Hellep

[Sannepoes]

Re: Hellep

[Mod]
Mag ik vragen om on-topic te blijven en elkaars mening te respecteren.


@35a: Problemen ivm met een mogelijk ban bespreek je met de moderator in kwestie, als je niet akkoord gaat richt je je tot de hoofdmoderator of stuur je een mail naar de forumleiding.

[weebee]

Re: Hellep

Ik heb van weinig last maar nieuwsgierig ben ik natuurlijk wel. Niets menselijks is me vreemd, kortom.
---------------
'k Vroeg me af naar wat zo'n kenner als jij dan wel luistert via "die oordoppen" ? Mogen we deelachtig worden van (in ?) je melomane geneugten ?
---------------
Toe, verbaas me !

"We" zeggen neen. Uw inlevingsvermogen is daar niet ontwikkeld genoeg voor. U kent het verschil niet tussen ironie en sarcasme. In uw "hidden agenda" staat kwetsen geschreven en daar doe ik niet aan mee.

[weebee]

Re: Hellep

"De Belgen spenderen ook dit jaar 330 miljoen euro of een gemiddelde van 30 euro per persoon aan 'foute' kerstcadeaus. Dat blijkt uit onderzoek van eBay en onderzoeksbureau TNS."
Bron
Dit kan nooit de bedoeling geweest zijn achter het idee van Kerstmis. Het is vooral dat platte commerciële, overgoten met een sentimenteel sausje, waar velen eens zouden moeten bij "stille staan". Dat mensen een kerstboom versieren in hun woning en samen met familie eens lekker eten, daar is natuurlijk niets verkeerds mee. Het omgekeerde denken zou dwaas zijn. Maar dat exuberante vreten en zuipen dat laat ik liever aan mij voorbijgaan. En het grappige is dat de meeste mensen net dat een "een echte kerstsfeer" vinden. Ze dwalen.

[Sultana]

Re: Hellep

Een blog van Rik Torfs (bron: http://multiblog.vrt.be/riktorfs/200...-fijn-te-zijn/)

Kerstmis hoeft niet per se fijn te zijn
23 / 12 / 2009
Kerstmis. Het feest van de vrede. Was het maar elke dag Kerstmis! Dan zou de wereld pas een paradijs zijn. Zo spreekt de aankomende godsdienstleraar. De beginnende predikant. Het doorsnee lid van het Vlaams parlement.

Maar klopt deze alom gehuldigde stelling wel? Want misschien werkt een vredige, gelukzalige sfeer op een paradoxale manier ontmoedigend. Op 25 december is heerlijk eten een must. Worst met spruitjes? Komaan, toch niet met Kerstmis. Dan heeft de mens nood aan voedsel dat smaakt naar geluk. Ganzenlever bijvoorbeeld, met veel dierenleed als collateral damage.

De lat ligt hoog

Verder voelt eenieder behoefte aan familieleden die van hem houden. De lat ligt dus erg hoog. Familieleden, zijn dat niet die lui die je af en toe op begrafenissen ontmoet, en die er genoegen in scheppen ruzie te maken over erfenissen? Op Kerstmis dus niet. Dan zijn familieleden allemaal schatten.

Heerlijk voedsel, warme familiebanden. Kerstmis smeekt om perfectie. Liefdesverdriet, Weltschmerz, heimwee, smart: ze passen niet in het plaatje. Kerstmis lijkt wel het feest voor lui die alles netjes voor elkaar hebben. Pas gescheiden? Hoort niet bij Kerstmis. Vervreemding van de eigen kinderen? Neen toch, niet nu. De sfeer van gelukzaligheid geeft de wat sombere burger de indruk dat er niemand anders is dan hijzelf die in eenzaamheid leeft. Ten onrechte. Eenzaam ben je nooit alleen. Ook al suggereert kitscherige kerstvreugde het tegendeel.

Neus op de feiten

Kerstmis drukt je meer dan nodig is met je neus op de feiten. Het schijnbare geluk van anderen verhoogt bij vele mensen het gevoel van eenzaamheid, ook als ze in een groot gezelschap aan tafel zitten. Kerstmis is vaak het feest van de plotse huilbui of het onverwachte vertrek. Dat is niet fijn. Maar Kerstmis hoeft niet per se fijn te zijn. Als dat wel kan, goed zo. Toch is niemand verplicht om zich met Kerstmis gelukkiger te wanen dan hij in werkelijkheid is.

Misschien is Kerstmis wel het mooist wanneer alles anders verloopt dan je vooraf verwacht.

Pingpong

Twee kerstfeesten zijn mij bijgebleven. Kerstavond 1982. Wachtdienst in de toenmalige kazerne het Klein Kasteeltje. Met een vijftal miliciens wachtten wij op een inval van de Russen. Maar die dag kwamen ze niet. Dus speelden wij onder het macabere licht van buislampen pingpong tot diep in de nacht. Dat heb ik later nooit meer gedaan. Pingpong in legeruniform. De zaal was niet goed verwarmd. Maar wij speelden de kou van ons af. Wij? Ik herinner mij van de andere jongens absoluut niets meer. De vluchtigheid waarmee levenspaden elkaar kruisen…

Onder professoren

Later kwam Kerstmis 1985. Ik was assistent aan de KU Leuven. Bruisend van enthousiasme. In de late namiddag van 24 december, toen de universitaire gebouwen er uitgestorven bijlagen, trof ik in een verlaten zaaltje waar ik een boek had laten liggen een oude deeltijds professor aan, die de inhoud van halflege champagneglazen –stille getuigen van een voorbije receptie- weer in een fles verzamelde. “Hij is nog best drinkbaar”, zei hij wat schuchter, maar ook zonder al te veel schaamte, toen hij mijn onverwachte aanwezigheid opmerkte. Ik glimlachte, en wenste hem een zalig kerstfeest. Later bleek dat de professor zijn domicilie had gekozen op het adres van de rechtsfaculteit. Dat werd duidelijk toen zijn kiesbrief er arriveerde.

Eenzaamheid, armoede, gêne. Op een onverwachte plek. Onder professoren. Maar toch ook champagne, zij het zonder bubbels. Kerstmis op zijn mooist. Onherkenbaar. Ontdaan van glamour. Niet zonder wonden.
Zalig Kerstmis, beste lezer. Schuw de vreugde niet, vrees evenmin het verdriet.

[theokus]

Re: Hellep

Een blog van Rik Torfs (bron: http://multiblog.vrt.be/riktorfs/200...-fijn-te-zijn/)

Nodig een eenzame uit.