Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

[patrickL]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

in België moet men nog steeds schuld aantonen. Men is (behalve Els Clottemans) onschuldig tot het tegendeel is bewezen. Hoe bewijs je dat je geen geld ontvangen hebt? Lege portefeuille tonen?

Over ECl gaan we het niet hebben. Want voor Assissenzaken zit je niet helemaal correct met je redenering.

Arbeidsrechterlijk dan:
Alleszins is er een wettelijk vermoeden dat wie vreemd is aan de betrokkene het niet gratis doet.
Een huwelijksfotograaf die niet kan aantonen dat hij/zij rechtstreekse familie is, krijgt het vermoeden dat hij/zij dat niet gratis doet.
De overheid zal 'apprecieren' wat het honorarium is. In limiet kan het huwelijkskoppel beschouwd worden als werkgever en dus de gevolgen dragen.


Patrick

[Fotofolio]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Eigenlijk is het toch erg simpel?

Als je als (amateur)fotograaf al bezig bent met het uitpluizen hoe je in een bepaalde situatie zou kunnen aantonen dat je niet "in het zwart aan het werken" bent dan zoek je eigenlijk een uitvlucht om je "zwartwerk" te verantwoorden als vriendendienst of dit te verdoezelen ...

Betalen in "natura" is sowieso een "steekpenning" dat je ontvangt ...

[johan de man]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Over ECl gaan we het niet hebben. Want voor Assissenzaken zit je niet helemaal correct met je redenering.

Arbeidsrechterlijk dan:
Alleszins is er een wettelijk vermoeden dat wie vreemd is aan de betrokkene het niet gratis doet.
Een huwelijksfotograaf die niet kan aantonen dat hij/zij rechtstreekse familie is, krijgt het vermoeden dat hij/zij dat niet gratis doet.
De overheid zal 'apprecieren' wat het honorarium is. In limiet kan het huwelijkskoppel beschouwd worden als werkgever en dus de gevolgen dragen.


Patrick

t Is dat wat ik bedoelde...

Als ik bv even achter de toog sta van mijn broer die een cafe heeft (hypothese) en er is een inval van de RvA of andere inspectie, gaan die er ook vanuit dat ik betaald word. Als ik dan bv uitkeringsgerechtigde werkloze zou zijn, of in ziektekas, zou ik wel in serieuze **** zitten.

[Sand0r]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Dankjewel voor al jullie reacties!
Ik ga de link naar mijn broer zijn website er niet opzetten want ik wil hem natuurlijk zijn privacy gunnen, hij heeft er niet echt om gevraagd dat ik deze topic ben gestart, het is nogal een gevoelig onderwerp bij ons thuis
Maar ik denk niet dat hij bij de professionele fotografen hoort, neen ik ben er zelfs zeker van.

Ik vind het heel jammer, en ik ben (net zoals velen onder jullie) van mening dat hij gerust mag dromen maar dat hij dit niet op kosten van anderen moet doen. Hij leeft waarschijnlijk nog zo'n 60 jaar en daarin kan hij elk weekend fijn foto's trekken en eventueel iets moois opbouwen. Maar ondertussen moet hij ervoor zorgen dat hij zelfstandig kan overleven, dus moet hij geld verdienen, punt uit.

Mijn ouders zijn hem gelukkig ferm aan het pushen om te gaan werken, anders verliest hij zijn auto en een heel stuk van zijn vrijheid. Dus het zal er hopelijk wel van komen maar het gaat nog voor heel wat ruzies zorgen hier

Dromers zijn er altijd geweest, maar in deze tijd kun je een eigen website starten (en met een beetje skills kan die website er erg professioneel uitzien) en dan lijkt het al snel alsof je supergoed bezig bent. Maar inderdaad, dat gratis fotograferen zal hem nooit ver brengen.

Zo is het volgens mij bij alle artistieke en creatieve beroepen, het zijn de mooiste beroepen maar de moeilijkste. Hoe zeggen ze dat ook al weer, Genialiteit is 1% inspiratie en 99% transpiratie.

Een website wordt niet gemaakt met het oog te hebben op privacy...

Indien hij denkt pro fotograaf te zijn zal hij meer dan blij zijn commentaar te mogen ontvangen op zijn foto's ofniet? Anders leer je geen ene snars

[Binnenuit]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Inderdaad, ik heb zoiets aan den lijve meegemaakt, weliswaar in een andere branche, maar toch... Zolang ik (bijna) gratis mijn ding voor hen deed had ik overal connecties, maar zodra ik de prijs wilde die een normaal mens betaald wil worden liet men mij vallen als een baksteen...
Dus connecties hebben is heel relatief.

Ik heb altijd geweigerd om gratis te werken: Ik stelde hen die niet graag betalen de vraag: komt u bij mij omdat u denkt hij zal het wel goedkoop of gratis doen, of vraagt u me omdat u meent dat ik goed vakwerk lever. In het ene geval is het een belediging en einde gesprek, in het tweede geval hangt er een prijskaartje aan.

[Voltigeur]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Ik heb altijd geweigerd om gratis te werken: Ik stelde hen die niet graag betalen de vraag: komt u bij mij omdat u denkt hij zal het wel goedkoop of gratis doen, of vraagt u me omdat u meent dat ik goed vakwerk lever. In het ene geval is het een belediging en einde gesprek, in het tweede geval hangt er een prijskaartje aan.

Bij mij was het zo gegroeid. Begonnen met een normale prijs betaald krijgen en gaande weg minder en minder, tot ik er op den duur zelfs bijna geld aan toe stak.

[andylemaire]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Bij mij was het zo gegroeid. Begonnen met een normale prijs betaald krijgen en gaande weg minder en minder, tot ik er op den duur zelfs bijna geld aan toe stak.

Moet het normaal niet meer en meer of stabieler worden? Je prijs?

[Voltigeur]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Moet het normaal niet meer en meer of stabieler worden? Je prijs?

Jep, normaal wel. Maar je bent aan 't doen wat je graag doet, en als er dan eens iets minder budget voor handen is, dan zie je dat door de vingers. En het escaleert...
Maar eigenlijk zijn we hier serieus off topic bezig...

[micn]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

ik ken het gevoel:P ik ben er ook mee bezig om dit te bereiken

[wouterdhoye]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Hoi,

Je broer is net als zovele jongeren nog niet goed wakker geschud. Geen paniek, dat komt heus wel. Al te vaak denken jongeren dat ze er direct zullen staan. Toen ik een tiental jaar geleden aan de slag ging (als elektromechanieker) toen ik net van school kwam dacht ik dat ik al veel wist. Wel de ontnuchtering kwam al vrij snel. Het eerste dat je leert als je op de arbeidsmarkt komt is dat je nog veel moet leren. En vooral dat je je zeer zeker nog zal moeten bewijzen. (hoe vaak komt het niet voor dat schoolverlaters denken dat ze direct €2500,- en een firmawagen zullen krijgen) In een job als technicus valt het dan allemaal nog mee omdat daar een groot tekort is, zelfs een matige technicus zal wel aan de bak komen. Maar in een branche als de fotografie liggen de kaarten toch wel even anders.De concurrentie is keihard. En de klant weet dit ook maar al te best.

Zoals anderen hier al aangehaald hebben kan ik je broer enkel aanbevelen om zijn vak waarvoor hij naar school gegaan is te gaan uitoefenen. Hij zal er enkel bij gebaat zijn. Hij heeft een inkomen, doet ervaring op (welsiwaar niet als fotograaf ) maar levenservaring, werken, problemen tegenkomen en oplossen, mooie en kl*te jobs... zaken die hij in geval dat hij ooit een eigen zaak als fotograaf kan opstarten enkel bij gebaat zal zijn. Verder zal een vaste dag-job hem toelaten een eigen auto aan te kopen, beter materiaal, enz. Investeringen die anders echt niet zo gemakkelijk zijn hoor. Een opleiding in avondschool is zeker geen overbodige luxe. je leert andere facetten kennen van de fotografie welke je misschien alleen zelden of nooit zou aansnijden. Maar als professional zal hij vroeg of laat ook wel leren dat je niet altijd de leuke werkjes moet opknappen, of gewoon alles moet aanpakken wat je kan krijgen gewoonweg om rond te komen. En zelfs al betaalt de klant niet veel, het werk zal goed moeten zijn. En wil je veel betaald worden dan moet het werk niet goed, maar uitstekend zijn. Laat hem eens uitrekenen hoeveel hij zou moeten verdienen om rond te komen. (er niet van uit gaande dat hij bij hotel mama blijft wonen) Laat hem eens geld (bijvoorbeeld een hongerloon van €10/uur) vragen aan z'n contacten en zien hoeveel "klanten" hij nog zal hebben. Hij moet ook beseffen dat wat hij nu doet geheel vrijblijvend is. Eens je geld vraagt zullen er ook eisen komen. De klant zal bepalen wat op de gevoelige plaat moet komen. Als je het dan verknalt heb je een dik probleem want de wereld is klein. En de klant zal niet betalen voor wat je niet levert. In tegendeel, de klant zou zelfs een schadeloosstelling kunnen vragen.

Ondertussen kan hij verder bouwen aan zijn droom. Want wie zijn we om iemands droom in de weg te staan. Maar plaats hem ook met z'n voeten op de grond.

groeten,

Wouter.

[Fengari]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Als ik het goed begrijp hoopt je broer vooral in de journalistieke wereld zijn brood te verdienen met fotografie. Daar denk ik dat het heel belangrijk is hem inderdaad eventjes met de voeten op de grond te zetten.
Ten eerste is het inderdaad zo dat er minder en minder fotografen in vaste dienst zijn bij kranten. Het is voor de kranten gewoon veel voordeliger om te kijken welke foto's er op de markt worden aangeboden, zoals gezegd vaak zelfs gratis door hobbyfotografen die content zijn als ze hun naam onder een foto in de krant zien (en dat ga ik niet veroordelen, ik zou het zelf ook heel plezant vinden). Zeker waar het gaat om concertfotografie, aangezien veel hobbyisten specifiek dat als hobby hebben. Voor elk concert waar je broer als gratis fotograaf is binnen gemogen, is er waarschijnlijk een betalende fotograaf geweigerd. Als hij nu geld gaat vragen voor zijn concertfoto's, staan er honderden andere mensen te wachten die het graag gratis willen doen. Om zekerheid te hebben van een plaatsje op de grote optredens (diegene waarvan de kranten graag een foto publiceren, dat zijn er procentueel echt niet zo veel...) zal je toch echt eerst een stevige reputatie en naam moeten opbouwen. De kwaliteit die je daarvoor moet leveren stelt toch wel enige eisen van je materiaal, dus je zal moeten investeren.
Als het gaat over andere nieuwsverhalen, wordt inderdaad tegenwoordig verwacht dat je als journalist zelf je beeldmateriaal levert. Foto's van de kwaliteit die een krant nodig heeft (die moeten vooral documentair duidelijk zijn, en hebben in veel gevallen niet echt 'artistieke' waarde) is niet meer zo moeilijk met als die digitale volautomatische toestellen. Om het goede shot te hebben moet je ook niet meer de feeling hebben om op het goede moment af te drukken, je kan ook gewoon 8Gb zo snel mogelijk volschieten, de kans dat je dan een 'treffer' hebt is redelijk groot. In dit deel van de journalistiek zijn professionele fotografen dus nog zeldzamer. Vandaar natuurlijk dat je broer wel eens mee mag met die journalist van BvL, hij doet gratis een deel van diens job...

Toen ik journalistiek ging studeren had ik ook grote dromen: Ik zou een veel boeiender leven gaan leiden dan de gemiddelde mens: geen vaste werkuren en sleur maar alle dagen opwindend en verrassend. Misschien wel opdrachten die me over de hele wereld zouden brengen, want ik bracht voor kranten en tijdschriften het voordeel mee dat ik niet alleen kon schrijven, maar ook meer kon met een fototoestel dan alleen op het knopje duwen. Ik droomde van reisreportages, artikelen over boeiende researchers die ergens in een oerwoud apen zaten te observeren, noem maar op. Ik droomde van betaald te worden voor de dingen die ik graag doe.
Er zijn genoeg mensen die bewijzen dat dit geen volstrekt onmogelijke droom is, maar de realiteit is toch een stuk harder. Als net afgestudeerde 'journalist' blijkt al heel snel dat dat diploma voor de kranten en tijdschriften niet veel betekent. Men wil je werk zien. Je kan dus aan de slag als freelancer: zelf het nieuws najagen, een netwerk opbouwen om dingen te weten vóór ze in het nieuws komen (duh...), je artikels schrijven en voorzien van beeldmateriaal, en opsturen naar de media (tegen een deadline natuurlijk want niemand wil het nieuws van eergisteren in de krant), en dan hopen dat jouw artikel geselecteerd wordt uit de 100 andere freelancers die dat ook hebben gedaan. Als je de uren rekent die je daarin investeert, en de vergoedingen die je misschien krijgt (nadruk op misschien), dan is dat een vreselijk onderbetaalde periode. De volhouders die een efficiënt netwerk weten op te bouwen en met regelmaat werk afleveren dat boven het gemiddelde uitsteekt, krijgen uiteindelijk ergens een vaste positie. De rest geeft op, en wordt vervangen door de nieuwe lading afgestudeerden die zijn kans waagt. Van mijn klasgenoten kom ik geen enkele naam meer tegen in kranten of tijdschriften. De meesten hebben, net als ik, uiteindelijk gekozen voor een vaste job buiten de journalistiek, die wel de nodige zekerheid biedt die je in staat stelt een lening af te sluiten, een gezin te stichten, en dergelijke.

Ik zou je broer dus ook aanraden om toch maar te gaan werken. Hij kan dan nog steeds zijn droom nastreven, en misschien op lange termijn die vaste job laten vallen als hij zijn plaats in de fotografie-wereld veroverd heeft, maar zo houdt hij de mogelijkheid om op een andere manier een 'geregeld leven' te leiden open.

[Frankyboy yang]

Re: Werkloos en ondertussen professioneel fotograaf proberen te worden?

Ik zeg altijd:
LEEF JE DROMEN EN DROOM NIET JE LEVEN!

Het was beter geweest als we de argumenten van je broer eens konden horen.
We hebben enkel jouw verhaal gehoord!
Het lijkt me beter dat hij het nu probeert i.p.v. als hij een huis heeft af te betalen, kinderen te onderhouden enz...
Ik begrijp de argumenten die hier gegeven worden en het is ook zo.
Doch moet het je niet weerhouden om een droom waar te maken.

Ik begrijp ook dat je bezorgd bent om hem, maar doe jij alles goed?
Met de leeftijd en de gezinssituatie die hij heeft, moet hij er gewoon voor gaan.
Wie weet wat hij op z'n weg tegen komt!