whispering wind

[gilclaes]

[tantine]

Re: whispering wind

Mja....niet mis maar ook geen wauw foto....voor mij misschien ietske te soft en te licht van kleur...maar.....ik ben er zeker van dat een drieluik in die genre dan wel heel mooi zou zijn!
Gr Pascale

[bouk]

Re: whispering wind

ist net niet voor mij.
te soft te veel bewerkt..?
misschien in een andere kleur of zwart/wit.?
grt,bouk.

[dyafani]

Re: whispering wind

Ik doe een serieuze poging om het onderliggend gedachtegoed
van deze abstractie aan te voelen, doch deze impressie beroert
de sensoren van mijn verbeelding weinig.

[Lazy Charles]

Re: whispering wind

ik zie dit dan weer vrij groot aan een lichte muur hangen in een lichte ruime ruimte waar je rustig kan lezen en tot rust komen. Voor mij een hele mooie.

[Johan1956]

Re: whispering wind

En toch.......... hoe langer ik kijk, hoe mooier hij wordt.
En waarom : Ik word er heerlijk rustig van.
Groeten,
Johan

[Stoffograaf]

Re: whispering wind

deze in de juiste omgeving ophangen, ik zie het al voor me

[yveske]

Re: whispering wind

niet echt mijn ding

toch leuk gedaan

[bopatje]

Re: whispering wind

ben al verschillende keren komen kijken ,het is een foto waar je eventjes moet aan wennen ,dat ik terug kom zegt eigenlijk al heel veel !vind hem eigenlijk toch wel mooi

[gilclaes]

Re: whispering wind

ben al verschillende keren komen kijken ,het is een foto waar je eventjes moet aan wennen ,dat ik terug kom zegt eigenlijk al heel veel !vind hem eigenlijk toch wel mooi

Ben ik NU eventjes blij ...
Ga ook eventjes stout zijn.

Ik vind, dit is dan ook mijn PERSOONLIJKE mening, dat de meeste BD-fans ziin vastgeroest, zoals ik vroeger..., in het systeem van de perfecte foto maken... juiste belichting, overal scherp of tenminste daar waar het moet, de compositie volgens de voorgeschreven normen... de onderwerpen die het meest gangbaar zijn... en ga maar door.
Ik ben op zeker ogenblik de andere weg ingeslagen en mij gaan concentreren in 'gevoelsfotografie' en dit laat mij toe alle dagen te fotograferen in eender welke omstandigheden...
Ik zal dan ook, wanneer ik op stap ga, om de haverklap een foto maken, desnoods onscherp... overbelicht...foute compo...onbenullige, waardeloze onderwerpen en ga zo maar door ...
Bij deze nodig ik dan ook jullie uit om eens te experimenteren en je zal merken dat je daar echt genoegen aan beleeft...
Fotografeer eens iets geks, iets 'not done' en probeer er iets van te maken.

Deze foto is daar een voorbeeld van. Op die plaats zou ik vroeger nooit een foto gemaakt hebben...

I love this picture... omdat er zoveel gevoel in zit en veel onwerkelijkheid bevat omdat onze ogen zoiets niet kunnen waarnemen en inderdaad zou ik deze tegen een muur hangen in een ZEN-ruimte en in het groot...

Je kan het al raden...
Mijn nieuwbouwappartement is ook heel strak modern ingericht en zoveel mogelijk overbodige zaken weggelaten... maar wel met de nodige accenten.... zoals mijn foto's doorgaans zijn...

Vooraleer af te sluiten beklemtoon ik wel dat de klassieke fotografie absoluut zijn waarde heeft en ik ben de eerste om een perfect gemaakte foto toe te juichen... want het BLIJFT aartsmoeilijk om een TOPfoto te maken.

Dan heb ik het veel gemakkelijker omdat er GEEN algemeen geldende normen zijn voor de meeste foto's van mijn hand... Ofwel vind je ze mooi...ofwel verfoei je die miskleunen... of beschaafder ... is het niet jou smaak...

Bedankt voor je commentaar... en om nog eens te komen kijken naar mijn rare fotografische ideeën...

Groet.

Gil

[Sieg]

Re: whispering wind

Heel mooi en niet alledaags, dat vind ik vooral van jouw plaatjes Gilbert.
Ik kijk er steeds met grote bewondering naartoe hoe je toch steeds iets heel gewoon op een heel aparte manier weet te laten zien, voor mij getuigd dit van grote klasse.
Hetgeen ik hier bij deze wel mis Gilbert is de kenmerkende kader ;-)

grts
Sieg

[gilclaes]

Re: whispering wind

Heel mooi en niet alledaags, dat vind ik vooral van jouw plaatjes Gilbert.
Ik kijk er steeds met grote bewondering naartoe hoe je toch steeds iets heel gewoon op een heel aparte manier weet te laten zien, voor mij getuigd dit van grote klasse.
Hetgeen ik hier bij deze wel mis Gilbert is de kenmerkende kader ;-)

grts
Sieg

Hello,

Mijn kaders ga ik enkel en alleen nog functioneel gebruiken. Ik bedoel hiermee wanneer ze iets extra bijdragen aan het effect van de kleuren of de contrasten. Bijvoorbeeld om een zeer donker gekleurde foto stralender te maken door er een zwarte kader rond te plaatsen...
Bedankt voor je comment.
Groet.
Gil

[Vossie]

Re: whispering wind

Ik vind het erg knap dat je zo experimenteerd Gil. En vak denk ik WAW en soms tja, dan spreekt het me totaal niet aan. Maar dat lijkt me ook maar normaal.
Je leert mensen anders kijken dat is al één en je hebt ook een punt als je zegt dat we soms te vastgeroest zijn aan regeltjes in de fotografie. Bij mijn volgende uitstap met mijn camera ga ik zeker in gedachtenhouden wat je hier hebt neergeschreven. Ik ga het ook eens proberen en waarschijnlijk gaat het niet van de eerste keer goed lukken, maar wie komen er in de toekomst ook wel knappe foto's uit.

Ik vind deze persoonlijk niet te soft en ik ben er 100% zeker van dat deze prachtig zou staan in een mooie grote ZEN-ruimte. Ik vind hem dus geslaagd

[Iegienie]

Re: whispering wind

Ben ik NU eventjes blij ...
Ga ook eventjes stout zijn.

Ik vind, dit is dan ook mijn PERSOONLIJKE mening, dat de meeste BD-fans ziin vastgeroest, zoals ik vroeger..., in het systeem van de perfecte foto maken... juiste belichting, overal scherp of tenminste daar waar het moet, de compositie volgens de voorgeschreven normen... de onderwerpen die het meest gangbaar zijn... en ga maar door.
Ik ben op zeker ogenblik de andere weg ingeslagen en mij gaan concentreren in 'gevoelsfotografie' en dit laat mij toe alle dagen te fotograferen in eender welke omstandigheden...
Ik zal dan ook, wanneer ik op stap ga, om de haverklap een foto maken, desnoods onscherp... overbelicht...foute compo...onbenullige, waardeloze onderwerpen en ga zo maar door ...
Bij deze nodig ik dan ook jullie uit om eens te experimenteren en je zal merken dat je daar echt genoegen aan beleeft...
Fotografeer eens iets geks, iets 'not done' en probeer er iets van te maken.

Deze foto is daar een voorbeeld van. Op die plaats zou ik vroeger nooit een foto gemaakt hebben...

I love this picture... omdat er zoveel gevoel in zit en veel onwerkelijkheid bevat omdat onze ogen zoiets niet kunnen waarnemen en inderdaad zou ik deze tegen een muur hangen in een ZEN-ruimte en in het groot...

Je kan het al raden...
Mijn nieuwbouwappartement is ook heel strak modern ingericht en zoveel mogelijk overbodige zaken weggelaten... maar wel met de nodige accenten.... zoals mijn foto's doorgaans zijn...

Vooraleer af te sluiten beklemtoon ik wel dat de klassieke fotografie absoluut zijn waarde heeft en ik ben de eerste om een perfect gemaakte foto toe te juichen... want het BLIJFT aartsmoeilijk om een TOPfoto te maken.

Dan heb ik het veel gemakkelijker omdat er GEEN algemeen geldende normen zijn voor de meeste foto's van mijn hand... Ofwel vind je ze mooi...ofwel verfoei je die miskleunen... of beschaafder ... is het niet jou smaak...

Bedankt voor je commentaar... en om nog eens te komen kijken naar mijn rare fotografische ideeën...

Groet.

Gil

+10.

bepaalde foto's durf ik hier gewoonweg niet meer te posten, omdat ik weet dat ze toch de grond ingeboord zullen worden omdat ze bepaalde regelkenst overtreden. In plaats van eerst eens te zien of er geen diepere betekenis in dat overtreden van dat specifieke regelke zit...
zo had ik indertijd een fotoke waar de fietsers in tegenlicht inderdaad de foto uit fietsten. uit de foto op weg naar andere oorden, op weg naar verdere avonturen, op weg naar het verdere leven, wat dit ook mag brengen. voor mij was dat de perfecte symboliek, maar laat ons zeggen dat "men" het niet echt zag.
maar ja, het is maar een forum, we laten onze slaap er niet voor.

over je foto : "het is niet mijn smaak". haha.

[Guest2]

Re: whispering wind

Ik vind, dit is dan ook mijn PERSOONLIJKE mening, dat de meeste BD-fans ziin vastgeroest, zoals ik vroeger..., in het systeem van de perfecte foto maken... juiste belichting, overal scherp of tenminste daar waar het moet, de compositie volgens de voorgeschreven normen... de onderwerpen die het meest gangbaar zijn... en ga maar door.
Ik ben op zeker ogenblik de andere weg ingeslagen en mij gaan concentreren in 'gevoelsfotografie' en dit laat mij toe alle dagen te fotograferen in eender welke omstandigheden...
Ik zal dan ook, wanneer ik op stap ga, om de haverklap een foto maken, desnoods onscherp... overbelicht...foute compo...onbenullige, waardeloze onderwerpen en ga zo maar door ...
Bij deze nodig ik dan ook jullie uit om eens te experimenteren en je zal merken dat je daar echt genoegen aan beleeft...
Fotografeer eens iets geks, iets 'not done' en probeer er iets van te maken.

Deze foto is daar een voorbeeld van. Op die plaats zou ik vroeger nooit een foto gemaakt hebben...

I love this picture... omdat er zoveel gevoel in zit en veel onwerkelijkheid bevat omdat onze ogen zoiets niet kunnen waarnemen en inderdaad zou ik deze tegen een muur hangen in een ZEN-ruimte en in het groot...

Je kan het al raden...
Mijn nieuwbouwappartement is ook heel strak modern ingericht en zoveel mogelijk overbodige zaken weggelaten... maar wel met de nodige accenten.... zoals mijn foto's doorgaans zijn...

Vooraleer af te sluiten beklemtoon ik wel dat de klassieke fotografie absoluut zijn waarde heeft en ik ben de eerste om een perfect gemaakte foto toe te juichen... want het BLIJFT aartsmoeilijk om een TOPfoto te maken.

Dan heb ik het veel gemakkelijker omdat er GEEN algemeen geldende normen zijn voor de meeste foto's van mijn hand... Ofwel vind je ze mooi...ofwel verfoei je die miskleunen... of beschaafder ... is het niet jou smaak...

Gilbert, ik heb gewoon geen tijd om op àl jouw foto's te reageren maar je weet hoe ik er door de band over denk. Zelf ga ik super zelden abstract voor zoverre het de bewerking betreft, gewoon omdat ik er geen verstand van heb.
Maar wat je laatste zin betreft volg ik volledig. Ik weet niet hoe anderen het doen maar als ik afdruk doe ik dat wel via de elementaire principes maar compositie (de zg "compo" die hier nog altijd niet is gedefinieerd) gaat gewoon op het gevoel, bovendien werk ik ook heel erg snel, bovendien neem ik in vergelijking met Urbex-confraters heel weinig foto's, zeer af en toe ga ik eens over de schreef met een HDR maar die eindigt dan steevast in de digitale hemel. De meesten komen binnen op een locatie en beginnen foto's te nemen, ik niet, ik moet daar eerst een tijd rondlopen om de sfeer op te snuiven (en om weer een vaste hand te krijgen na dat binnendringen . Waarom ik een foto mooi vind kan ik bijna nooit zeggen, en dat geldt ook voor muziek en schilderijen. Schilderijen die een fortuin waard zijn en die door iedere kunstkenner en amateur bejubeld worden komen er bij mij niet in. Neem voor het gemak een Van Gogh : de zonnebloemen. Als ik hem cadeau kon krijgen zou ik niet "neen" zeggen om de doodeenvoudige reden dat ik hem meteen zou doorverkopen. Als er in de clausule zou opgenomen zijn dat ik niet mag doorverkopen en dat ik hem hier de muur moet hangen zou ik hem echt niet moeten hebben. Ik méén het. Ons interieur is ook behoorlijk strak modern (overal wit in combinatie met bleke eik) met de nodige chaos om de killigheid te breken. Een Van Gogh zou daar constant hangen vloeken. Kwa muzieksmaak hetzelfde, ofwel hoor ik het graag ofwel niet. Af en toe zit daar zelfs, tot grote wanhoop van mijn dochter- een populair Top 30 deuntje bij. Voor de rest gaat dat van klassiek tot muziek waarmee ik hier iedereen de gordijnen injaag. Toen ik nog thuis woonde is het nog gebeurd dat mijn broer niet meer wilde studeren als "Messe pour le temps present" van Pierre Henry (gemaakt voor het ballet van de 20e eeuw van Maurice Béjart), mijn moeder liep lastig, mijn vader was blij dat hij weg kon op zijn broodronde maar ik vond de meeste nummers fantastisch. Van vele stukken van "Dead Can Dance" worden de meesten deprimo, ik kan grenzenloos genieten van de stem van Lisa Gerrard, terwijl de rillingen over mijn rug lopen. Een tijd geleden al passeerde hier een topic over de duurste foto ter wereld, de meningen verschilden maar ik wil dat ding niet in mijn huis. Weet ik veel waarom. En ik heb zo meerdere dada's en dat gaat tot de onovertroffen klik van een Nikon F2 tot en met dat ik vind dat bepaalde muziek moet worden afgespeeld op vinyl of op een Revox A77. Waarschijnlijk een vorm van nostalgie. Ik vind om één of andere reden dat ik iets moet kunnen zien bewegen, tot en met een band op die machtige 26 cm leggen, het uithalen van een LP uit een hoes zonder daar vingers op te zetten, de naald in de groef mikken... ik krijg nog altijd de gruwels van mensen die een CVD gewoon vastpakken en op tafel smijten.
Wetenschappers gaan nog verder, ze hebben het soms over de "esthetiek van een formule", bepaalde gingen zo ver daarin dat ze de formule (een aantal keren hadden ze zelfs gelijk) verdachten van onjuistheid als ze niet de nodige "elegantie" heeft. Wel ik heb dat ook. Een neef van mijn vrouw is directeur geweest van de academie van Aarschot en schilderde zelf ook, man man, hoeveel keer we het gehad hebben over het origineel waar de "ziel van de kunstenaar" in zat en een kopie (tegenwoordig als het moet in 3 D) die ze er niet kunnen uithalen zonder C14-methode en waar de ziel dan niet in zat...
Een stuk mechaniek kan ik fantastisch vinden, kunst zelfs. Op de autotentoonstelling van 1980 stond een plexiglazen versie van een BB12 motor van Ferrari die draaide (uitwendig aangedreven natuurlijk), de meeste mensen liepen daar achteloos voorbij maar ik heb daar een kwartier met open mond op staan kijken gewoon omdat mijn zintuigen het in zijn geheel niet konden bevatten, en ik ken heus wel het werkingsprincipe van een 8 cilinder. Ik zwijg nu nog maar van een wankelmotor, praktisch een ramp maar wat een ontwerp . Een glas, een mes, een bord, gebruiksvoorwerpen die door de meeste mensen niet aan "kunst worden" gekoppeld kunnen voor mij echt die klik geven (gesteld dat natuurlijk de design de functionaliteit niet teniet doet, een design-kan waarmee je niet kan gieten zonder morsen hoeft voor mij niet). Een auto met Wankelmotor ook niet, tenminste als hij moet dienen voor dagelijks gebruik.
En van die kunst die het moet hebben van : "je moet er maar opkomen als eerste", dat is ook mijn boodschap niet. Ik was zo ooit in het Van Abbe museum in Eindhoven (?) waar een tentoonstelling was van een zekere Dan Van Seeveren. In één van de zalen hingen 14 A1 tekenbladen met op de eerste in houtskool een kruis, op de tweede 2 kruisen, enz op de laatste 14 kruisen. Titel: kruisweg. Kijk, dan ga ik in het rood, als ik de kans had gehad, had ik nog een blanco 15e bijgehangen met daarboven de titel : Kruis Weg. Maar daar heeft Dan blijkbaar niet over gedacht.
Enfin, over de foto : ik mis ook het klassieke Gils kader en ik vind dat de foto niet tot zijn recht komt op mijn 27" scherm, maar ik kan me best voorstellen dat dit in het groot (belangrijk) en in de juiste ruimte een fantastische sfeer zal scheppen. Hij mag bij mij aan de muur.
In het IJslands betekent fotograaf : ljósmyndari. Letterlijk vertaald : iemand die schildert met licht. En dit is net wat jij hier hebt gedaan.

Ik zou willen besluiten met : doe zo voort en blijf ons verrassen.

Paul