Tweet
Re: Urbexlocaties uitwisselen
Wat betreft mezelf, ik ben toevallig op het verschijnsel gestoten via een Zweedse prof industriële archeologie. Mits enig zoeken had ik 5 locaties in Zweden waaronder een hele mooie. Ik werd gebeten door dit soort fotografie en het jaar erop had ik er 50 te zoeken, waarvan er maar een kleine 10 tal de moeite waren. Ik, als beginner, contacteerde deze Jan Jörnmark om zijn gedacht te vragen over mijn resultaten. Hij verwaardigde zich zelfs nog niet om te antwoorden, meer nog, hij smeet mijn commentaar van zijn site. Dus ik weet wel degelijk hoe een beginner zich soms moet voelen.
OK, Jalbum accountje aangemaakt en de foto's geplaatst. Ik kon me toen niet voorstellen datr België het Walhalla is van de urbex.....
Tijdje nadien : reactie van Urbanbruges http://urbanbruges.jalbum.net/
Lorenzo is nog actief geweest hier maar is het afgebold omwille van de commentaren van sommigen. Wat over en weer gemaild, tenslotte een telefoontje van een dik uur en het klikte. Hoor ik toch wel van garage SOS zeker, ik ben er al 1000x voorbij gereden. Prachtlocatie. Enfin, ik had het zitten. Voor Lorenzo heb ik geen geheimen meer en ik beschouw hem nog altijd als mijn mentor en bovendien een goede vriend.
Vervolgens er een hele tijd alleen op uit geweest, me ingeschreven op het Earthviewforum (via Lorenzo). Een jaar later elitestatus gekregen op EV. Pure luxe om locaties te vinden. Via daar ook vrienden leren kennen enz....
Vervolgens heb ik contact gekregen met Dama van het forum, hetzelfde verhaal maar nu was ikzelf de mentor, wat over en weer gemaild en dan ben ik er een aantal keer op uitgetrokken met Danny, ik heb er ook een goede vriend aan overgehouden, als Danny mij om een locatie zou vragen : no problem, ik weet wat ik aan hem heb. Daarna ben ik nog met twee anderen er eens op uitgetrokken. De contacten verliepen op dezelfde manier, heel gemoedelijk.
Nog zoiets : twee-drie jaar geleden kwam ik in N-IJsland toevallig in gesprek met een Fransman die Engels sprak, op zich al heel ongewoon. Plots ging het over urbex, was hij ook mee bezig. Sites uitgewisseld en blijvend contact gehouden. Een half jaar geleden heb ik hem al mijn reeds bezochte locaties cadeau gedaan en heel onlangs mijn volledige to-do collectie van honderden locaties. Ik ruil heb ik copies gekregen van zijn "carnet". Voila, een winwin-situatie. Yves heeft geen site maar na iedere trip stuurt hij zijn beste foto's door. Heel speciale soort fotografie, heel dikwijls in steengroeven, de ondergrond van Parijs.... hoe hij het doet met zijn belichting weet ik niet. Ik zou zeggen : ik ga een paar van zijn foto's plaatsen maar ik weet niet in hoeverre het wordt geapprecieerd als je foto's plaatst van iemand anders.
Nog een voorbeeld is dat van een student criminologie die zijn mastersproef deed over urbex, als hij een meemocht. Weer de nodige mails. Waarom niet. Als ik in ruil een afschrift mocht hebben van zijn proef ??? Waarom niet. Maxim heeft woord gehouden en ik ook, meer moet dat niet zijn.
Voor de volledigheid : dit is de positieve kant van het verhaal.
Ik ben ook oud genoeg om snel te weten wat voor vlees je in de kuip hebt. Dat blijkt al snel na enige mails.
Als je een beetje de kat uit de boom kijkt en de eerste scheldpartijen volgen, ja dan weet je het wel. Ik denk met veel ongenoegen terug aan ene Ilse Moeskops (via BD). Ik zal niet herhalen wat voor zak ik in feite wel was. Het verhaal van Diego1987 ga ik niet oprakelen want was wel het allerlaagste. Onlangs was het hier weer eens zo ver, alles omwille van één woord. Tsja, ze doen maar.
Grappig genoeg kreeg ik via het laatste geval contact met iemand van BD die ik wél vertrouw (vraag me niet waarom) en die ik wél eens zou willen meenemen op een urbextrip.
Jawel Stephanie
Nog even in het kort : wat je moet doen om bij mij door de mand te vallen is me een mail sturen met "hei, ik ben huppeldepup, kan jij mei asap de locatie geeven van chatueu la Foret".
Tenslotte, zoals Wim al zei, bepaalde locaties zijn bij wijze van spreken aan je achterdeur. Al vele jaren rij ik tweemaal per dag voorbij een oude boerderij maar verleden jaar zag ik dat er dakpannen weg waren. Mijn eerste gedacht : waw, ik heb hem zelf gevonden. Neen, bleek "Le Grand Georges" te zijn. Zelfde verhaal voor "the house in the woods" en "huize Vanneste".
Verleden week nog : een cafe dat al jaren niet "bewoog", even gestopt en er is een ruit ingeslagen. Als het de moeite is wezet ik niet maar hier zijn zeker nog geen urbexers geweest, wel hangjongeren, te zien aan de vele" bierblikken.
En tenslotte : hoe meer mensen je kent hoe meer tips je kan krijgen, zeker als ze zien dat je het goed meent en als je wat deftige foto's neemt die dat ondersteunen. Op mijn Graffiti-School kreeg ik op amper 8 maanden 10500 visits. Doet deugd.
Eén van mijn eerste vragen is trouwens altijd : "hoe ben je bij mij terecht gekomen ?"
Veelal krijg je geen antwoord en tsja, dan heb je het vlaggen, géén urbex trouwreportage. Van één iemand heb ik ooit foto's gekregen van de urbex-trouw. Ik apprecieer dat enorm.
En wat je vooral moet doen is mij als jonge beginner op mijn plaats zetten
tenslotte ben ik ook al 56.
Los van deze kwestie maar vergelijkbaar : sinds 20 jaar ben ik bezig met het verzamelen van wildernishutten en de mooiste vrije kampeerplaatsjes in Zweden, allemaal vrij en gratis toegankelijk en dus zo kwetsbaar als maar mogelijk door de multiplicatorfactor van internet.
Dit voor wie me niet gelooft. Zeg nu zelf : wat zou je antwoorden op een mail "hoi kan jij me ASAP de volledige lijst van hutten doorsturen ?"
Lange reactie maar ik hoop dat ik enige duidelijkheid heb geschapen, Djivan.
Groeten
Oorspronkelijk geplaatst door Djivan
Bekijk bericht
OK, Jalbum accountje aangemaakt en de foto's geplaatst. Ik kon me toen niet voorstellen datr België het Walhalla is van de urbex.....
Tijdje nadien : reactie van Urbanbruges http://urbanbruges.jalbum.net/
Lorenzo is nog actief geweest hier maar is het afgebold omwille van de commentaren van sommigen. Wat over en weer gemaild, tenslotte een telefoontje van een dik uur en het klikte. Hoor ik toch wel van garage SOS zeker, ik ben er al 1000x voorbij gereden. Prachtlocatie. Enfin, ik had het zitten. Voor Lorenzo heb ik geen geheimen meer en ik beschouw hem nog altijd als mijn mentor en bovendien een goede vriend.
Vervolgens er een hele tijd alleen op uit geweest, me ingeschreven op het Earthviewforum (via Lorenzo). Een jaar later elitestatus gekregen op EV. Pure luxe om locaties te vinden. Via daar ook vrienden leren kennen enz....
Vervolgens heb ik contact gekregen met Dama van het forum, hetzelfde verhaal maar nu was ikzelf de mentor, wat over en weer gemaild en dan ben ik er een aantal keer op uitgetrokken met Danny, ik heb er ook een goede vriend aan overgehouden, als Danny mij om een locatie zou vragen : no problem, ik weet wat ik aan hem heb. Daarna ben ik nog met twee anderen er eens op uitgetrokken. De contacten verliepen op dezelfde manier, heel gemoedelijk.
Nog zoiets : twee-drie jaar geleden kwam ik in N-IJsland toevallig in gesprek met een Fransman die Engels sprak, op zich al heel ongewoon. Plots ging het over urbex, was hij ook mee bezig. Sites uitgewisseld en blijvend contact gehouden. Een half jaar geleden heb ik hem al mijn reeds bezochte locaties cadeau gedaan en heel onlangs mijn volledige to-do collectie van honderden locaties. Ik ruil heb ik copies gekregen van zijn "carnet". Voila, een winwin-situatie. Yves heeft geen site maar na iedere trip stuurt hij zijn beste foto's door. Heel speciale soort fotografie, heel dikwijls in steengroeven, de ondergrond van Parijs.... hoe hij het doet met zijn belichting weet ik niet. Ik zou zeggen : ik ga een paar van zijn foto's plaatsen maar ik weet niet in hoeverre het wordt geapprecieerd als je foto's plaatst van iemand anders.
Nog een voorbeeld is dat van een student criminologie die zijn mastersproef deed over urbex, als hij een meemocht. Weer de nodige mails. Waarom niet. Als ik in ruil een afschrift mocht hebben van zijn proef ??? Waarom niet. Maxim heeft woord gehouden en ik ook, meer moet dat niet zijn.
Voor de volledigheid : dit is de positieve kant van het verhaal.
Ik ben ook oud genoeg om snel te weten wat voor vlees je in de kuip hebt. Dat blijkt al snel na enige mails.
Als je een beetje de kat uit de boom kijkt en de eerste scheldpartijen volgen, ja dan weet je het wel. Ik denk met veel ongenoegen terug aan ene Ilse Moeskops (via BD). Ik zal niet herhalen wat voor zak ik in feite wel was. Het verhaal van Diego1987 ga ik niet oprakelen want was wel het allerlaagste. Onlangs was het hier weer eens zo ver, alles omwille van één woord. Tsja, ze doen maar.
Grappig genoeg kreeg ik via het laatste geval contact met iemand van BD die ik wél vertrouw (vraag me niet waarom) en die ik wél eens zou willen meenemen op een urbextrip.
Jawel Stephanie
Nog even in het kort : wat je moet doen om bij mij door de mand te vallen is me een mail sturen met "hei, ik ben huppeldepup, kan jij mei asap de locatie geeven van chatueu la Foret".
Tenslotte, zoals Wim al zei, bepaalde locaties zijn bij wijze van spreken aan je achterdeur. Al vele jaren rij ik tweemaal per dag voorbij een oude boerderij maar verleden jaar zag ik dat er dakpannen weg waren. Mijn eerste gedacht : waw, ik heb hem zelf gevonden. Neen, bleek "Le Grand Georges" te zijn. Zelfde verhaal voor "the house in the woods" en "huize Vanneste".
Verleden week nog : een cafe dat al jaren niet "bewoog", even gestopt en er is een ruit ingeslagen. Als het de moeite is wezet ik niet maar hier zijn zeker nog geen urbexers geweest, wel hangjongeren, te zien aan de vele" bierblikken.
En tenslotte : hoe meer mensen je kent hoe meer tips je kan krijgen, zeker als ze zien dat je het goed meent en als je wat deftige foto's neemt die dat ondersteunen. Op mijn Graffiti-School kreeg ik op amper 8 maanden 10500 visits. Doet deugd.
Eén van mijn eerste vragen is trouwens altijd : "hoe ben je bij mij terecht gekomen ?"
Veelal krijg je geen antwoord en tsja, dan heb je het vlaggen, géén urbex trouwreportage. Van één iemand heb ik ooit foto's gekregen van de urbex-trouw. Ik apprecieer dat enorm.
En wat je vooral moet doen is mij als jonge beginner op mijn plaats zetten
tenslotte ben ik ook al 56.Los van deze kwestie maar vergelijkbaar : sinds 20 jaar ben ik bezig met het verzamelen van wildernishutten en de mooiste vrije kampeerplaatsjes in Zweden, allemaal vrij en gratis toegankelijk en dus zo kwetsbaar als maar mogelijk door de multiplicatorfactor van internet.
Dit voor wie me niet gelooft. Zeg nu zelf : wat zou je antwoorden op een mail "hoi kan jij me ASAP de volledige lijst van hutten doorsturen ?"
Lange reactie maar ik hoop dat ik enige duidelijkheid heb geschapen, Djivan.
Groeten
Comment