"ereloon"dokter voor éénpersoonskamer. motivering??

[theokus]

Re: "ereloon"dokter voor éénpersoonskamer. motivering??

Ik hoorde dat er nogal wat migratie is onder de dokters.

De nederlandse dokters trekken naar Zweden, en de belgische naar Nederland.

Blijkbaar stijgen de lonen en zakken de gepresteerde uren naar mate ze verder naar het noorden trekken.

Ik heb wel gehoord datje in Engeland en Nederland soms lang moet wachten op een niet dringende ingreep. Dat valt in Belgie alvast behoorlijk mee.

We weten verder dat er heel wat Nederlandse mensen zich laten verzorgen in België.

[bouk]

Re: "ereloon"dokter voor éénpersoonskamer. motivering??

We weten verder dat er heel wat Nederlandse mensen zich laten verzorgen in België.

er zijn zelfs Nederlanders, die lid zijn van een Belgische fotosite.
grt,bouk.

[on4bam]

Re: "ereloon"dokter voor éénpersoonskamer. motivering??

er zijn zelfs Nederlanders, die lid zijn van een Belgische fotosite.

Kijk, DAT moesten ze nu verbieden.

[mnoach]

Kijk, DAT moesten ze nu verbieden.

Ah nee, niet akkoord. Dan zit ik als 50% Nederlander (de andere 50% zijn Pools...) met al die Belgen opgescheept. Mé hiel Aantwaarpe.... Mo ni mé dieë van Villevaure (want daar woon ik, en ik ben 50 jaar geleden in den Belgiek geboren)

Sent from my Transformer Prime TF201 using Tapatalk 2

[Godiva]

Re: "ereloon"dokter voor éénpersoonskamer. motivering??

Interessante discussie.
Waarom ereloon meer is in éénpersoonskamer? Waarschijnlijk puur om de reden dat als iemand meer luxe vraagt, iedereen een graantje wil meepikken. Of dit juist is? Dat laat ik in het midden.
Als je specifiek een bepaalde arts vraagt: tja, dan is het normaal dat die persoon ook wat meer verloning vraagt. De traditionele markt van vraag en aanbod. (Overigens kan ik zeggen dat ik soms liever door de assistent geopereerd/geanesthesieerd word dan door de grote prof, maar dat hangt van geval tot geval af).
Hoge lonen van artsen? In België zijn de meeste artsen zelfstandigen, maw ze worden per prestatie betaald. Het ziekenhuis verzorgt meestal de facturatie, en uiteraard houdt het daarvoor ook een bedrag/percentage achter van hetgeen de arts "verdient" om deze faciliteiten te bekostigen (normaal, zoals een huur, dienstverlening,...).
Niet veel studeren? OK, inderdaad is het maar 7 jaar basisopleiding (binnenkort slechts 6). De stageperiodes voor deze 7 jaar hangen af van unief tot unief. In Brussel bv was het bijna onmogelijk om in de laatste 3 jaar de studies te combineren met werk: de stage was halve of hele dagen (als het halve dagen waren was er ook nog 4 u /dag les), en wachtdiensten dienden verzekerd te worden (ook in het weekend).
Vanaf het moment dat een arts gediplomeerd is kan hij/zij dan een specialisatie aanvatten. Gemiddeld is dit 5 jaar (huisarts is 2 jaar specialisatie), sommige specialiteiten zijn 6 jaar of meer. Gedurende deze periode ontvangt de arts idd een "billijke vergoeding". Een maandloon dat niet slecht is, maar ook niet overdreven veel voor een verantwoordelijke functie. Kleine nota: er was een grote ophef vorig jaar omdat er een nieuwe wet kwam die de werkuren die deze artsen mogen presteren te limiteren: over 13 weken gezien gemiddeld 48 uur, met een maximum van 60 u op een week. "Vrijwillig" kan men bijtekenen voor 12 uur extra (met deze extra uren betaald), maar uiteraard is vrijwillig relatief te bezien (als je de keuze hebt tussen iemand die 48 u werkt of die 60 u werkt op een week, welke ga je aannemen?). Bovendien is er geen controle op de uren die gewerkt worden. Men houdt rekening met theoretische uurroosters, niet met effectief gepresteerde uren. Oh ja, je mag nu als arts (in loondienst, belangrijk te specifiëren, voor de rest zijn er geen beperkingen en voor mensen met een "bestuursfunctie" (wat heel ruim geinterpreteerd wordt) zijn er ook geen regels) maximum 24 u aan een stuk werken. Het feit dat hier wetten over gemaakt zijn recent (en dat er een hele heisa over is gekomen in de media dat dit wel niet mogelijk was) wil op zich al iets zeggen.
Verder: op wat deze arts werkt tijdens zijn specialisatie is een speciale RSZ-heffing van toepassing. Misschien iets minder dan de lasten van een gewone werknemer, maar wat de arts werkt wordt niet meegeteld als pensioen. Gevolg: een 30-jarige specialist heeft volgens de staat nooit gewerkt. Geen pensioen, geen werkeloosheidsvergoeding. (Voor de belastingen weten ze natuurlijk wel de specialist in opleiding te vinden).
Verder ga ik nog niet uitwijden over kosten die een arts heeft. Een beroepsaansprakelijkheidsverzekering is niet goedkoop (snel enkele 1000den euro op jaarbasis, afhankelijk van de specialiteit), en arts moet zich regelmatig bijscholen en die congressen hebben ook hun prijs (zelfde reden als een eenpersoonskamer-supplement: een arts heeft per definitie veel geld, dus mogen de inkomsgelden doorgevraagd worden, en liefst op wat duurdere locaties ook).

Artsen verdienen te veel? Het is altijd gemakkelijk te zeggen dat een ander te veel verdient en te veel vraagt. Het is echter heel moeilijk om dit te objectiveren. Uiteraard willen we dat alles zo goedkoop mogelijk is en dat we zoveel mogelijk verdienen. Oh ja, en we hebben allemaal een hoop te klagen, en het gras is altijd groener aan de overkant.
Er zijn hier al eeen aantal suggesties gepasseerd om de kosten te beperken: geen éénpersoonskamer vragen, controleren dat je arts geconventionneerd is,...
Elk systeem heeft zijn problemen. In NL zijn de artsen veel meer beperkt in het aantal uur dat ze mogen werken, er is veel strengere controle. Ze krijgen een vaster inkomen, maar de staat voorziet ook maar x aantal van een bepaalde ingreep op jaarbasis. Zijn deze ingrepen uitgevoerd? Dan ga je tot volgend jaar moeten wachten.
In België zijn er lange wachtlijsten, maar ze zijn nog altijd veeeeeel minder lang dan in NL of GB bv. Tegelijk is onze gezondheidszorg nog redelijk betaalbaar. Als je een noodgeval hebt in België zal men je ook helpen, zonder eerst het financiële plaatje uit te pluizen (in Afrika: geen geld voor de urgente keizersnede? Dan opereren we niet.)

[Guest2]

Re: "ereloon"dokter voor éénpersoonskamer. motivering??

Interessante discussie. Misschien wel even naast de kwestie maar in ieder beroep zijn er goede en slechte, zijn er ook geldzakken en andere.
Mijn huisdokter brengt ieder jaar zijn vakantie al werkend door (gratis) in Nepal.
Ik heb nogal wat goede vrienden in de kring van dokters en specialisten en ik ken dus heel wat verhalen uit de ziekenhuiskringen, zeker uit die waar moeder overste nog een vinger in de pap heeft
Ik weet ook wat een orthopedische chirurg verdient maar ik wil niet ruilen voor zo'n hondenleven, een dermataloog wordt zelden uit zijn bed gebeld, dat ligt daar wel even anders, de mens heeft er op zijn 50e een zware hartaanval aan overgehouden en doet nu expertises (de verzekering is onbetaalbaar). Ik kom er dikwijls over de vloer en dan gaat het dikwijls over -expertises- wat dacht je ? Hoeveel keer ik hem al heb horen sakkeren op knoeiwerk van collega's kan ik niet zeggen. Een zekere professor uit een Antwerps ziekenhuis (nu overleden en de broer van een vroegere premier) spande volgens hem de kroon kwa onbekwaamheid; ik heb hem dikwijls horen zeggen wie er niet aan hem mocht komen en Erik E. stond steevast op nummer 1. Je moet dus niet geloven dat je altijd beter af bent als je de prof te pakken hebt.
Toen ik in 2008 met een acute pacreasontsteking in het ziekenhuis lag, lag er naast mij een wat oudere mens met een leverkanker (wie ook maar wat ogen in zijn kop had zag dat meteen). Eén van de jongere internisten (Dr Kildare-type) kwam hem het verdict melden (ik hoorde alles) op een manier die ik mensonwaardig vond. Die mens ging compleet onderuit. Twee dagen nadien kwam het diensthoofd langs en hij vertelde net hetzelfde maar op een manier dat de persoon, toen hij twee dagen later naar huis vertrok het nog zag zitten om zijn laatste dagen kwalitatief door te brengen.
Nog zo'n knurft is een neuroloog uit Sijsele die blijkbaar niet beseft dat het gehoor het laatste is wat uitvalt en dat het dus niet past om bepaalde dingen te zeggen aan de familie waar de MSpatiënt bij is.
Toen ik in 1992 in Tielt werd binnengebracht met een zware beenbreuk stonden twee jongere doktoren elkaar letterlijk uit te schelden waar de patiënten bij stonden, ik wist niet wat ik hoorde of zag.

Ik wil zeggen : er zijn gruwelijke, erger nog : lompe, onbekwame geldzakken onder de dokters maar er zijn nog andere ook : idealisten. Gelukkig. Laat ons aan die laatsten een voorbeeld nemen.
Mijn vrouw heeft patiënten die het niet breed hebben, voor hen werkt ze aan terugbetalingstarief. Neen, ze is geen dokteres maar het is het principe dat telt.

Nog zo'n mooie : de orthopedische vriend van hierboven had een jaar of 4 geleden een pacemaker/defibrillator nodig (25.000 € zonder plaatsen) , het was toen Augustus. Wat bleek : er is een nationaal quotum daarvoor (hij wist het zelf niet) en dat was op dit moment overschreden, de Brusselse ziekenhuizen hadden een beetje te veel hun best gedaan..... En nu komt het mooie : omdat het uiteindelijk een zeer ernstige zaak was bood Raoul aan om alles uit eigen zak te betalen. No way : daardoor stak hij anderen voorbij, neen dus. De kranten en VTM erbij gehaald en wat gebeurde er ? Er werden 50 apparaten aan het quotum toegevoegd voor dat jaar. Hij, en nog 49 anderen hebben er dus één gekregen.