit de boot valt bij sommige interessante aanbiedingen. Of je hebt ervaring nodig maar je krijgt de kans niet tot een gesprek om je te laten blijken in de hoeveelheid enthousiasme.
Vanavond heb ik een gesprek om als uitzendconsulent te werken maar om eerlijk te zijn is het maar met het idee in mijn hoofd dat ik weer aan de slag kan. Het groot commercieel gegeven loopt niet in mijn bloed. Toch niet als het om verkoop-sales gaat.
Zijn er nog mensen met zo'n probleem of dit hebben moeten doormaken?
Alvast bedankt om dit te lezen.
Groetjes
Edit: Maak aub geen opmerking op bovenstaande punten. In die zin dat ik een harde en correcte werker ben. Dat ik loyaal ben en zeker flexibel. Maar het is een combinatie van de punten die het zover doet komen.
Comment