Welkom! Ben je al een geregistreerd forumlid, log dan in met de knop Inloggen of registreren uiterst rechts bovenaan je scherm. Is dit je eerste bezoek Om berichten te bekijken selecteer je een forum in het onderstaande overzicht. Om zelf berichten te plaatsen moet je je eerst (gratis) registreren: klik daarom op Registreer.
Onze volgende workshop: Street-Fashion - 8 maart 2025, Herentals
Op 22 februari 2025 bezoekt Belgiumdigital enkele iconische locaties in Gent. Meer informatie HIER! Deze stadswandeling is inmiddels VOLGEBOEKT!
Weer een beeld waar ik lang kan naar kijken, een jong koppel die samen een toekomst te gemoed gaan vol plannen, maar ook zij stappen in een onvoorspelbare wereld.
Doudeke, gaat dat veel beter kunnen omschrijven.
Een klein heel klein puntje van kritiek is dat klein lichtvlekje, eens dat je het heb opgemerkt, tussen de man zijn benen.
Weer een beeld waar ik lang kan naar kijken, een jong koppel die samen een toekomst te gemoed gaan vol plannen, maar ook zij stappen in een onvoorspelbare wereld.
Doudeke, gaat dat veel beter kunnen omschrijven.
Neen hoor, Ludo. Je hebt dat heel mooi omschreven. Beter zal ik het niet kunnen, maar
ik interpreteer het misschien een beetje anders.
Daarbij ga ik van de titel uit van dit sentimentele liedje, dat vraagt om, ondanks alles,
hoop te hebben, te blijven geloven. When you walk through a storm, hold your head up
high, and don't be afraid of the dark.
Heel troostend allemaal. De houding en sfeer op de foto tonen me hoe zeer ze het nodig
hebben. Misschien verlaten ze een ziekenhuiskamer, waar ze hun pasgeboren kindje
dood hebben moeten achterlaten. Of wie weet stappen ze met heel slecht nieuws voor
een van beiden uit het kabinet van een dokter.
Maar in ieder geval gaan ze het licht tegemoet. At the end of the storm, is the golden
sky, and the sweet silver song of the lark. Zo gaat het liedje verder.
Maar er wachten nog zware tijden. Walk on through the wind, walk on through the rain,
Though your dreams be tossed and blown, Walk on, walk on with hope in your heart,
And you'll never walk alone, you'll never walk alone.
Eigenlijk dus niet, zoals zovele voetbalfans luidruchtig meebrullen, dat je samen sterk
staat, maar dat we allemaal ons eigen verdriet hebben en iedereen dat eigen verdriet
te dragen heeft en we ons daar in kunnen sterken.
Ach, misschien hecht ik te veel belang aan de titel en het liedje, maar ik vind het goed
aansluiten en mooi gekozen bij dit beeld, dat nog wel meer interpretatie mogelijkheden
heeft en daarom ook zo sterk is. Krachtig, zou ik zeggen.
Tristesse en hoop... maar eigenlijk vind ik Ludo zijn uitleg beter.
Neen hoor, Ludo. Je hebt dat heel mooi omschreven. Beter zal ik het niet kunnen, maar
ik interpreteer het misschien een beetje anders.
Daarbij ga ik van de titel uit van dit sentimentele liedje, dat vraagt om, ondanks alles,
hoop te hebben, te blijven geloven. When you walk through a storm, hold your head up
high, and don't be afraid of the dark.
Heel troostend allemaal. De houding en sfeer op de foto tonen me hoe zeer ze het nodig
hebben. Misschien verlaten ze een ziekenhuiskamer, waar ze hun pasgeboren kindje
dood hebben moeten achterlaten. Of wie weet stappen ze met heel slecht nieuws voor
een van beiden uit het kabinet van een dokter.
Maar in ieder geval gaan ze het licht tegemoet. At the end of the storm, is the golden
sky, and the sweet silver song of the lark. Zo gaat het liedje verder.
Maar er wachten nog zware tijden. Walk on through the wind, walk on through the rain,
Though your dreams be tossed and blown, Walk on, walk on with hope in your heart,
And you'll never walk alone, you'll never walk alone.
Eigenlijk dus niet, zoals zovele voetbalfans luidruchtig meebrullen, dat je samen sterk
staat, maar dat we allemaal ons eigen verdriet hebben en iedereen dat eigen verdriet
te dragen heeft en we ons daar in kunnen sterken.
Ach, misschien hecht ik te veel belang aan de titel en het liedje, maar ik vind het goed
aansluiten en mooi gekozen bij dit beeld, dat nog wel meer interpretatie mogelijkheden
heeft en daarom ook zo sterk is. Krachtig, zou ik zeggen.
Tristesse en hoop... maar eigenlijk vind ik Ludo zijn uitleg beter.
Doudeke,
Alleen al je fantastische fantasie en kennis van de literatuur en dit aangevuld met je schrijverstalent en intelligentie maken dat dit voor mij een stimulans is om foto's te maken welke ruimte laten voor zulke poëtische ontboezemingen...
Dank man... I love this way...
Vriendelijke groet en een diepe buiging van achting...
Gils
Ik vind de uitleg van jullie allemaal veel kunstzinniger dan de foto zelf... ik denk dat ik zo een foto al 1000 keer heb gemaakt en ook 1000 keer heb weggegooid. maar ja, als je er een sentimenteel verhaal aan koppelt is hij wel te pruimen, maar geef mij eens één foto waarbij je dat niét kan doen? mij lijkt het eerder een foutje met een goede uitleg dan een meesterwerk gelijk sommigen het hier aftekenen ofwel heb ik hier iets crusiaal gemist
ps: de titel vind ik ook vrij cliché
sorry maar ik vind de reacties op dit beeld (weeral) overschat.. laat staan dat ik er een uitgebreid gedichtje over schrijf, of uren naar kan kijken..
Dit type beelden is al 100den keren gemaakt, dit is voor mij gewoon 2 mensen die buitenwandelen.. maar soit..
no hard feelings
k kan er gewoon niet goed bij
Weliswaar een foto van Gils, maar de kritiek betreft meer mijn woorden dan het beeld,
denk ik. Of toch even zo veel.
Vandaar dat ik maar even antwoord.
Natuurlijk is dit type beelden al vaker vertoond. (Zoals alle beelden.) Het is dan ook je
goed recht om er gewoon twee mensen in te zien die naar buiten wandelen. En daar dus
blasé over te doen.
Het is allemaal een kwestie van interpretatie en inlevingsvermogen. Daar zonder wordt
eigenlijk alles maar banaal. Niet alleen deze en andere foto's hier, maar ook de muziek,
schilderkunst, film, poëzie, theater, enzovoort.
Kunst, zoals alle schoonheid, is nu eenmaal kwetsbaar en leent zich er gemakkelijk toe
om belachelijk gemaakt te worden. Om er mee te spotten. Om het uit te lachen. Tja...
Ware schoonheid is namelijk zelden wat je ziet, maar wat je bij iets voelt. En hier is
dat een krachtig, diep menselijk beeld. Een tragedie. Je moet er wel voor openstaan.
Het als het ware even mee beleven. Dan pas en pas dan krijgt iets betekenis, gaat er
een wereld voor je open die verder gaat dan het gewone bekijken van een prentje van
twee mensen die gewoon naar buiten wandelen.
No hard feelings dus. Eerder compassie.
Ik vind de uitleg van jullie allemaal veel kunstzinniger dan de foto zelf... ik denk dat ik zo een foto al 1000 keer heb gemaakt en ook 1000 keer heb weggegooid. maar ja, als je er een sentimenteel verhaal aan koppelt is hij wel te pruimen, maar geef mij eens één foto waarbij je dat niét kan doen? mij lijkt het eerder een foutje met een goede uitleg dan een meesterwerk gelijk sommigen het hier aftekenen ofwel heb ik hier iets crusiaal gemist
ps: de titel vind ik ook vrij cliché
Ik kijk al uit naar jouw 1000 meesterwerkjes! Laat maar komen zou ik zeggen.
En hier is
dat een krachtig, diep menselijk beeld.
LOL jawadde.. die compassie zou ik eerder schoon voor u eigen houden..U zou u eens moet verdiepen in krachtige portretten als ge dit een krachtig, diep menselijk beeld vind..
dit is een Té cliché beeld voor mij, maar als u natuurlijk de lat niet hoger legt als dit mij niet gelaten..
Comment