Is straatfotografie dood?

[Spanik]

Re: Is straatfotografie dood?

Nochtans is dit het hart van de straatfotografie. Het komt in zijn geheel misschien
een tikkeltje te negatief over, zeker daar ikzelf een groot liefhebber ben, maar we
moeten ook durven zien (daarvoor zijn we fotografen nietwaar), en dan zie je dat
de bloeitijd al heel heel lang achter ons ligt. De tv heeft dit schitterend gedaan, te
beginnen met "Echo" en van die zaken.
Straatfotografie is volgens mij altijd "wat de straat opleverde" geweest en dat kon
heel breed gaan, heel diep gaan, heel ver zelfs, maar kon helaas nooit komen waar
de tv ons naartoe bracht. Wij gaven de straat een gezicht, de tv gaf het een stem.

Voor mij is er toch een groot verschil tussen de "straat" zoals gebracht door tv en door straatfotografie. De tv programma's die je noemt zijn korte reportages uit het dagelijkse leven. Brengt inderdaad een beeld van "de straat". Maar die ene foto geeft geen reportage. Die tracht op zijn eentje een moment vast te leggen dat iedereen zou kunnen gezien hebben die in de buurt was. Er zit geen verhaal achter, iedereen hangt er zijn verhaal aan, meestal uit eigen ervaringen. Daarom moet ze zich ook niet "vernieuwen", de omgeving die vastgelegd wordt vernieuwt zichzelf en de verhalen die eraan opgehangen worden ook. Techniek kan evolueren maar dat staat er los van.

[Lumixgx8]

Re: Is straatfotografie dood?

Voor mij is er toch een groot verschil tussen de "straat" zoals gebracht door tv en door straatfotografie.

Natuurlijk is er een verschil tussen. Zelfs meerdere. Maar het gaat om de mens en in dit geval: de mens in
het straatbeeld. Dit kan verteld worden op lei met griffel, als kroniek, als schilderij, als tekening, als foto,
als tv docu, eender hoe... Niet beter of slechter, anders. Mijn inziens heeft de tv de beste papieren. Het laat
ons vaak "haarscherp" zien wat vertellers, schrijvers, schilders, fotografen, op eigen wijze trachten te doen.
Soms ontroerend mooi en onvergetelijk, soms onovertroffen, soms diepgaand en menselijk, maar niet het
echte, het waarachtige. Veeleer een moment, een ogenblik dat de tijd stil staat. De tijd staat echter niet stil.
De straat staat niet stil. Nooit. Ze bruist, ze vibreert, ze leeft en beeft? Des mensen dus. En beter wordt het
niet. Nooit. Omdat het ontdaan kan van het kunstmatige. Het is dan ook geen kunst. Het leven is geen kunst.
De straat, ik blijf erbij, dat is wat de straat oplevert.

[D.B.D]

Re: Is straatfotografie dood?

Natuurlijk is er een verschil tussen. Zelfs meerdere. Maar het gaat om de mens en in dit geval: de mens in
het straatbeeld. Dit kan verteld worden op lei met griffel, als kroniek, als schilderij, als tekening, als foto,
als tv docu, eender hoe... Niet beter of slechter, anders. Mijn inziens heeft de tv de beste papieren. Het laat
ons vaak "haarscherp" zien wat vertellers, schrijvers, schilders, fotografen, op eigen wijze trachten te doen.
Soms ontroerend mooi en onvergetelijk, soms onovertroffen, soms diepgaand en menselijk, maar niet het
echte, het waarachtige. Veeleer een moment, een ogenblik dat de tijd stil staat. De tijd staat echter niet stil.
De straat staat niet stil. Nooit. Ze bruist, ze vibreert, ze leeft en beeft? Des mensen dus. En beter wordt het
niet. Nooit. Omdat het ontdaan kan van het kunstmatige. Het is dan ook geen kunst. Het leven is geen kunst.
De straat, ik blijf erbij, dat is wat de straat oplevert.

ik volg nu een tijdje al de commentaren over dit onderwerp, en ik merk dat ieder zowat zijn eigen mening heeft over "straatfotografie". op het ogenblik dat de fotograaf op de knop heeft gedrukt is het beeld uniek en verleden tijd. de fotograaf heeft iets vastgelegd dat op een of andere manier zijn aandacht trok en dat opzicht is al belangrijk bij sommige is het een impuls andere hebben er eerst over nagedacht, weer anderen helpen wat mee om het beeld dat ze in hun hoofd reeds gemaakt hebben te verwezenlijken die een slaagt er beter in de ander minder maar die mensen noemt men kunstenaars. net zoals vroeger schilders, beeldhouwers en ook fotograven. maar ieder vogel zingt zoals hij gebekt is

[lumafoto]

Re: Is straatfotografie dood?

ik volg nu een tijdje al de commentaren over dit onderwerp, en ik merk dat ieder zowat zijn eigen mening heeft over "straatfotografie". op het ogenblik dat de fotograaf op de knop heeft gedrukt is het beeld uniek en verleden tijd. de fotograaf heeft iets vastgelegd dat op een of andere manier zijn aandacht trok en dat opzicht is al belangrijk bij sommige is het een impuls andere hebben er eerst over nagedacht, weer anderen helpen wat mee om het beeld dat ze in hun hoofd reeds gemaakt hebben te verwezenlijken die een slaagt er beter in de ander minder maar die mensen noemt men kunstenaars. net zoals vroeger schilders, beeldhouwers en ook fotograven. maar ieder vogel zingt zoals hij gebekt is

Zeer juist gezegd D.B.D

[Lumixgx8]

Re: Is straatfotografie dood?

Het is een grote passie van me om de straat op te trekken en foto's te maken
van de meest diverse onderwerpen. De straat (fotografie) is wat de straat ons
oplevert.
Het jammerlijke is niet dat straatfotografie dood zou zijn (veel dode kunsten,
zoals opera of ballet weten me nog altijd te ontroeren, charmeren en dromen)
maar dat de straatfotografie helaas overbodig is geworden.
Elkeen kan het, en die het niet kan, hoeft het niet eens te leren, maar gewoon
te doen en natuurlijk zal niet iedereen Henri Cartier-Bresson worden, maar dat
was de goede man zelf niet eens altijd.

[Red Falcon]

Re: Is straatfotografie dood?

Het is een grote passie van me om de straat op te trekken en foto's te maken
van de meest diverse onderwerpen. De straat (fotografie) is wat de straat ons
oplevert.
Het jammerlijke is niet dat straatfotografie dood zou zijn (veel dode kunsten,
zoals opera of ballet weten me nog altijd te ontroeren, charmeren en dromen)
maar dat de straatfotografie helaas overbodig is geworden.
Elkeen kan het, en die het niet kan, hoeft het niet eens te leren, maar gewoon
te doen en natuurlijk zal niet iedereen Henri Cartier-Bresson worden, maar dat
was de goede man zelf niet eens altijd.

Ik ben enkele dagen geleden per toeval op een straatfotografie FB beland.
Ik zie toch enorm veel rommel staan en als je die leden op fouten wijst dan hebben ze direct een antwoord klaar die kant noch wal raakt.
Soms kom ik schitterende foto's tegen ook en ik leer daar van.
Dus zomaar beweren dat iedereen het kan geloof ik ten stelligste niet, sorry.
Wat ik nog niet heb tegengekomen zijn dubbel belichte nachtfoto's.
Kan heel mooi zijn hoor.

[Wim.Vanmaele]

Re: Is straatfotografie dood?

Ik ben enkele dagen geleden per toeval op een straatfotografie FB beland.
Ik zie toch enorm veel rommel staan en als je die leden op fouten wijst dan hebben ze direct een antwoord klaar die kant noch wal raakt.
Soms kom ik schitterende foto's tegen ook en ik leer daar van.
Dus zomaar beweren dat iedereen het kan geloof ik ten stelligste niet, sorry.
Wat ik nog niet heb tegengekomen zijn dubbel belichte nachtfoto's.
Kan heel mooi zijn hoor.

Zo zijn er veel fora in het zelfde bedje ziek hoor.
Men wil enkel een positieve commentaar en indien er dan een negatieve komt wordt je uit gescholden, verweten dat je geen verstand hebt, of dat je je weer opstelt als 'DE' kenner en neerbuigend kijkt en dat er steeds argumenten,verklaringen zijn van het waarom.
Straatfotografie is nu éénmaal een disipline waar je geen herkansing geboden wordt, waar je nu éénmaal ook geen studiowerk kan doen waarbij je alles onder controle houdt.
Straatfotografie is de kunst om en situatie vast te leggen die:
- een verhaal inhoudt
- de toeschouwer aan het denken brengt en hem onbewust stuurt naar het verhaal
- waar geen tekstballons, titels, ... nodig zijn om te snappen waarrond het beeld draait.
- vaak kompleet overhoop ligt met alles wat regels over fotografie in houdt zoals compositie, belichting, ... wat niet weg neemt dat die ook verrijkend kunnen zijn aan het beeld.
Wanneer je in de stad plots een agent een dakloze een gemeende knuffel ziet geven heb je diverse situaties (je hebt je toestel bij en het staat op, of niet, ...) en helaas, pindakaas, dat unieke moment kan niet herspeeld worden. Indien je dan al geluk hebt je toestel bij de hand, in de hand, ingeschakeld te hebben is het point en shoot en hopen dat je goed zit met het beeld.
_ Ik wil hier ook niet gezegd hebben dat de fotograaf in spé nooit een compo kan op stellen, neen, soms is hem wel die kans geboden en dan zou het sneu zijn die kans niet optimaal te benutten. Maar uiteindelijk is en blijft straatfotografie een momentopname van een emotie die je hebt op gedaan en die je wenst door te geven.

@Lumixgx8
Ik wist begot niet dat er dode kunsten bestonden. Opera, ballet zijn geen dode kunsten, integendeel, levende. Dat ze minder succesvol zijn kan eventueel zijn, maar dood, neen helemaal niet.
En waarom zou straatfotografie overbodig zijn ? Of beter, waarom zou ze in het verleden noodzakelijk geweest zijn ?

[opapol]

Re: Is straatfotografie dood?

Wim vat het perfect samen.

Ik ben zelf geen straatfotograaf wegens veel te bedeesd.
Trouwens : met dat "compo" verhaal heb ik al jaren last. Ik heb hier nog niemand gezien die me dat begrip kan omschrijven maar het wordt wel te pas en te onpas gebruikt. Doet me wat denken aan het Lucky Luke album "the daily press" waar het woord "partiaal" opduikt. Iedereen gebruikt vervolgens partiaal terwijl niemand de betekenis kent.
Klinkt natuurlijk belachelijk tot je op deliberaties het woord "crisperen" of "interdependentie" ziet worden tot een meme (zo noemt Dawkins dat ook).

Maar voor de rest ben ik wel een beminnelijke mens hoor

[Spanik]

Re: Is straatfotografie dood?

Straatfotografie is de kunst om en situatie vast te leggen die:
- een verhaal inhoudt
- de toeschouwer aan het denken brengt en hem onbewust stuurt naar het verhaal
- waar geen tekstballons, titels, ... nodig zijn om te snappen waarrond het beeld draait.
- vaak kompleet overhoop ligt met alles wat regels over fotografie in houdt zoals compositie, belichting, ... wat niet weg neemt dat die ook verrijkend kunnen zijn aan het beeld.

Nu moet ik eerlijk zijn dat als ik de foto's zie van wat als de grootmeesters van de straatfotografie brengen, dat ik daar
- heel zelden een verhaal in zie, enkel een snapshot
- wel tracht te denken over wat de fotograaf daar zou kunnen in zien maar er zelden in slaag en dan zeker geen verhaal
- ik steeds uitleg nodig heb, en ook alle beoefenaars vinden dat het nodig is om uitleg te geven waarom dat nu meesterlijke straatfotografie is
- inderdaad vaak wordt afgeweken van "de regels". Langs de andere kant zijn de sterkste straatfoto's vaak die waar (toeval of niet) die regels net maken dat je de foto meer aandacht geeft.

[Lumixgx8]

Re: Is straatfotografie dood?

Ik ben enkele dagen geleden per toeval op een straatfotografie FB beland.
Ik zie toch enorm veel rommel staan en als je die leden op fouten wijst dan hebben ze direct een antwoord klaar die kant noch wal raakt.
Soms kom ik schitterende foto's tegen ook en ik leer daar van.
Dus zomaar beweren dat iedereen het kan geloof ik ten stelligste niet, sorry.
Wat ik nog niet heb tegengekomen zijn dubbel belichte nachtfoto's.
Kan heel mooi zijn hoor.

Ik begrijp u. Maar veel van die foutieve dingen die u opnoemt worden vrijwillig
gedaan of gemaakt. Men wil nu eenmaal graag speciaal zijn, ik bedoel dan ook
niet dat iedereen "straatfotograaf" is of zou zijn (een erg groot pak zijn gewoon
aanstellers), want met elk fototoestel op vandaag moet het mogelijk zijn, iets te
vertellen, een expressie te tonen, een duif, een standbeeld, een oude dame op
weg naar huis met een boodschappentas, een dronken man die geniet van een
sigaretje (lef voor nodig op vandaag) enz. Dat is voor mij straatfotografie, daar
kan ik ontzettend van genieten en dat moet zeker geen conceptuele kunst zijn,
waarbij je een handleiding nodig hebt om te kunnen volgen. Straatfotografie is
nog altijd mooi zonder altijd kunst te zijn, maar schitterend om te doen en naar
te kijken, alleen is veel van het beschrijvende, verhalende, documentaire verloren
gegaan door media als TV's en alom aanwezigheid van de smartphone en selfie.

[Wim.Vanmaele]

Re: Is straatfotografie dood?

Nu moet ik eerlijk zijn dat als ik de foto's zie van wat als de grootmeesters van de straatfotografie brengen, dat ik daar
- heel zelden een verhaal in zie, enkel een snapshot
- wel tracht te denken over wat de fotograaf daar zou kunnen in zien maar er zelden in slaag en dan zeker geen verhaal
- ik steeds uitleg nodig heb, en ook alle beoefenaars vinden dat het nodig is om uitleg te geven waarom dat nu meesterlijke straatfotografie is
- inderdaad vaak wordt afgeweken van "de regels". Langs de andere kant zijn de sterkste straatfoto's vaak die waar (toeval of niet) die regels net maken dat je de foto meer aandacht geeft.

Ik snap je niet. Kan je me eens een definitie geven van wat nu een grootmeester is ?
Als ik een foto bekijk interesseert het me helemaal geen abl, integendeel, om te weten:
1) wie de fotograaf is
2) waarmee, hoe de foto werd genomen.
Bij mijn, en inderdaad, mijn eigen beoordeling moet een beeld me aan spreken. Wanneer ik meer dan een paar seconden naar een beeld kijk, ik later dat beeld nog eens herbekijken, ... dan pas kijk ik eventueel hoe de foto werd genomen en pas op het einde wie de auteur is.
Maw, in tegenstelling met veel anderen is voor mij de beeldindruk die bepaalt of ik het beeld gunstig stem en niet wie er achter dat beeld zit, staat, slaapt .
Dit neemt niet weg, dat je van bepaalde fotografen een herkenbaar signatuur (neen, niet handtekening) krijgt in beelden.
Nu, ik ben heel gelukkig met je antwoord. Des te meer een teken dat de term 'straatfotografie' evenals 'grootmeester' zeer ruime defintities zijn waar er heel wat ruimte is vrij gelaten voor de beoordeler.
Misschien is dit nu juist het leuke. Denk aan de Challenge. Een begrip waar je alle kanten mee uit kan. Voor de ene is het dit, de andere dat en het geheel is dan een hoop fotobeelden waar je ook alle weg mee uit kan. En gelukkig maar. Mochten we allemaal dezelfde kijk, insteek en beoordeling hebben vrees ik dat de fotografische wereld heel, heel saai zou zijn. Hadden we ook deze discussie niet.

[Lumixgx8]

Re: Is straatfotografie dood?

@Lumixgx8
Ik wist begot niet dat er dode kunsten bestonden. Opera, ballet zijn geen dode kunsten, integendeel, levende. Dat ze minder succesvol zijn kan eventueel zijn, maar dood, neen helemaal niet.
En waarom zou straatfotografie overbodig zijn ? Of beter, waarom zou ze in het verleden noodzakelijk geweest zijn ?

Eerst iets over dode en levende kunsten. Dit is geen waardeoordeel, het is alleen niet
meer de norm of relevantie. Opera of ballet zijn prachtige relikwieën uit ons verleden.
Zoals ook veel oude bleusmuziek e.d. Of bijvoorbeeld oud Grieks of Romeins. Levend
kun je deze talen bezwaarlijk nog noemen, schitterend daarentegen wel.
Dan dat overbodige. In elke vorm van kunst bestaat er zoiets als relevantie. De norm
nu. Het gegeven. Dit maakt ouder werk of werk van oudere meesters, zoals schilder-
werk van bijvoorbeeld een Eugène Delacroix, een van de meesters van de romantiek,
niet minder of waardeloos, alleen iets uit ons roemrijk verleden, het kunstpatrimonium.
Zo kunt u ook het werk van Cartier Bresson, of Man Ray, benoemen. Of de films van bv
Ingmar Bergman of Jean Luc Godard. Het was groots, het is groots en het blijft groots,
maar het is niet langer de norm. Zo zou je in de trant kunnen werken van Rubens. Nog
altijd een uitdaging, toch zou niemand het in zijn hoofd halen om u een groot kunstenaar
te noemen, maar veeleer een na-aper.

[Lumixgx8]

Re: Is straatfotografie dood?

@Lumixgx8
Of beter, waarom zou ze in het verleden noodzakelijk geweest zijn ?[/QUOTE]

Omdat ze relevant waren en iets te vertellen hadden over de tijden en het bestaan
waarin we leefden. Zelf herken ik me gemakkelijk in het boek Belgicum van Stefan
van Fleteren. Soms en tikkeltje marginaal, maar zo was het in mijn dorp ook. We
kennen en herkennen ons in deze figuren, zoals we ons later in de figuren van Paul
Jambers ook vaak herkenden. Tv heeft mijn inziens die rol schitterend overgenomen.
Wat niet wilt zeggen dat ik die oude foto's niet prachtig vind, maar tv leende zich nu
eenmaal net iets meer om dergelijke types te 'schrijven" en er minder een karikatuur
van te maken. Voor mij mag het dus naast elkaar staan, maar persoonlijk haal ik net
dat meer uit de film- dan uit de fotoreportage, al heb ik geen enkele moeite om toe te
geven dat dit strikt persoonlijk is en beiden in staat zijn me emotioneel te beroeren...

[Wim.Vanmaele]

Re: Is straatfotografie dood?

Eerst iets over dode en levende kunsten. Dit is geen waardeoordeel, het is alleen niet
meer de norm of relevantie. Opera of ballet zijn prachtige relikwieën uit ons verleden.
Zoals ook veel oude bleusmuziek e.d. Of bijvoorbeeld oud Grieks of Romeins. Levend
kun je deze talen bezwaarlijk nog noemen, schitterend daarentegen wel.
Dan dat overbodige. In elke vorm van kunst bestaat er zoiets als relevantie. De norm
nu. Het gegeven. Dit maakt ouder werk of werk van oudere meesters, zoals schilder-
werk van bijvoorbeeld een Eugène Delacroix, een van de meesters van de romantiek,
niet minder of waardeloos, alleen iets uit ons roemrijk verleden, het kunstpatrimonium.
Zo kunt u ook het werk van Cartier Bresson, of Man Ray, benoemen. Of de films van bv
Ingmar Bergman of Jean Luc Godard. Het was groots, het is groots en het blijft groots,
maar het is niet langer de norm. Zo zou je in de trant kunnen werken van Rubens. Nog
altijd een uitdaging, toch zou niemand het in zijn hoofd halen om u een groot kunstenaar
te noemen, maar veeleer een na-aper.

Braekdance, linedance, ballet, ritmisch gymnastiek, schaatsen ... zijn dat nu eigenlijk wel allemaal geen kunstvormen die onder dezelfde noemer kunnen geplaatst worden ? Lichaamsexpressie door beweging ?
Vaak is de grens tussen die vormen een echte grijze zone ... Denk eens aan het schaatsen en ballet ...
Zoook wel voor opera. In feite een gezongen toneelstuk. Kijken, luisteren we naar een het 14-18-verhaal en nu 40-45 dan zitten we in een operavorm waar het zingen een moderner kleedje is aangemeten ... De pakken moderner aanvoelen ... Kijken we naar een musical dan kunnen we toch 'opera' in herkennen mits andere vormen ... Uiteindelijk wordt een verhaal vertelt, neen gezongen in een omgeving. Natuurlijk is een film makkelijker en rijker in veranderende achtergronden en kan naar een realistischer omgeving worden gestapt ...
Ooit een opera mee gemaakt als toeschouwer in een Zuiders dorp op het terras van een café. Geniaal en schitterend. De voorstelling 40-45 doet letterlijk hetzelfde en plaatst de toeschouwer in het decor. Alleen, bij de term 'opera' wordt je bestempeld als een ouderling, terwijl je bij de voorstelling 40-45 plots de melding krijgt als Hyper, modern, vooruitziend ...

Wanneer je de term na-aper gebruikt loop je echt het risico dat je dat zonder het te beseffen op nagenoeg iedereen kan toewijzen ... Nagenoeg iedereen heeft een meester gehad die de persoon onderwees, stuurde en onbewust erf je dan steeds een paar kenmerken willens nillens. Het is niet voor niets dat bv bij oude schilderijen, men het soms moeilijk heeft de leermeester van de leerling te onderscheiden en waar en leermeester en diezelfde leerling als 'MEESTER' erkend worden.

[Spanik]

Re: Is straatfotografie dood?

Ik snap je niet. Kan je me eens een definitie geven van wat nu een grootmeester is ?
Als ik een foto bekijk interesseert het me helemaal geen abl, integendeel, om te weten:
1) wie de fotograaf is
2) waarmee, hoe de foto werd genomen.
Bij mijn, en inderdaad, mijn eigen beoordeling moet een beeld me aan spreken. Wanneer ik meer dan een paar seconden naar een beeld kijk, ik later dat beeld nog eens herbekijken, ... dan pas kijk ik eventueel hoe de foto werd genomen en pas op het einde wie de auteur is.
Maw, in tegenstelling met veel anderen is voor mij de beeldindruk die bepaalt of ik het beeld gunstig stem en niet wie er achter dat beeld zit, staat, slaapt .
Dit neemt niet weg, dat je van bepaalde fotografen een herkenbaar signatuur (neen, niet handtekening) krijgt in beelden.
Nu, ik ben heel gelukkig met je antwoord. Des te meer een teken dat de term 'straatfotografie' evenals 'grootmeester' zeer ruime defintities zijn waar er heel wat ruimte is vrij gelaten voor de beoordeler.
Misschien is dit nu juist het leuke. Denk aan de Challenge. Een begrip waar je alle kanten mee uit kan. Voor de ene is het dit, de andere dat en het geheel is dan een hoop fotobeelden waar je ook alle weg mee uit kan. En gelukkig maar. Mochten we allemaal dezelfde kijk, insteek en beoordeling hebben vrees ik dat de fotografische wereld heel, heel saai zou zijn. Hadden we ook deze discussie niet.

Ik denk dat je me wel snapt, want uit je reactie maak ik op dat we op dezelfde lijn zitten. Het heeft ook niet veel zin om naast elkaar te zitten praten denk ik.

Eerst iets over dode en levende kunsten. Dit is geen waardeoordeel, het is alleen niet
meer de norm of relevantie. Opera of ballet zijn prachtige relikwieën uit ons verleden.
Zoals ook veel oude bleusmuziek e.d. Of bijvoorbeeld oud Grieks of Romeins. Levend
kun je deze talen bezwaarlijk nog noemen, schitterend daarentegen wel.
Dan dat overbodige. In elke vorm van kunst bestaat er zoiets als relevantie. De norm
nu. Het gegeven. Dit maakt ouder werk of werk van oudere meesters, zoals schilder-
werk van bijvoorbeeld een Eugène Delacroix, een van de meesters van de romantiek,
niet minder of waardeloos, alleen iets uit ons roemrijk verleden, het kunstpatrimonium.
Zo kunt u ook het werk van Cartier Bresson, of Man Ray, benoemen. Of de films van bv
Ingmar Bergman of Jean Luc Godard. Het was groots, het is groots en het blijft groots,
maar het is niet langer de norm. Zo zou je in de trant kunnen werken van Rubens. Nog
altijd een uitdaging, toch zou niemand het in zijn hoofd halen om u een groot kunstenaar
te noemen, maar veeleer een na-aper.

Hoe moet je aan zoiets beginnen te antwoorden? Langs de ene kant moet je wel antwoorden, want er zitten zoveel veronderstellingen in die ofwel niet ter zake doen, ofwel te weerleggen zijn simpelweg doordat ze zichzelf tegenspreken.

Dat Latijn en OUD Grieks zoals ze in school aangeleerd worden dode talen zijn, daar ben ik het mee eens. Er zijn geen nieuwe begrippen in opgenomen zoals bvb "computer". Maar dat wil niet zeggen dat ze niet relevant zijn of zelfs niet "de norm". Want hoe kan je oude teksten die nog steeds belangrijk en relevant zijn en als de norm in hun genre of betekenis beschouwd worden werkelijk kennen zonder de taal te kennen waarin ze geschreven zijn? En dat brengt me bij:" Het was groots, het is groots en het blijft groots, maar het is niet langer de norm.". Hoe kan iets nog altijd groots zijn als het niet op een of andere manier de toets met "de norm" kan doorstaan? Als het dat kan, dan maakt het nog steeds deel uit van die norm. Anders gaat de vergelijking niet op. De norm nu is wat je een "moving average" zou kunnen noemen van de geschiedenis. Die staat niet op zichzelf maar heeft enkel waarde als die een "afkomst" kan voorleggen. En dan nog, "relevant zijn" en "de norm" zijn 2 begrippen die los staan van elkaar. Iets kan "de norm" zijn zonder relevant te zijn of omgekeerd.