Tweet
We hebben er maandenlang over gebabbeld, we hebben er maanden lang vergeleken, en plots sloeg de vonk toch over ...
baloo en mezelf hebben vaak zelfde ideeën en fotografische fantasieën en meer dan eens stappen we er gezamenlijk op uit, hij met een paar gram en ik met een paar kg ... om steeds weer vast te stellen dat de kilo's echt niet bepalend zijn voor de kwaliteit.
En zo besloot ik ook toch eens even die foetsjie (zoals ik die plagend noemde) te testen.
Na ellenlange nachten en treinuren lezen en raadplegen nam ik vorige vrijdag het harde besluit: Laat ons nu eens die foetsjie (X-T1) te velde testen. Het werd mijn geliefkoosde omgeving. Stad Brussel.
En natuurlijk met het moeilijkste zonder teveel nadenken. De nacht of mag ik eerder zeggen de vroege morgen. Maar eerst wil ik hieraan toevoegen dat de beelden zo uit het toestel gekomen zijn (als RAFkes) en omgezet naar jpg. In het slechtste geval enkel gecropt of recht gezet, alhoewel het laatste eerder uitzondering is
De grote markt met het stadhuis en het broodhuis.
Ik was, ben heel aangenaam verrast over de kleuren. Deze deden me direct denken aan de oude ORWO-diafilm. Warme kleurrijke beelden. Voor mij één opmerking: Schitterend voor een eerste poging. hmmm op ISO 6400 en 1/25 seconde. Niet slecht als je het mij vraagt. Zonder statief en geen noisewareverwijderaar. Niets op aan te merken.
Vervolgens (6 uur na de ochtenwandeling) ging het richting Leopoldswijk waar ik uit ervaring weet dat het heel moeilijk werken is over de middag. De zon is een grote spelbreker want steeds opvallend aanwezig en hier en daar remmend werkend in het beeld.
En waarom dan ook niet de fisheye van Samyan waar je alles manueel moet doen. Niet eenvoudig als je het me vraagt, zonder handleiding en een bijna automatisme in de hand hebbende met een Nikon D9-reeks. Na gepruts en gezoek in de menu's na vergeten instelpunten ... een tweetal compleet mislukte foto's had ik goede resultaten. Wel wat moeilijkheden om en de zoeker en het LCD te wennen, maar dat is echt wennen. Wanneer je met een wagen rijdt die volkomen automatisch is, is het ook wennen aan die manuele versnellingsbak.
ISO van 1000 tot 400 en snelheden van 1/200sec en mer bij diverse diafragma's
Via de voortuin van het KBIN en tussen glazen wanden naar de achtertuin van het KBIN. Hierbij werden en de 10-24mm en de 18-135mm getest.
De resultaten bewijzen de vele prognoses. Keigoed.
De workflow die ik met Nikon-?EF's had blijkt huizenzwaar wanneer ik nu zie met welke eenvoud en heel wat minder bewerkingen tot de JPG's kom. Zoals ik schreef. De foto's komen zo rechtaan, rechtuit de foetsjie. Enkel crop.
Na de trip stelde ik vast dat ik heel wat minder foto's heb dan anders. Dit komt omdat je trager foto's neemt. Je bent echt meer actief bezig. Ik heb ooit een shoot gedaan met enkel een 50mm en toen stootte ik ook op dit fenomeen. Minder foto's, maar wel meer bezonnen en krachtiger en pakken minder werk achteraf.
MAAR, als Nikon-adept dien ik hier wel even te merken dat het gebruik van een fisheye heel wat eenvoudiger is bij Nikon dan bij die foe... Alhoewel dit zal inde toekomst zeker veranderen indien het aanbod van Fuji-objectieven groter en vooral completer wordt. En oefening baart kunst. Ook die werking met de Samyan zal sneller en vlotter verlopen na wat gevloek ermee.
MAAR, als Nikon-adept merk ik ook dat er een aantal zaken echt beter zijn met die zware box. Of is het eerder de gewenning die ik daar heb, had en het voorlopig onwennig gebruik van de Japanees spul. Het zal wel het laatste zijn. Dat de Foetjsie veel wielkes en knopkes bevat. Juist, maar die Nikon heeft dat ook hoor. Vraag maar eens aan een wild-vreemde om de timer te veranderen ... Je kan ondertussen gerust een bak bier of water voor de niet-alcoholieker gaan ledigen ...
Vervloek ik nu de Nikon en zweer ik nu bij die Fuji ? Ja en neen. Beide toestellen hebben zeker hun voor en beiden hebben zeker hun tegen en heel zeker hebben beiden gemeenschappelijke dingen. 't Is zoals de lens. De ene gebruik je voor dit en de andere voor dat.
Nog steeds maak ik geen goede foto's en stilaan begin ik toch te denken dat dit eerder aan het handvat ligt dan aan het fototoestel. En met de Nikon maak ik betere foto's op het ene vlak en met die Fuji dan weer op het andere vlak.
Of het nu een hype is ? Ik geloof dit zeker niet en wie niet waagt niet weet en wie niet weet heeft geen recht tot spreken. Waar ik vroeger met mijn 15 kg zwetend rondliep en foto's schoot ... Ik heb verdomd weer volop genoten van de trip in een voor mij heel oud gekende buurt. Het spelen met de knopkes, het testen, herinstellen, proberen ... dat is voor mij de fun en die was ik blijkbaar kwijt. Deze confrontatie opende mijn ogen.
Dit spul is verdomme goed, steengoed. Een technisch hoogvliegertje dat heel eigenwijs in elkaar gestoken is en waar vooral heel , heel diep en veel vernuft is over nagedacht.
En waar ik vooral naar op kijk is het feit dat Futji blijkbaar luistert naar de gebruikers. Firmwares lossen verwachtingen in en daarbij laat men ook de band met bezitters van ouder materiaal niet in de steek. Iets wat helemaal niet kan gezegd worden over de andere fotomerken.
Dit is zeker niet mijn laatste trip met de Fuji in de schoudertas.
baloo en mezelf hebben vaak zelfde ideeën en fotografische fantasieën en meer dan eens stappen we er gezamenlijk op uit, hij met een paar gram en ik met een paar kg ... om steeds weer vast te stellen dat de kilo's echt niet bepalend zijn voor de kwaliteit.
En zo besloot ik ook toch eens even die foetsjie (zoals ik die plagend noemde) te testen.
Na ellenlange nachten en treinuren lezen en raadplegen nam ik vorige vrijdag het harde besluit: Laat ons nu eens die foetsjie (X-T1) te velde testen. Het werd mijn geliefkoosde omgeving. Stad Brussel.
En natuurlijk met het moeilijkste zonder teveel nadenken. De nacht of mag ik eerder zeggen de vroege morgen. Maar eerst wil ik hieraan toevoegen dat de beelden zo uit het toestel gekomen zijn (als RAFkes) en omgezet naar jpg. In het slechtste geval enkel gecropt of recht gezet, alhoewel het laatste eerder uitzondering is
De grote markt met het stadhuis en het broodhuis.
Ik was, ben heel aangenaam verrast over de kleuren. Deze deden me direct denken aan de oude ORWO-diafilm. Warme kleurrijke beelden. Voor mij één opmerking: Schitterend voor een eerste poging. hmmm op ISO 6400 en 1/25 seconde. Niet slecht als je het mij vraagt. Zonder statief en geen noisewareverwijderaar. Niets op aan te merken.
Vervolgens (6 uur na de ochtenwandeling) ging het richting Leopoldswijk waar ik uit ervaring weet dat het heel moeilijk werken is over de middag. De zon is een grote spelbreker want steeds opvallend aanwezig en hier en daar remmend werkend in het beeld.
En waarom dan ook niet de fisheye van Samyan waar je alles manueel moet doen. Niet eenvoudig als je het me vraagt, zonder handleiding en een bijna automatisme in de hand hebbende met een Nikon D9-reeks. Na gepruts en gezoek in de menu's na vergeten instelpunten ... een tweetal compleet mislukte foto's had ik goede resultaten. Wel wat moeilijkheden om en de zoeker en het LCD te wennen, maar dat is echt wennen. Wanneer je met een wagen rijdt die volkomen automatisch is, is het ook wennen aan die manuele versnellingsbak.
ISO van 1000 tot 400 en snelheden van 1/200sec en mer bij diverse diafragma's
Via de voortuin van het KBIN en tussen glazen wanden naar de achtertuin van het KBIN. Hierbij werden en de 10-24mm en de 18-135mm getest.
De resultaten bewijzen de vele prognoses. Keigoed.
De workflow die ik met Nikon-?EF's had blijkt huizenzwaar wanneer ik nu zie met welke eenvoud en heel wat minder bewerkingen tot de JPG's kom. Zoals ik schreef. De foto's komen zo rechtaan, rechtuit de foetsjie. Enkel crop.
Na de trip stelde ik vast dat ik heel wat minder foto's heb dan anders. Dit komt omdat je trager foto's neemt. Je bent echt meer actief bezig. Ik heb ooit een shoot gedaan met enkel een 50mm en toen stootte ik ook op dit fenomeen. Minder foto's, maar wel meer bezonnen en krachtiger en pakken minder werk achteraf.
MAAR, als Nikon-adept dien ik hier wel even te merken dat het gebruik van een fisheye heel wat eenvoudiger is bij Nikon dan bij die foe... Alhoewel dit zal inde toekomst zeker veranderen indien het aanbod van Fuji-objectieven groter en vooral completer wordt. En oefening baart kunst. Ook die werking met de Samyan zal sneller en vlotter verlopen na wat gevloek ermee.
MAAR, als Nikon-adept merk ik ook dat er een aantal zaken echt beter zijn met die zware box. Of is het eerder de gewenning die ik daar heb, had en het voorlopig onwennig gebruik van de Japanees spul. Het zal wel het laatste zijn. Dat de Foetjsie veel wielkes en knopkes bevat. Juist, maar die Nikon heeft dat ook hoor. Vraag maar eens aan een wild-vreemde om de timer te veranderen ... Je kan ondertussen gerust een bak bier of water voor de niet-alcoholieker gaan ledigen ...
Vervloek ik nu de Nikon en zweer ik nu bij die Fuji ? Ja en neen. Beide toestellen hebben zeker hun voor en beiden hebben zeker hun tegen en heel zeker hebben beiden gemeenschappelijke dingen. 't Is zoals de lens. De ene gebruik je voor dit en de andere voor dat.
Nog steeds maak ik geen goede foto's en stilaan begin ik toch te denken dat dit eerder aan het handvat ligt dan aan het fototoestel. En met de Nikon maak ik betere foto's op het ene vlak en met die Fuji dan weer op het andere vlak.
Of het nu een hype is ? Ik geloof dit zeker niet en wie niet waagt niet weet en wie niet weet heeft geen recht tot spreken. Waar ik vroeger met mijn 15 kg zwetend rondliep en foto's schoot ... Ik heb verdomd weer volop genoten van de trip in een voor mij heel oud gekende buurt. Het spelen met de knopkes, het testen, herinstellen, proberen ... dat is voor mij de fun en die was ik blijkbaar kwijt. Deze confrontatie opende mijn ogen.
Dit spul is verdomme goed, steengoed. Een technisch hoogvliegertje dat heel eigenwijs in elkaar gestoken is en waar vooral heel , heel diep en veel vernuft is over nagedacht.
En waar ik vooral naar op kijk is het feit dat Futji blijkbaar luistert naar de gebruikers. Firmwares lossen verwachtingen in en daarbij laat men ook de band met bezitters van ouder materiaal niet in de steek. Iets wat helemaal niet kan gezegd worden over de andere fotomerken.
Dit is zeker niet mijn laatste trip met de Fuji in de schoudertas.
:
Comment