Tweet
Ach wie er allemaal bij me waren laat ik in het midden.
We hadden een verschrikkelijk gezellige dag.
Zo gezellig dat ik minder oogst heb overgehouden dan normaal.
Ik hou van het schaduwspel met zijn eigen lijnen.
Op verzoek van een MOD tekst toegevoegd om het verhaal wat je eigenlijk persoonlijk uit je eigen referentiekader moet halen, plastischer te maken en richting te geven..
Uitgestapt na een haastige rit door het drukke verkeer kalmeert de aanblik onmiddelijk
het lijnenspel doorsneden en zonder pardon verstoord door brute schaduwvlakken maken duidelijk
alles heeft zijn tijd, zijn ritme, zijn tempo, zijn richting, zijn voorrang.
Alles heeft zijn lichte en donkere perioden, niets gaat zonder diens tegenwicht.
oud naast nieuw en licht gaat over,
onder en door het donker heen.
welhaast onverbiddelijk dringt duisternis toch zijn stempel
als een welkome deken van gevoel
Rudi Carell liep zijn straatje om met een sigaret, elke avond,
Een gewoonte die vertrouwd en onverstoorbaar aandoet.
normale gedachte geen uitdaging gemaakt,
alleen herinnering en melancholie
Maar niets is daar wat nieuw op oud leunt en in beeld verdrukt.
of toch wel ?
ik loop met zijn liedje in mijn hoofd verder, overdag,
met meerdere goede aromatische sigaren
en hele fijne oprechte collega fotografen van BD, overdag, werkdag,
en dit mag ?.
bij tijden lijkt het avond, bij tijden midden op de dag
en dat alles in een klein kwartier
De weerschijn lijkt niet van hier maar van zuiderlijke streken.
de stemming gekenmerkt door een lach
zo is het licht en helder en duidelijk in onverbiddelijke verblindende zonlichtschijn
zo slaat de donkere zijde van onze erfgoederen onverbiddelijk toe in een diepe melancholieke slagschaduwlijn.
Vechtend tussen de stemmingen van melancholische droefenis en grote blijdschap
weeklaag en jammerklacht uit vervlogen tijden
zuchten van verlichting om nu en zorgen om morgen
een blokje om wordt een blokje om.
De dimensies verschuiven
openheid door besloten zijn.
Exhibitionisme in een autistische gelijkwaardigheid waarin men wenst te onderscheiden.
krampachtig versterking zoekende van brede oude muren.
niet alleen durvende staan zonder de erfenis van het vervlogene
de erfenis van het oude, het fundament naar het heden
doorloop, doorkijk, detail
afschrikwekkend verhaal en devotie
bloeddoorlopen en helder verlichte zondaar
kleinzielige mens, fantasieloze gewoontenaar
Verering en verwering, in de schaduw van dit al
Langs een kroeg waar de van alle ellende zijn verstand verzuipende drinkenbroer
niets begrijpend om uitleg vraagt , en vervolgens verwordt tot wat hij is.
een stadsmens zonder doel.
geen broer, geen man, geen vader, noch zoon.
geen vrouw geen mam, geen zus of dochter.
geen herinnering, geen erfenis
Devotie die in oude geschriften de weg wijst, kalm, rustig langdurig en recht.
verstoord echter door elementen die subtiel maar echt
een sprankje vreugde dreigen te geven aan hen die willen leven.
verlangend naar verlossing voor hen die het zien
die slechts alleen in hun eigen fantasie kan worden gevormd
voor hen die de emotie gevoelen
behoeften en bevrediging
als een kind huppelend van moment naar moment,
al ras in je leven, razend in snelheid naar jouw eigen levenseind.
ach je fouten worden je toch wel weer vergeven,
hernieuwde kansen als een lichtspiegeling op je pad.
een kleine verstoring van,.................. van ja wat ?
Ben je er klaar voor, heb je al gegeven
een monument waar anderen op door kunnen gaan?.
Een contrast zwaar van leven,
licht als zon en hard als schaduw,
die vaak maar even,
even duidelijkt maakt.
Dit zijn wij allemaal, maar wat is dat ?.
een fundering van Ruïnes op gedachten en gevoel
nalatenschap aan hen die voelen wat ik bedoel.
Zomaar een blokje om in maastricht
Wat is jouw verhaal ?
het mijne is beschreven.
Heb je durf of ben je laf
mag het verhaal abstract
of moet het voor jou helemaal af
wat is jouw keuze, waar licht jouw dreiging
voelen is een genot, nooit een bedreiging.
En voelen , dat mag
.
We hadden een verschrikkelijk gezellige dag.
Zo gezellig dat ik minder oogst heb overgehouden dan normaal.
Ik hou van het schaduwspel met zijn eigen lijnen.
Op verzoek van een MOD tekst toegevoegd om het verhaal wat je eigenlijk persoonlijk uit je eigen referentiekader moet halen, plastischer te maken en richting te geven..
Uitgestapt na een haastige rit door het drukke verkeer kalmeert de aanblik onmiddelijk
het lijnenspel doorsneden en zonder pardon verstoord door brute schaduwvlakken maken duidelijk
alles heeft zijn tijd, zijn ritme, zijn tempo, zijn richting, zijn voorrang.
Alles heeft zijn lichte en donkere perioden, niets gaat zonder diens tegenwicht.
oud naast nieuw en licht gaat over,
onder en door het donker heen.
welhaast onverbiddelijk dringt duisternis toch zijn stempel
als een welkome deken van gevoel
Rudi Carell liep zijn straatje om met een sigaret, elke avond,
Een gewoonte die vertrouwd en onverstoorbaar aandoet.
normale gedachte geen uitdaging gemaakt,
alleen herinnering en melancholie
Maar niets is daar wat nieuw op oud leunt en in beeld verdrukt.
of toch wel ?
ik loop met zijn liedje in mijn hoofd verder, overdag,
met meerdere goede aromatische sigaren
en hele fijne oprechte collega fotografen van BD, overdag, werkdag,
en dit mag ?.
bij tijden lijkt het avond, bij tijden midden op de dag
en dat alles in een klein kwartier
De weerschijn lijkt niet van hier maar van zuiderlijke streken.
de stemming gekenmerkt door een lach
zo is het licht en helder en duidelijk in onverbiddelijke verblindende zonlichtschijn
zo slaat de donkere zijde van onze erfgoederen onverbiddelijk toe in een diepe melancholieke slagschaduwlijn.
Vechtend tussen de stemmingen van melancholische droefenis en grote blijdschap
weeklaag en jammerklacht uit vervlogen tijden
zuchten van verlichting om nu en zorgen om morgen
een blokje om wordt een blokje om.
De dimensies verschuiven
openheid door besloten zijn.
Exhibitionisme in een autistische gelijkwaardigheid waarin men wenst te onderscheiden.
krampachtig versterking zoekende van brede oude muren.
niet alleen durvende staan zonder de erfenis van het vervlogene
de erfenis van het oude, het fundament naar het heden
doorloop, doorkijk, detail
afschrikwekkend verhaal en devotie
bloeddoorlopen en helder verlichte zondaar
kleinzielige mens, fantasieloze gewoontenaar
Verering en verwering, in de schaduw van dit al
Langs een kroeg waar de van alle ellende zijn verstand verzuipende drinkenbroer
niets begrijpend om uitleg vraagt , en vervolgens verwordt tot wat hij is.
een stadsmens zonder doel.
geen broer, geen man, geen vader, noch zoon.
geen vrouw geen mam, geen zus of dochter.
geen herinnering, geen erfenis
Devotie die in oude geschriften de weg wijst, kalm, rustig langdurig en recht.
verstoord echter door elementen die subtiel maar echt
een sprankje vreugde dreigen te geven aan hen die willen leven.
verlangend naar verlossing voor hen die het zien
die slechts alleen in hun eigen fantasie kan worden gevormd
voor hen die de emotie gevoelen
behoeften en bevrediging
als een kind huppelend van moment naar moment,
al ras in je leven, razend in snelheid naar jouw eigen levenseind.
ach je fouten worden je toch wel weer vergeven,
hernieuwde kansen als een lichtspiegeling op je pad.
een kleine verstoring van,.................. van ja wat ?
Ben je er klaar voor, heb je al gegeven
een monument waar anderen op door kunnen gaan?.
Een contrast zwaar van leven,
licht als zon en hard als schaduw,
die vaak maar even,
even duidelijkt maakt.
Dit zijn wij allemaal, maar wat is dat ?.
een fundering van Ruïnes op gedachten en gevoel
nalatenschap aan hen die voelen wat ik bedoel.
Zomaar een blokje om in maastricht
Wat is jouw verhaal ?
het mijne is beschreven.
Heb je durf of ben je laf
mag het verhaal abstract
of moet het voor jou helemaal af
wat is jouw keuze, waar licht jouw dreiging
voelen is een genot, nooit een bedreiging.
En voelen , dat mag
.
Je maastrichtse maatje
Comment