Tweet
Net terug van een weekje Schotland. Op één van de dagen hadden we een trip gepland naar de Farne Islands: met een bootje maak je een rondvaart bij deze eilanden en kan je aan wal gaan, bij een dagtour krijg je 2 uur op Inner Farne en 2 uur op Staple Island.
Prachtig om eens van dichtbij te bekijken hoe deze vogels (papegaaiduiker, zeekoeten, alken,...) leven en broeden maar als natuurfotograaf kan ik niet echt zeggen dat ik hier veel voldoening heb uitgehaald. Het was prachtig weer maar véél te hard licht om deze zeevogels, die dan nog eens een zwart-wit tekening hebben, omstreeks het middaguur te kunnen fotograferen. Door de warme luchttrillingen was het op een bepaald moment bijna onmogelijk om met een lange telelens te werken.
Bovendien véél te véél volk voor mij, gewone dagjesmensen, die zich na een kwartier steendood vervelen en in de weg lopen, mannetjesputters die een ganse dag lopen te bebbelen als viswijven over waar ze al wel allemaal geweest zijn en wat voor fantastische foto's ze daar gemaakt hebben en ondertussen lopen te pronken met hun fotomateriaal zonder het te gebruiken
.
Ik heb er een hoop mooie foto's gemaakt maar ga die hier niet posten. Ik zal er de komende dagen wel een paar opzetten maar die zijn elders gemaakt. Een kilometer of 5 stappen door een eenzaam gebied en uitkomen bij een klif aan de kust waar je met een fototas van 13 kilo nog 100 meter steil naar beneden moet en dan weer de helft omhoog om de vogels in beeld te krijgen of in het binnenland een roodbortstapuit spotten die een vaste aanvliegroute heeft en dan twee uur wachten tussen de varens tot hij wil poseren...dat zijn momenten die ik koester en waar ik mooie herinneringen aan over houdt.
Onderstaande foto illustreert het dubbele gevoel van de Farne Islands
Prachtig om eens van dichtbij te bekijken hoe deze vogels (papegaaiduiker, zeekoeten, alken,...) leven en broeden maar als natuurfotograaf kan ik niet echt zeggen dat ik hier veel voldoening heb uitgehaald. Het was prachtig weer maar véél te hard licht om deze zeevogels, die dan nog eens een zwart-wit tekening hebben, omstreeks het middaguur te kunnen fotograferen. Door de warme luchttrillingen was het op een bepaald moment bijna onmogelijk om met een lange telelens te werken.
Bovendien véél te véél volk voor mij, gewone dagjesmensen, die zich na een kwartier steendood vervelen en in de weg lopen, mannetjesputters die een ganse dag lopen te bebbelen als viswijven over waar ze al wel allemaal geweest zijn en wat voor fantastische foto's ze daar gemaakt hebben en ondertussen lopen te pronken met hun fotomateriaal zonder het te gebruiken
.Ik heb er een hoop mooie foto's gemaakt maar ga die hier niet posten. Ik zal er de komende dagen wel een paar opzetten maar die zijn elders gemaakt. Een kilometer of 5 stappen door een eenzaam gebied en uitkomen bij een klif aan de kust waar je met een fototas van 13 kilo nog 100 meter steil naar beneden moet en dan weer de helft omhoog om de vogels in beeld te krijgen of in het binnenland een roodbortstapuit spotten die een vaste aanvliegroute heeft en dan twee uur wachten tussen de varens tot hij wil poseren...dat zijn momenten die ik koester en waar ik mooie herinneringen aan over houdt.
Onderstaande foto illustreert het dubbele gevoel van de Farne Islands
Comment