Kinderen of niet

[bouk]

Re: Kinderen of niet

Ik heb er 4, en ze zijn vrij kort na elkaar gekomen.
maar het zijn leuke investeringen, en je krijgt zo veel terug.

Nu zijn ze wat ouder, en is het vooral investeren en coachen om de studies tot een goed einde te brengen. Vanaf september zullen er twee op kot zitten, en een jaar later drie... En ja, daar wil,ik me gerust krom voor werken.

das mooi en hoop dat de kinderen mee lezen.
grt,bouk.

[Guest14]

Re: Kinderen of niet

Die weten dat al lang.
Zo lang de studies vooruitgaan blijf ik investeren. Zodra ze beginnen te slabakken kunnen ze zelf hun kot betalen of thuis komen studeren.

[wimsel]

Re: Kinderen of niet

Ik vind wel,dat je bewust voor kinderen moet kiezen.

Hier heb ik iets aan!

[wimsel]

Re: Kinderen of niet

Ik vind wel,dat je bewust voor kinderen moet kiezen.

Hier heb ik iets aan!

[Monica]

Re: Kinderen of niet

Wow.....wat een heftige anti-kinderen campane op BD


Ik mag mede names mijn man spreken

Voor ik zelf kinderen had kreeg ik regelmatig mijn neefjes te logeren. Ik was werkelijkwaar gesloopt na 2 dagen en vroeg me dan serieus af of ik eigenlijk wel kinderen wilde. Ik zag families op vakantie....de hele dag zandkastelenbouwen op het strand met hun kleintjes en bij tijd naar het appartement vetrekken, voor de kids. Nou niet bepaald iets waar ik toentertijd op zat te wachten.
Maar het is waar, vrouwen hebben een biologische klok en die is oersterk. Als je eierstokken op springen staan, dan MOET en ZAL je moeder worden.
Het moment dat wij ons eerste meisje in handen kregen vergeten wij nooit meer....dat is zo'n magisch moment, daar kan NIETS tegen op. Mijn man was ook op slag verliefd op haar. Zo hebben wij nog twee magische momenten mogen meemaken en zijn wij de trotse ouders van 3 lieve, mooie slimme meiden.

Jazeker....de eerste maanden zul je 's nachts uit bed moeten om de uk te verschonen en te voeden. Voor mij waren dat juist lekkere rustige knuffel momentjes.
Maar zo'n smurf , van je zelf en je partner, is binnen no-time eigen...dat is niet te vergelijken met de kinderen van vrienden of zelfs familie. Jij geeft het jouw regels, normen en waarden mee. Soms is het moeilijk...als je moe van je werk komt en je moet consequent blijven ingrijpen...maar de kick als je merkt dat ze het oppakken is des te groter. De liefde die je van je kinderen krijgt is goud waard. Lekker stoeien met z'n 5-en in het gras en dan mijn dochtertje van 5 die naar me toe komt en zegt: "mama, ik hou zooooo veel van je, wel alle zandkorreltjes van de hele wereld" . Ik noem dat "plofmomenten" zo intens en zo fijn.

Na de geboorte van Ella ben ik met de 3 meiden naar Portugal gegaan, om mijn familie te bezoeken. Mijn man bleef thuis, iets aan het huis verbouwen. Ik heb een super vakantie gehad. 2 gezellig keuvelende meiden en een baby in de auto, zo'n ongelovelijke rijkdom.
Persoonlijk ben ik meer gaan genieten van de kleine dingetjes om ons heen sinds ik kinderen heb en heb ik een rust over mij heen gekregen die ik voor hun geboorte niet had.
Ze maken wel eens ruzie en ze zijn af en toe kleine draakjes, maar als ouder zijnde heb je veel meer in de hand, dan wanneer je opppast op andermans kinderen.
We doen verder alles wat wij altijd hebben gedaan. Lekker op vakantie (rondtrekken) en omdat wij daar veel plezier aan beleven en interesse hebben in bv de natuur...hebben die meiden van ons daar ook interesse in.
En dan nog de hilarische momenten...gekke opmerkingen van die ukkies. Nina had wat zonneuitslag op haar buik, zegt ze: "Mam! Ik heb examen op mijn buik" Dan kan je mij wegdragen

Dus waar ik mij 12 jaar geleden niet kon voorstellen dat ik kon genieten van zandkastelen bouwen op vakantie en trauma's had van wilde logeerpartijen met neefjes van 5 en 7, ben ik zo dolgelukkig met mijn meiden...samen met mijn man betekenen ze alles voor mij.

Ik lees hier veel dat je in vrijheid moet inboeten...maar als ouders zijnde verander je enorm en voelt het niet alsof je iets moet inleveren. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er net zo overdacht toen ik nog geen kids had, dat verandert zodra je je eigen schepseltje in handen hebt Mijn kids logeren bij oma 2 dagen...heerlijk hoor, maar mijn man en ik zijn blij als we hun gezellige giegelstemmen weer door het huis horengalmen.

Zou ik ongelukkig zijn geweest zonder kids? (even afgezien van die biologisch wekker) Nee, we hadden al een heerlijk leven. Maar zonder kinderen zou ons leven niet zo "rijk" zijn geweest en hadden we veel minder liefde ontvangen en kunnen geven. Dan maar wat minder uitjes en niet meer 2/3 keer per jaar op vakantie.


niet lachen..want ik voel het oprecht zo :P

[Monica]

Re: Kinderen of niet

Geef mij maar het "dromerig, etherisch gezwets" in plaats van het plat geredeneerde wetenschappelijke....
Misschien heb ik een IQ even hoog als mijn schoenmaat, het zal mij dan toch worst wezen

mijn idee

[Monica]

Re: Kinderen of niet

TS doet er wel goed aan om voor zichzelf en zijn partner te beslissen wat hij wilt. Het is ook niet fair voor zijn partner om in een relatie te blijven steken met een vriend die niet van zijn oude luxe leventje af wil.

Ik persoonlijk kan me niet voorstellen dat je veel van iemand houdt, maar je die relatie beeindigd omdat je vriendin een kinderwens heeft...Ik wens je veel wijsheid toe!

[JPV]

Re: Kinderen of niet

Ik persoonlijk kan me niet voorstellen dat je veel van iemand houdt, maar je die relatie beeindigd omdat je vriendin een kinderwens heeft...Ik wens je veel wijsheid toe!

Maar je kan het je wel voorstellen dat je veel van iemand houdt maar je die relatie beëindigd omdat je vriend geen kinderen wenst?

[doudeke]

Re: Kinderen of niet

Maar je kan het je wel voorstellen dat je veel van iemand houdt maar je die relatie beëindigd omdat je vriend geen kinderen wenst?

Dat is ook omkeerbaar. Dat je van iemand houdt en je relatie op het spel zet door
een sterk gevoelen te negeren, of er weigeren aan mee te doen, of de voorkeur te
geven aan je eigen luxe leventje.

[JPV]

Re: Kinderen of niet

Dat is ook omkeerbaar. Dat je van iemand houdt en je relatie op het spel zet door
een sterk gevoelen te negeren, of er weigeren aan mee te doen, of de voorkeur te
geven aan je eigen luxe leventje.

Mijn reactie was een antwoord (of is het een vraag ) op wat Monica schreef (het omkeerbare dus). En ja, voor mij kan het dat je een relatie beëindigt omdat je het absoluut niet ziet zitten om kinderen te hebben. Hoe erg dat ook is... toegeven om het je nadien te beklagen en dan de relatie te verbreken is voor mij nog vele malen erger. Maar dit is een zuiver persoonlijke keuze die iedereen voor zich moet maken en waarbij anderen 'goede raad' kunnen geven maar uiteindelijk de persoon in kwestie alleen de beslissing moet nemen.

[Guest14]

Re: Kinderen of niet

Hier heb ik iets aan!

Het is mij meer en meer duidelijk dat jij echt GEEN kinderen wil.
Ik zal dan ook de laatste zijn om te trachten je mening te veranderen.


Doe jezelf en je vriendin dan een plezier.
Zeg haar duidelijk dat je geen kinderen wil, nu niet en later ook niet. Zeg er ineens bij dat je kan begrijpen dat ze om die reden de relatie mogelijk verbreekt.
Maar eerlijk, je breekt beter zelf, want als zij de relatie niet verbreekt, dan zal het topic blijven terugkomen, tot ver na de leeftijd waarop je kinderen kan krijgen.
Dat wil je jezelf en haar niet aan doen!

Take your losses and move on.

[Monica]

Re: Kinderen of niet

Hi JPV,
Mensen denken rationele wezens te zijn...we gebruiken immers onze hersenen. Niets is minder waar....wij worden voor een groot deel geregeerd door hormonen...als deze uitgewerkt zijn willen we onze hersenen wel weer eens gebruiken.
Ik heb zelf ervaren hoe enorm sterk die kinderwens komt opzetten. Daar was ook niets rationeels aan...het was een soort oerdrift die ik met beredeneren niet klein kreeg. HIermee beantwoord ik al je vraag...ja, ik kan het me heel goed voorstellen dat je een relatie beeindigd als je partner deze wens niet heeft. Ik heb gelukkig nooit zo'n beslissing hoeven nemen, want het lijkt me vreselijk.

[JPV]

Re: Kinderen of niet

Hi JPV,
Mensen denken rationele wezens te zijn...we gebruiken immers onze hersenen. Niets is minder waar....wij worden voor een groot deel geregeerd door hormonen...als deze uitgewerkt zijn willen we onze hersenen wel weer eens gebruiken.
Ik heb zelf ervaren hoe enorm sterk die kinderwens komt opzetten. Daar was ook niets rationeels aan...het was een soort oerdrift die ik met beredeneren niet klein kreeg. HIermee beantwoord ik al je vraag...ja, ik kan het me heel goed voorstellen dat je een relatie beeindigd als je partner deze wens niet heeft. Ik heb gelukkig nooit zo'n beslissing hoeven nemen, want het lijkt me vreselijk.

Kan ik mij volledig in vinden Monica, maar het kan ook voor de man een breekpunt zijn als hij echt geen kinderen wilt. Mensen zijn heel complex en worden zelden 'gestuurd' door het verstand... (ik zeg bewust niet de hersenen want die produceren/bestellen de hormonen ). Gevoelens bepalen meer ons doen en laten dan we lief hebben.

[Jochen]

Re: Kinderen of niet

Hi JPV,
Mensen denken rationele wezens te zijn...we gebruiken immers onze hersenen. Niets is minder waar....wij worden voor een groot deel geregeerd door hormonen...als deze uitgewerkt zijn willen we onze hersenen wel weer eens gebruiken.
Ik heb zelf ervaren hoe enorm sterk die kinderwens komt opzetten. Daar was ook niets rationeels aan...het was een soort oerdrift die ik met beredeneren niet klein kreeg. HIermee beantwoord ik al je vraag...ja, ik kan het me heel goed voorstellen dat je een relatie beeindigd als je partner deze wens niet heeft. Ik heb gelukkig nooit zo'n beslissing hoeven nemen, want het lijkt me vreselijk.

Het kan misschien raar klinken maar ik kan perfect je geluk begrijpen, Monica. En ook dat je daarom je levensverhaal hier uit de doeken komt doen.

Ik vind ook dat je eerlijk bent; je geeft tenminste toe dat het bij de vrouw een "oergevoel" is. Ingegeven door hormononen. Of nog correcter; door je genen. Inderdaad de voortplantingsdrang zit in ons allen ingebakken.

Waar jij en ik verschillen; jij beschouwt het feit dat "reproduceren" hard-gecodeerd in ons lijf zit als voldoende reden om voor kinderen te gaan. Er is bij wijze van spreken niks aan te doen. Terwijl ik vind dat wat onze genen willen geen voldoende reden is. Ik bezie het nogal nuchter; we zijn de enige diersoort die het denkstadium heeft bereikt, maw die ten volle kan nadenken over de gevolgen van zijn gedrag. Dat geeft ons de macht om te zeggen "neen, ik geef niet aan die oergevoelens toe, omwille van redenen X Y en Z".
Die X Y en Z; dat kan verschillend zijn bij iedereen. Financiële situatie. Drager van ziekte-genen. Overbevolking. Gewend aan bepaalde levensstatus en vrijheid. Enzovoort.

Om het cru te stellen; ook de man zit opgezadeld met een oerdrang om zijn leuter in zoveel mogelijk vrouwen te steken. De genen regeren, weet je wel. Toch lukt het ons vrij aardig om dat te onderdrukken. Als wij onze oerdrang kunnen onderdrukken, dan kan een vrouw dat ook. Ik vind zeggen "dat er niks aan te doen is" nogal een makkelijke manier om je ervan af te maken en de man voor voldongen feiten te stellen.

Anyway, als je dus uit mijn posts hebt afgeleid dat ik in het algemeen tegen kinderen ben, dan heb je dat fout begrepen. Het enige waar ik op aanstuurde is dit; het is niet raar dat mensen dat mensen met kinderen gaan aanraden aan anderen om ook kinderen te nemen. Maar wat wél raar is, is dat ze daarbij zeggen dat hun redenen boven eender welke reden zouden staan om geen kinderen te nemen. Er is volgens mij niemand ter wereld die het recht heeft om zoiets te zeggen. Ik ben dus niet "anti-kinderen". Ik denk rationeel, niet met het hart.

Mvg,

J.

[jill.tje]

Re: Kinderen of niet

<Knip> (quote van geband lid verwijderd)

Vooral deze zin : collega die 5/5e werkt, mag het werk van collega doen, kan geen verlof nemen etc
't Is alsof de collega die fulltime werkt, gestraft wordt. Hij verdiend ook meer, zal meer pensioen hebben, en zo meer.
Ik werk ook fulltime, en iemand die 4/5 wil werken, of zelfs parttime, heeft toch dat recht?
Zijn verdiensten zullen er ook naar zijn.

Als je, Johan dan, vindt dat je het van je werk van je collega over 'moet' nemen kan je misschien ook 4/5 gaan werken?
Ik werk in de zorg, rusthuis, waar het zo moeilijk is om de verlofdagen te doen passen voor een ieder. Maar met een beetje bereidwilligheid van alle collegas kan iedereen verlof nemen op de dagen die hij het (meeste) wenst. Dat heeft niets te maken met hoe veel je wel of niet werkt.
Dat heeft wel te maken met een beetje open minded te zijn en iets over hebben voor elkaar. Geven en nemen. En niet elk jaar dezelfde personen die moeten 'toegeven'.
Kan je ook over de veronderstelling praten dat collega's met kinderen voorgaan. Wel ja dat gebeurd soms wel en ben ik (ook) niet akkoord mee.

Groetjess.