Tweet
Vorige week maakte ik deel uit van een event genaamd “Tracking the Silent African Giants”. De opzet van héél het gebeuren was tweeërlei;
1) Neushoorns darten en taggen. Zoveel mogelijk in zo min mogelijke tijd - we moesten ze natuurlijk ook nog kunnen vinden. En als we ze vonden in groep konden we er slechts één exemplaar uithalen (we wilden de andere individuen niet meermaals stress bezorgen). De bedoeling van dit deel van de opdracht is om het de stropers moeilijker te maken (daarover lager meer).
2) GPS-halsbanden aanbrengen bij olifanten. We hadden in totaal acht halsbanden. Eentje was ter vervanging van een halsband die niet meer werkte (aangebracht bij een koe). De zeven anderen dienden te worden aangebracht op nieuwe olifanten, liefst bij bulls, geen koeien. Dit omdat de organisatie in opdracht van wie we aan de slag gingen (Elephants Alive) een onderzoek doet naar bulls; er is tot op heden meer onderzoek gedaan naar koeien dan naar bulls, maar daarover meer in een andere foto reeks die ik volgende week zal posten.
Deze reeks omhelst enkel het taggen van de neushoorns.
Plaats van het gebeuren; Balule en Klaserie privé reservaten, met open grenzen naar Kruger Nationaal Park. Dankzij een groter budget voor anti-stropers maatregelen gaat het in de private parken (Sabi Sands, Timbavati, Klaserie, Umbabat en Balule) veel beter met de neushoorns dan in het Nationaal Park zélf. Een schatting is dat er vijf maal meer neushoorns in de private reservaten zitten. Maar die schatting zou wel eens een veel te positief beeld kunnen ophangen van het Nationaal Park. Als ik in het park rond rijd, dan vind ik geen enkele actieve “neushoorn midden” meer, noch “drag marks / scent trails”.
Dat het beter gaat in de privé parken betekent echter niet dat het daar makkelijk is. Het is vaak “dweilen met de kraan open”. Zeker in een reservaat als Balule, dat grenst aan de R40 asfaltweg (westergrens), dat dicht bij twee grote dorpen ligt (Phalaborwa, Hoedspruit), dat een spoorlijn in het midden heeft lopen, dat grenst aan een militaire basis, en dat open grenzen heeft met een lokale “community”.
Noteer dat de Nederlandstalige groepen die ik begeleid met Starling Reizen niet doorgaan op dit reservaat, maar in Timbavati reservaat, een reservaat met minder "conflictgrenzen".
1) Neushoorns darten en taggen. Zoveel mogelijk in zo min mogelijke tijd - we moesten ze natuurlijk ook nog kunnen vinden. En als we ze vonden in groep konden we er slechts één exemplaar uithalen (we wilden de andere individuen niet meermaals stress bezorgen). De bedoeling van dit deel van de opdracht is om het de stropers moeilijker te maken (daarover lager meer).
2) GPS-halsbanden aanbrengen bij olifanten. We hadden in totaal acht halsbanden. Eentje was ter vervanging van een halsband die niet meer werkte (aangebracht bij een koe). De zeven anderen dienden te worden aangebracht op nieuwe olifanten, liefst bij bulls, geen koeien. Dit omdat de organisatie in opdracht van wie we aan de slag gingen (Elephants Alive) een onderzoek doet naar bulls; er is tot op heden meer onderzoek gedaan naar koeien dan naar bulls, maar daarover meer in een andere foto reeks die ik volgende week zal posten.
Deze reeks omhelst enkel het taggen van de neushoorns.
Plaats van het gebeuren; Balule en Klaserie privé reservaten, met open grenzen naar Kruger Nationaal Park. Dankzij een groter budget voor anti-stropers maatregelen gaat het in de private parken (Sabi Sands, Timbavati, Klaserie, Umbabat en Balule) veel beter met de neushoorns dan in het Nationaal Park zélf. Een schatting is dat er vijf maal meer neushoorns in de private reservaten zitten. Maar die schatting zou wel eens een veel te positief beeld kunnen ophangen van het Nationaal Park. Als ik in het park rond rijd, dan vind ik geen enkele actieve “neushoorn midden” meer, noch “drag marks / scent trails”.
Dat het beter gaat in de privé parken betekent echter niet dat het daar makkelijk is. Het is vaak “dweilen met de kraan open”. Zeker in een reservaat als Balule, dat grenst aan de R40 asfaltweg (westergrens), dat dicht bij twee grote dorpen ligt (Phalaborwa, Hoedspruit), dat een spoorlijn in het midden heeft lopen, dat grenst aan een militaire basis, en dat open grenzen heeft met een lokale “community”.
Noteer dat de Nederlandstalige groepen die ik begeleid met Starling Reizen niet doorgaan op dit reservaat, maar in Timbavati reservaat, een reservaat met minder "conflictgrenzen".
Comment