Ik word er zo moe van

[jan.brouwers]

Re: Ik word er zo moe van

Schitterende plaat.

[Marsel van Oosten]

Re: Ik word er zo moe van

Beste Eric,

Bedankt voor je reactie.

Echter, 99% van de gebruikers van dit forum (waaronder mezelf) zijn volgens mij amateurfotografen die hun hobby met veel passie beoefenen. Ik denk niet dat het merendeel van het publiek hier zich zorgen maakt over stockbureaus, nieuwsagentschappen en internationale kranten.

Daar heb je waarschijnlijk gelijk in. Toch denk ik dat het voor velen wel degelijk interessant kan zijn om te horen waar veel vraag naar is, en waar niet naar. Toen ik zelf nog amateur was, wilde ik niets liever dan gepubliceerd worden, maar ik wist totaal niet waar de gedrukte media naar op zoek waren. Ik deed maar wat.

Ik ga ervan uit dat er op BD ook veel amateurfotografen rondlopen die graag hun foto's gepubliceerd zouden zien. Voor die mensen zijn dit als het goed is nuttige tips. En zelfs als je geen enkele aspiraties hebt om je werk in gedrukte vorm terug te zien, lijkt het me nog steeds interessant genoeg om er kennis van te nemen. Tenminste, dat is mijn mening.

Overigens beoefen ook ik mijn vak met veel passie - wat dat betreft verschillen we niet zoveel van elkaar.

"Veredelde pasfoto's,.... enkel een plaatje...., nooit een verhaal..." alhoewel U zegt dat daar niks mis mee is laat U ons toch maar even weten dat we beter kunnen stoppen met foto's maken en kwijlend naar uw foto's met een verhaal kijken

Dat is echt jouw persoonlijke interpretatie, want dat heb ik niet gezegd. Sterker nog, 99% van mijn eigen werk zit in de categorie 'enkel een plaatje zonder verhaal'. En daar is ook helemaal niets mis mee. Mijn opmerking is slechts bedoeld als stof tot nadenken voor een ieder die op zoek is naar nieuwe invalshoeken, die zijn werk graag eens gepubliceerd zou willen zien, zijn foto's wil verkopen via stockbureaus, of geïnteresseerd is in mijn gedachtegang achter deze foto.

Wanneer een professioneel fotograaf van uw niveau op een forum langs komt dan krijgt dit bij mij altijd een wrange nasmaak. Vlug wat commentaren bij mekaar tokkelen op de laatste foto's en gegarandeerd komt er even later een Marcel Van Oosten-foto met een geweldig verhaal.

Ik vind het jammer dat je er zo over denkt. Toen ik zelf net begon met fotografie, wilde ik zoveel mogelijk leren. Wat mij betreft konden er niet genoeg professionele fotografen op Nikonians (de eerste fotografiesite waar ik mij ooit heb aangemeld) rondlopen - immers, je kunt van iedereen wat leren, maar van een professional krijg je over het algemeen tips en adviezen die er toe hebben bijgedragen dat die persoon professional is geworden. Ik heb door de jaren heen dan ook bijzonder veel geleerd van de professionals op de verschillende fotografiefora.

Dat ik nu zelf professional ben, verandert helemaal niets aan mijn liefde voor de fotografie. Maar eigenlijk zeg jij dat op het moment dat iemand professional wordt, hij hier niet meer welkom is - je krijgt er zelfs een wrange nasmaak van. Ik kan dat niet begrijpen.

Dat ik hier niet vaak actief ben, heeft alles te maken met het feit dat ik het overgrote deel van het jaar in het buitenland ben. En de schaarse tijd dat ik thuis ben, heb ik helaas mijn handen vol aan andere zaken. Maar wat mij betreft gaat het niet om kwantiteit. "Vlug wat commentaren bij mekaar tokkelen op de laatste foto's" vind ik dan ook weinig smaakvol geformuleerd. Mijn commentaren zijn altijd inhoudelijk en positief kritisch.

Als jij morgen besluit professioneel fotograaf te worden, besluit je dan tevens hier nooit meer te komen? Dat lijkt mij persoonlijk niet echt logisch.

Is dit dan om ons te laten genieten van uw foto's of gebruikt U dergelijke fora om klanten te ronselen voor uw georganiseerde reizen?

De denkfout die je maakt is dat je alles vanuit een negatief perspectief bekijkt, terwijl dat nergens voor nodig is. Een fotografieforum als dit draait om communicatie, om interactie - het is geen eenrichtingsverkeer. Je bent nooit te goed of te oud om te leren, en dat geldt ook voor mij. Hoewel ik denk aardig goed te kunnen inschatten wat mensen van een foto zullen vinden, weet ik het nooit zeker - fotografie is geen exacte wetenschap. Positieve reacties zijn een bevestiging van mijn fotografische keuzes, kritische reacties helpen mij om mijzelf te verbeteren. Ik leer nog elke dag nieuwe dingen, en dat kan wat mij betreft overal gebeuren - ook hier.

Ik organiseer gespecialiseerde natuurfotografiereizen en workshops voor alle ervaringsniveaus over de hele wereld, en uiteraard zou ik het leuk vinden als mensen naar aanleiding van mijn foto's of commentaar besluiten om een keer met ons mee te gaan. Maar is dat een reden om hier niet meer te mogen posten?

Ik begrijp niet wat de heisa is rond het “verhaal” achter de foto.

Ik zie, net als stockbureau's en de media, juist een groot verschil tussen een gewoon portret van een makaak en deze foto. Het gaat hier om de visuele interactie, om verbanden tussen verschillende elementen in het beeld die een specifieke betekenis aan het beeld toekennen. In een doorsnee portret is daar veelal geen sprake van. Dat wil uiteraard niet zeggen dat dit een geniale foto is - dat moet ieder voor zichzelf uitmaken.

Nog een kanttekening: het is een gevaarlijke weg bewandelen wanneer je je foto’s gaat afstemmen op wat er goed in de markt ligt bij stockbureaus en internationale agentschappen.

Uiteindelijk gaat het erom wat je persoonlijke doelstellingen zijn. Ik heb ervoor gekozen om van mijn hobby mijn beroep te maken, en dat heeft bepaalde consequenties. Een daarvan is dat ik moet weten waar wel en geen vraag naar is. Dat zou ik geen 'gevaarlijke weg' willen noemen.

Er wordt mij vaak gevraagd hoe je gepubliceerd kan worden in National Geographic. Mijn antwoord is altijd dat je je moet verdiepen in het blad, in het soort foto's dat ze daar gebruiken. Met een mooie pasfoto van een dier gaat het in ieder geval niet gebeuren. Je zult rekening moeten houden met de stijl of smaak van anderen. In zekere zin gebeurt dat overal. Als niemand je foto's mooi vindt, moet je stevig in je schoenen staan om te besluiten toch op dezelfde manier door te gaan. Als niemand mijn foto's mooi zou vinden, zou het plezier er voor mij wel een beetje af gaan.

Dat ik er rekening mee houd wat stockbureau's, galleries, en kranten en tijdschriften zoeken, vormt geen belemmering voor mijn fotografische ontwikkeling, noch voor mijn plezier in fotografie. Sterker nog, het dwingt mij om nieuwe dingen te proberen, om andere paden te bewandelen - en daarvan leer ik meer dan wanneer ik blijf vasthouden aan wat ik gewend ben.

Daarom ben ik niet ongezond jaloers maar blij. Blij omdat ik naast mijn beroep hobby’s heb zoals fotografie en koken en ongedwongen foto’s en gerechten kan maken die ik lekker en leuk vind.

Ook een amateurkok houdt rekening met de wensen van zijn gasten, anders zou het een bijzonder slechte kok zijn. En jij gaat mij er niet van overtuigen dat een professionele kok met een paar Michelin-sterren achter zijn naam minder plezier heeft in het koken dan een amateur.

Daar wil ik het graag bij laten.

Dank voor alle reacties!

[ThierryM]

Re: Ik word er zo moe van

Over het beeld: hoewel er idd een leuk verhaal in het steekt, vind ik dit niet je sterkste foto. Bij primaten lijkt het me relatief eenvoudig (correct me if I'm wrong) om een hint van menselijke mimiek te herkennen, en dus schat ik de moeilijkheidsgraad van deze foto minder hoog in dan de andere platen die je hier post. Niettemin: het is wél origineel en heel goed uitegevoerd. Daarom alleen al

Los van het feit dat Marsel pro is, bieden de foto's die hij hier plaatst altijd meerwaarde. Nooit zien we van hem 2x hetzelfde beeld, en tegelijkertijd levert hij inspiratie voor de andere leden, en een niveau waar we allemaal naar moeten streven. Het is toch niet omdat we het hobbymatig doen, dat we daarom een excuus hebben om minder goede foto's te maken?!? Ik heb soms het gevoel dat de gemakzucht heerst op dit forum: veel mooie standaardplaatjes, weinig (poging tot) originaliteit.

Ik vind het bovendien geweldig dat iemand als Marsel de tijd neemt om hier op enkele foto's te reageren. Zijn kritiek is altijd gefundeerd, to the point, en opbouwend. Er zijn "mindere goden" die hier foto's plaatsen en noppes commentaar leveren! Ik vind dit véél waardevoller dan commentaren waarin enkel smilies staan!

PS: ik zou dolgelukkig zijn als Marsel commentaar zou geven op een van m'n foto's, jammer genoeg komt hij niet zo dikwijls langs in Macro & Closeup. Qua sollicitatie kan dat wellicht tellen

[alex606]

Re: Ik word er zo moe van

De meeste dierenfoto's zijn eigenlijk een soort veredelde pasfoto's. Daar is niets mis mee, maar er zit vrijwel nooit een verhaal achter. Het is enkel een plaatje. Een foto als dit vertelt een verhaal, heeft veel meer dimensies. Van de pasfoto-achtige foto's zijn er al miljarden, van de verhalende foto's niet

Een pasfoto-achtige foto is zeker niet minder moeilijk te maken. Veel factoren moeten goed zitten, pose/licht/omgeving/background/combinatie lens/camera. Zo een foto maak je ook niet alle dagen, daar kruipen ook uren/dagen observatie in en zoeken naar de geschikte locatie.

Los daarvan vind ik de foto top,

[Marsel van Oosten]

Re: Ik word er zo moe van

Een pasfoto-achtige foto is zeker niet minder moeilijk te maken. Veel factoren moeten goed zitten, pose/licht/omgeving/background/combinatie lens/camera. Zo een foto maak je ook niet alle dagen, daar kruipen ook uren/dagen observatie in en zoeken naar de geschikte locatie.

Misschien ben ik niet duidelijk genoeg geweest. Ik bedoel eigenlijk dat met name het denkwerk bij een pasfoto-achtige foto een stuk eenvoudiger is, omdat alle aandacht gericht wordt op het onderwerp. Op het moment dat je besluit om naast je onderwerp ook nog andere elementen in beeld te nemen, en probeert daar relaties tussen aan te brengen, dan wordt het opeens een stuk minder overzichtelijk. Om die reden vind ik landschapsfotografie bijvoorbeeld ook een stuk moeilijker dan dierenfotografie. Ook dan heb ik het niet over de hoeveelheid tijd die erin gestoken moet worden, maar over het bepalen van je onderwerp. Bij dierenfotografie is het over het algemeen heel duidelijk waar je je camera op moet richten; daar waar het dier zich bevindt. Bij landschapsfotografie is dat helemaal niet zo vanzelfsprekend - je moet veel meer op zoek naar het onderwerp want alles wat je ziet maakt deel uit van het landschap. Ik merk dat ook op onze fotoreizen - als we dieren fotograferen is iedereen altijd lekker bezig, als we landschappen fotograferen lopen mensen niet zelden radeloos rond, niet wetende wat ze moeten kiezen uit het enorme aanbod.

Hopelijk heb ik het zo iets beter uitgelegd.

[Fabrice Delahaye]

Re: Ik word er zo moe van

Over het beeld: hoewel er idd een leuk verhaal in het steekt, vind ik dit niet je sterkste foto. Bij primaten lijkt het me relatief eenvoudig (correct me if I'm wrong) om een hint van menselijke mimiek te herkennen, en dus schat ik de moeilijkheidsgraad van deze foto minder hoog in dan de andere platen die je hier post. Niettemin: het is wél origineel en heel goed uitegevoerd. Daarom alleen al

Los van het feit dat Marsel pro is, bieden de foto's die hij hier plaatst altijd meerwaarde. Nooit zien we van hem 2x hetzelfde beeld, en tegelijkertijd levert hij inspiratie voor de andere leden, en een niveau waar we allemaal naar moeten streven. Het is toch niet omdat we het hobbymatig doen, dat we daarom een excuus hebben om minder goede foto's te maken?!? Ik heb soms het gevoel dat de gemakzucht heerst op dit forum: veel mooie standaardplaatjes, weinig (poging tot) originaliteit.

Ik vind het bovendien geweldig dat iemand als Marsel de tijd neemt om hier op enkele foto's te reageren. Zijn kritiek is altijd gefundeerd, to the point, en opbouwend. Er zijn "mindere goden" die hier foto's plaatsen en noppes commentaar leveren! Ik vind dit véél waardevoller dan commentaren waarin enkel smilies staan!

PS: ik zou dolgelukkig zijn als Marsel commentaar zou geven op een van m'n foto's, jammer genoeg komt hij niet zo dikwijls langs in Macro & Closeup. Qua sollicitatie kan dat wellicht tellen

Ik kan me volledig hierbij aansluiten!

De foto ansich vind ik eerder "plezant" dan "mooi", maar zeker kwalitatief goed (wie ben ik?)
En dat "mooi" is eerder een kwestie van smaak.

Anderzijds vind ik het formidabel dat een professionele fotograaf de tijd neemt (en meestal erop met goede en mindere punten) om onze foto's te bespreken.

Ikzelf was een aantal dagen geleden zeer verheugd dat Marsel één van mijn inzendingen becommentarieerde.

In ieder geval aan IEDER plaats foto's en bekijk/becomentarieer die van een ander.

[Jos Vanhengel]

Re: Ik word er zo moe van

... Daarom ben ik niet ongezond jaloers maar blij. Blij omdat ik naast mijn beroep hobby’s heb zoals fotografie en koken en ongedwongen foto’s en gerechten kan maken die ik lekker en leuk vind.

Ik probeer in te schatten wat andere fotografen zouden waarderen aan mijn foto's, zonder daarom mijn eigen smaak te verloochenen.
Een wezenlijk verschil.

[Voltigeur]

Re: Ik word er zo moe van

Ik lees hier veel wrange commentaren, veel nutteloze opmerkingen (bijna verwijten, aan het adres van iemand waar velen onder ons nog veel kunnen van leren).
Sommigen lijken zelfs gefrustreerd te zijn, om welke reden dan ook.

Is dit een zuivere natuurfoto van wildlife? Voor de ene wel, voor de andere niet.
Is het verhaal erachter interessant? Voor de ene wel, voor de andere niet.
But who cares??
Ik zie hier in de sectie "Dieren" heel wat uniforme foto's verschijnen van telkens "hetzelfde" roodborstje, alweer een reiger van 13 in een dozijn, elk jaar 365 biddende torenvalken, elk jaar 730 verborgen vetbol etende kool- en andere meesjes... En telkens wordt er gezegd hoe mooi en perfect het fotootje wel is. Zijn die foto's origineel en zit er een verhaal achter, behalve het uuuuuuren zitten wachten in het cammouflagetentje (wat voor velen een vereiste blijkt te zijn om een foto in de categorie dieren te mogen plaatsen) en het dagen op voorhand gaan voederen op dezelfde plaats (tot die beesten bijna op de grote tele's komen zitten omdat ze er aan gewoon geworden zijn )? Ik dacht het niet.

Komt hier een prof eens in de zoveel tijd een foto plaatsen, met een verhaaltje erbij, een nuttige tip waar mogelijk en een uitleg hoe de foto tot stand is gekomen... wordt ie onmiddellijk ter plaatse de grond in geboord... Naar mijn bescheiden mening getuigt het in twijfel treken van de bedoelingen van Marsel van een heel grote en verregaande arrogantie en waarschijnlijk nog een pak ongezonde jaloezie (en ik hoef geen diploma what so ever te hebben om dat te kunnen besluiten, want ik dacht niet dat de persoon in kwestie gekwalificeerd is om aan de hand van dit forum te bepalen hoe Marsel in elkaar steekt en wat de bedoeling van zijn aanwezigheid hier is).

Mijn raad: slik je trots in, geniet van een foto, neem elke hint en tip mee in je rugzakje en doe een poging om een ander niet af te kraken.
Wat betreft de Japan reis die niet volgeboekt is: schrijf je in, maar laat je fototoestel thuis, want dat heeft je iets meer tijd om van Marsel de elementaire beleefdheidsregels te leren...


En tenslotte over de foto zelf: heel origineel. Zelfs grappig. Zo'n foto, met die lenskap erbij en een aapje dat er onverschillig uitziet bij wat er naast hem gebeurt, zou een fotograaf doen nadenken over hoe serieus we in 't leven staan. Althans, dat was wat die foto bij mij teweeg bracht.

mvg,
Bart

PS: Marsel, als je 't beestje nou ook nog kan leren op 't knopje drukken, dan kom je de volgende keer naar huis met foto's die gemaakt zijn terwijl jij rustig een kopje koffie aan 't drinken was

[jan.brouwers]

Re: Ik word er zo moe van

.................en tenslotte over de foto zelf: heel origineel. Zelfs grappig. Zo'n foto, met die lenskap erbij en een aapje dat er onverschillig uitziet bij wat er naast hem gebeurt, zou een fotograaf doen nadenken over hoe serieus we in 't leven staan. Althans, dat was wat die foto bij mij teweeg bracht.

mvg,
Bart

........dat, -of althans iets in die richting- was ook de eerste gedachte die bij me opkwam toen ik deze plaat voor het eerst zag en mijn reactie in dit topic plaatste. Ook ik was en ben nog steeds overtuigd dat er velen op dit forum van TS nog iets kunnen leren of - zoals ik - kunnen genieten van zulke platen.

[amfora]

Re: Ik word er zo moe van

Dag,
Fotografie voor mij:
Het beste uit jezelf en je apparaat proberen te halen om anderen te laten
genieten, verrassen, verbazen, herinneren, een verhaal te vertellen en af een toe (liefst dikwijls) een glimlach op een gezicht te toveren.
Naar foto's kijken doet dat met mij en daarom kom ik hier kijken (en ook op persoonlijke website van mensen wiens foto's mij aanspreken.
Van al de rest word ik zo moe...
geniet van je dag
en nu ben ik weg tot vanavond, hopelijk met een nieuwe vracht vol leuke foto's

[doudeke]

Re: Ik word er zo moe van

Zo'n foto, met die lenskap erbij en een aapje dat er onverschillig uitziet bij wat er naast
hem gebeurt, zou een fotograaf doen nadenken over hoe serieus we in 't leven staan.
Althans, dat was wat die foto bij mij teweeg bracht.

Prachtig, Bart, hoe je een foto kunt "lezen" en op een totaal verschillende manier inter-
preteren terwijl je ze toch leuk blijft vinden.
Jij vindt die aap onverschillig. Nu, ik vind het een groteske aansteller. Zoals ik al eerder
schreef, een echte diva, boordevol kapsones. Enfin, dat zie ik er in. Zonder die lenskap
lag hij waarschijnlijk met zijn aap in de zon te spelen. Maar nu must the show go on...
Zijn of haar show. Doet me denken aan Sunset Boulevard.

[Voltigeur]

Re: Ik word er zo moe van

Prachtig, Bart, hoe je een foto kunt "lezen" en op een totaal verschillende manier inter-
preteren terwijl je ze toch leuk blijft vinden.
Jij vindt die aap onverschillig. Nu, ik vind het een groteske aansteller. Zoals ik al eerder
schreef, een echte diva, boordevol kapsones. Enfin, dat zie ik er in. Zonder die lenskap
lag hij waarschijnlijk met zijn aap in de zon te spelen. Maar nu must the show go on...
Zijn of haar show. Doet me denken aan Sunset Boulevard.

Ik denk dat daar al een wezenlijk verschil zit tussen een gemiddeld fotograaf en een topfotograaf: de ene brengt iets in beeld (soms heel goed in beeld), de ander brengt iets in beeld wat door verschillende mensen op een verschillende manier wordt geïnterpreteerd (zoals dit aapje).
Of de een legt iets vast wat niet duidelijk is, en de ander doet dat op een manier die onmogelijk verkeerd te interpreteren valt (zoals bijvoorbeeld bepaalde top journalisten).

En dat soms kleine extraatje, dat detail, dat net iets andere standpunt... dat maakt in de meeste gevallen het verschil tussen een gewoon fotograaf en een topfotograaf.

Maar da's mijn persoonlijke mening, waar niet iedereen mee akkoord zal zijn natuurlijk.

mvg,
Bart

[Fabrice Delahaye]

Re: Ik word er zo moe van

Toeval bestaat niet!

Blijkbaar wist dit aapje al, wat voor een discussie zijn portret zou te weeg brengen.
En Marsel zijn titel is er ook naar gekozen!

[ericvanhout]

Re: Ik word er zo moe van

Toeval bestaat niet!

Blijkbaar wist dit aapje al, wat voor een discussie zijn portret zou te weeg brengen.
En Marsel zijn titel is er ook naar gekozen!

Die is grappig en dat kon deze discussie wel gebruiken. De kracht van de welgeplaatste oneliner. Heerlijk.

[Voltigeur]

Re: Ik word er zo moe van

Die is grappig en dat kon deze discussie wel gebruiken. De kracht van de welgeplaatste oneliner. Heerlijk.

Komende van de persoon die de oorzaak van deze discussie is, en die misschien ook beter een grappige oneliner als eerste post had geplaatst in plaats van een frontale aanval, kan deze opmerking tellen...