Tweet
Ik fotografeerde voor het eerst digitaal met een Canon 350, daarna 15 jaar met een 7D, en ben nu onlangs overgestapt op de R7.
Met die 7D heb ik massa's prachtige foto's gemaakt, al zeg ik het zelf.
Ik gebruikte daarbij vooral de 100-400L IS USM ll voor vliegtuigspotting en wildlife. Superscherpe foto's en mooie kleuren, met meestal beperkte nabewerking.
Nu ik echter overgestapt ben op de R7 moet ik zeggen dat ik wat gedesillusioneerd ben...
Ik zag op het WWW al die mooie vliegtuigfoto's en wilde dieren, genomen met dezelfde combinatie (R7/100-400L) zoals ik ze ook gebruik en kon niet wachten tot ik het ook kon proberen.
Ik verwachtte door de quasi verdubbelde resolutie (van 17 naar 32Mp) een wereld van verschil, maar dat valt me toch wat tegen...
Toegegeven, als ik overvliegende toestellen, die zo'n 10km hoog hangen, vastleg, dan zit er inderdaad méér detail in. Ik kan nu bv meestal duidelijk de registratie lezen, wat met de 7D maar zozo was.
Het valt me ook op dat de foto's op het toestelschermpje er dikwijls heel veelbelovend uitzien, doch wanneer ik ze dan bekijk op het 4,5K-scherm van m'n Mac dan valt dat veelal dik tegen...
Ik vind de meeste foto's, hoe zal ik het zeggen... nogal "wollig" overkomen. En dikwijls helpt verscherpen in LR ook maar heel beperkt.
Veel foto's hebben ook een grofheid in kleurvlakken die ik ook niet had met de 7D. Met grofheid/grain bedoel ik dan iets dat wat lijkt op kleurruis, maar in beperktere mate.
Beetje een moiré-effect zo...
Nu is mijn vraag: zijn er mensen die een gelijkaardige ervaring meemaken of meegemaakt hebben, en die er intussen een oplossing voor hebben gevonden?
Ik begin namelijk stilaan te denken dat de 100-400L de hoge sensorresolutie niet kan bolwerken. Dat het oplossend vermogen van de optiek mss niet mee kan,
Alhoewel ik dat toch betwijfel.
Met die 7D heb ik massa's prachtige foto's gemaakt, al zeg ik het zelf.
Ik gebruikte daarbij vooral de 100-400L IS USM ll voor vliegtuigspotting en wildlife. Superscherpe foto's en mooie kleuren, met meestal beperkte nabewerking.
Nu ik echter overgestapt ben op de R7 moet ik zeggen dat ik wat gedesillusioneerd ben...
Ik zag op het WWW al die mooie vliegtuigfoto's en wilde dieren, genomen met dezelfde combinatie (R7/100-400L) zoals ik ze ook gebruik en kon niet wachten tot ik het ook kon proberen.
Ik verwachtte door de quasi verdubbelde resolutie (van 17 naar 32Mp) een wereld van verschil, maar dat valt me toch wat tegen...
Toegegeven, als ik overvliegende toestellen, die zo'n 10km hoog hangen, vastleg, dan zit er inderdaad méér detail in. Ik kan nu bv meestal duidelijk de registratie lezen, wat met de 7D maar zozo was.
Het valt me ook op dat de foto's op het toestelschermpje er dikwijls heel veelbelovend uitzien, doch wanneer ik ze dan bekijk op het 4,5K-scherm van m'n Mac dan valt dat veelal dik tegen...
Ik vind de meeste foto's, hoe zal ik het zeggen... nogal "wollig" overkomen. En dikwijls helpt verscherpen in LR ook maar heel beperkt.
Veel foto's hebben ook een grofheid in kleurvlakken die ik ook niet had met de 7D. Met grofheid/grain bedoel ik dan iets dat wat lijkt op kleurruis, maar in beperktere mate.
Beetje een moiré-effect zo...
Nu is mijn vraag: zijn er mensen die een gelijkaardige ervaring meemaken of meegemaakt hebben, en die er intussen een oplossing voor hebben gevonden?
Ik begin namelijk stilaan te denken dat de 100-400L de hoge sensorresolutie niet kan bolwerken. Dat het oplossend vermogen van de optiek mss niet mee kan,
Alhoewel ik dat toch betwijfel.
Comment