Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

[pkwy]

Zoals de titel aangaf, zijn er hier forumleden die wonen in het buitenland? Zo ja... Waar zijn jullie naar toe getrokken en waarom juist naar die plaats?
Wat waren jullie drijfveren om te emigreren en waar hebben jullie (al dan niet) spijt van of hadden jullie beter kunnen doen?
Welke problemen hebben jullie ondervonden tijdens de voorbereiding en de weg naar jullie nieuwe thuis?
Welke landen spreken jullie het meeste aan (doch, dit is puur persoonlijk)? Hoe bevalt de nieuwe bestemming? Viw (Vlamingen in de wereld) is niets
nieuw meer voor me, aangezien ik er jaren mee bezig geweest ben.

Mezelf kennende weet ik dat ik nooit in het Belgenlandje zal blijven. Meer en meer krijg ik hier claustrofobische gevoelens en erger ik me aan het klimaat.
Ik ben iemand die heel snel adapteert aan nieuwe omgevingen maar voel langzaam aan meer en meer vervreemden in mijn geboorteland.
Al jaren doe ik mee met een loterij in de VS om een green card te bemachtigen, maar nog altijd zonder succes.
Het gevoel te willen emigreren, maar vast te hangen op een pek, is op de langere duur zeer vermoeiend. Op dit moment nog maar een enkele aanbieding
gekregen uit een ander land (Chili), maar daar stond wat sceptisch tegenover.

Een tiental jaar geleden was alles makkelijker om te vertrekken, maar sinds nine-eleven werd er veel veranderd.
In tussentijd heb ik geprobeerd terug de gevoelens van mij af te zetten, maar de ervaring leert dat wanneer je eenmaal gebeten bent door het emigratie-virus,
dit gevoel je niet loslaat. Ondertussen heb ik al geleerd om geen termijn meer te kleven op het wanneer ik wil vertrekken aangezien dit
onmogelijk in te schatten is tegenwoordig en enkel zorgt voor nog meer stress.
Vroeg of laat komt het ervan, alleen is het momenteel nog niet mogelijk geweest.

Voor de VS waren de vereisten om ofwel: een Amerikaanse te trouwen,
ofwel 500.000$ op tafel te leggen, ofwel een speciaal doctoraat diploma te hebben, een job aanbieding krijgen die niet door een andere Amerikaan kan worden
ingevuld, familie in de eerste graad te hebben die reeds daar wonen. Dan was er ook nog de mogelijkheid om daar voor minstens 150.000$ een zaak over te nemen
en jobs te creëren voor minsten vijf Amerikanen, maar via deze weg kunnen ze je nog altijd zonder pardon terug de laan uit sturen en ben je niet zeker.

Australie en Nieuw Zeeland spreken mij ook wel aan, maar daar heb ik niet dezelfde gevoelens voor zoals ik die heb voor de VS.
Ik hou gewoon van dat land, de mensen (de echte Amerikanen), de mentaliteit, de verscheidenheid op alle vlakken.
De nadelen zijn dan weer het sociale systeem en de jobmarkt. Maar daar staat dan weer tegenover dat je meer waar hebt voor je geld.
Je kunt er een pak meer werken dan hier zonder in een hogere schijf te komen. Alles gaat veel makkelijker en er zijn veel minder regeltjes dan hier.
Al zijn er ook wel hypocriete wetgevingen, maar toch is het anders. Ik heb reeds van in de vroege kinderjaren een affiniteit voor de VS, en deze is er altijd
geweest, alleen kwam die niet altijd tot uiting, maar ik weet dat ik er vroeger of laat zal staan. En dat indien alles bevalt en loopt zoals verwacht, dat ik na vijf
jaar mijn identiteitskaart zal verkrijgen.

Succes aan alle BD'ers in het buitenland of die willen vertrekken. Godspeed!

[marie-anne]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

maar de ervaring leert dat wanneer je eenmaal gebeten bent door het emigratie-virus,
dit gevoel je niet loslaat.

Herkenbare "pre-emigratie-gevoelens".

Ik heb nog geen moment spijt van onze verhuizing naar Frankrijk.

[pkwy]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

Herkenbare "pre-emigratie-gevoelens".

Ik heb nog geen moment spijt van onze verhuizing naar Frankrijk.

Het is in de eerste plaats heel verwarrend wanneer de gevoelens de bovenhand nemen. In de beginne hechtte ik er geen belang aan, maar hoe langer hoe meer voel ik dat ik me steeds meer begin te ergeren aan vanalles, echt vervreemden...
Telkens ik terug kom van het buitenland voel ik me down en zoals reeds gezegd pas ik me snel aan, alleen hier bij ons lukt dat niet meer. Ik snap niet waarom... Ergens doet het pijn want ik vind (of beter vond) ons land wel iets hebben.

Zijn jullie reeds lang verhuisd naar Frankrijk? Waar hebben jullie zich gevestigd? Frankrijk is een prachtig land, zeker qua natuur, jammer genoeg heb ik er geen gevoelens voor. (Zou wel makkelijk geweest zijn, dicht bij de deur.

[ccc]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

Ik ben een halve Vlaming. Dat helpt om u nergens thuis te voelen. Langs de ene kant is dat niet plezant, maar langs de kant helpt me dat enorm om dingen te relativeren en stoor ik me dus ook niet aan dingen. Wherever I lay my hat is my home en dat geldt dus ook hier. Het is hier relatief goed wonen en het klimaat speelt daar een rol in. Er zijn geen extremen.

Als ik toch zou moeten verhuizen, liever de UK wegens de humor en voor mij hoeft het ook niet te warm te zijn. Schotland is prachtig. Als ge het u kunt veroorloven om te emigreren heeft elk land wel iets denk ik, gewoon omdat je dan in de betere sociale klasse komt. Als je onderaan de ladder staat zijn heel veel landen minder aangenaam, met de VS in de hoge middenmoot, maar dan is ons landje voorlopig nog beter. Een beetje meer solidariteit van alle lagen van de bevolking en alle landsdelen en het zou nog een pak beter zijn. Dat is iets wat me stoort aan de VS. Er zijn daar mensen die beweren niet willen te betalen voor iemand anders zijn sociale zekerheid omdat zij daar geen voordeel uit halen, maar dat is dan weer een ander verhaal. Ik zou kunnen wonen in de VS, zeker New York

Goed, mijn voorkeuren alhoewel ik er toch nog een deel moet bezoeken eerst: Engeland, Schotland, Ierland, Nieuw-Zeeland, Zweden, Canada en in die volgorde.

[pkwy]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

Ik ben een halve Vlaming. Dat helpt om u nergens thuis te voelen. Langs de ene kant is dat niet plezant, maar langs de kant helpt me dat enorm om dingen te relativeren en stoor ik me dus ook niet aan dingen. Wherever I lay my hat is my home en dat geldt dus ook hier. Het is hier relatief goed wonen en het klimaat speelt daar een rol in. Er zijn geen extremen.

Als ik toch zou moeten verhuizen, liever de UK wegens de humor en voor mij hoeft het ook niet te warm te zijn. Schotland is prachtig. Als ge het u kunt veroorloven om te emigreren heeft elk land wel iets denk ik, gewoon omdat je dan in de betere sociale klasse komt. Als je onderaan de ladder staat zijn heel veel landen minder aangenaam, met de VS in de hoge middenmoot, maar dan is ons landje voorlopig nog beter. Een beetje meer solidariteit van alle lagen van de bevolking en alle landsdelen en het zou nog een pak beter zijn. Dat is iets wat me stoort aan de VS. Er zijn daar mensen die beweren niet willen te betalen voor iemand anders zijn sociale zekerheid omdat zij daar geen voordeel uit halen, maar dat is dan weer een ander verhaal. Ik zou kunnen wonen in de VS, zeker New York

Goed, mijn voorkeuren alhoewel ik er toch nog een deel moet bezoeken eerst: Engeland, Schotland, Ierland, Nieuw-Zeeland, Zweden, Canada en in die volgorde.

Halve Vlaming? Ben je afkomstig uit het andere landsdeel dan? Ik dacht ook nog over Wallonië, maar om eerlijk te zijn zegt dat me niets.(om er te wonen)
Als ik jou voorkeuren zo lees kan je misschien nog een land op je lijstje plaatsen dat zeker een bezoek waard is, misschien nog meer dan de andere landen: Ijsland
Tja, de VS is een land van extremen en ergens trekt me dat wel aan. Wat mij vooral opvalt is de vastberadenheid van de vele Amerikanen. Zelfs indien ze alles
verloren te lijken hebben (bv; tornado), blijven ze vechten, doorgaan en lachen. Momenteel is er de "Made in USA" hype, alleen maar om hun economie een boost te geven.
Ook al hebben ze een torenhoge staatsschuld, ze doen er alles aan om er terug bovenop te geraken. (De gewone mens dan)
Over het crisisbeleid van Bernanke ben ik dan weer niet te spreken en al zeker niet over de manier hoe Obama de crisis wil oplossen.
Politiek gezien interesseert de VS me totaal niet, altijd het eeuwenlang gebekvecht tussen republikeinen en democraten, enkel voor de show en om de mensen gevoel van democratie te geven. Over sociale klasse kan ik kort zijn, we zitten momenteel met het matteus effect en dat zal overal zeker de eerste decennia niet beteren.
Mocht het me lukken om er binnen te geraken zal ik zeker niet in de stad willen wonen, dan kan ik immers beter hier blijven.

Vooral het hier zo goed hebben en toch gevoelens hebben om te emigreren, is verwarrend. Ik vind het hier veel te klein om te wonen. Bij ons staan we op een zaterdag
30 minuten aan te schuiven indien we grote boodschappen moeten doen. Alles is zo dicht op elkaar geplakt, we hebben hier in Vlaanderen niet veel ruimte meer.
Klimaat in België spreekt mij alvast niet aan, ik haat de winter. Ik wil iets met een meer standvastiger klimaat.

[marie-anne]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

Telkens ik terug kom van het buitenland voel ik me down en zoals reeds gezegd pas ik me snel aan, alleen hier bij ons lukt dat niet meer. Ik snap niet waarom... Ergens doet het pijn want ik vind (of beter vond) ons land wel iets hebben.

Zijn jullie reeds lang verhuisd naar Frankrijk? Waar hebben jullie zich gevestigd? Frankrijk is een prachtig land, zeker qua natuur, jammer genoeg heb ik er geen gevoelens voor. (Zou wel makkelijk geweest zijn, dicht bij de deur.

Dat down voelen na een vakantie, dat voelde ik erger dan mijn man. We kwamen hier in de Aude al bijna 12 jaar. Eerst een weekje, dan twee weken, dat werden 3 weken en later meermaals per jaar. Deels ook omdat we hier al een franse vriendenkring hadden opgebouwd.
We wonen hier nu van 2007 en genieten nog steeds.
Natuurlijk is er ook de alledaagse dingen, zoals werk en klussen...
En je ergert je soms wel eens aan de franse chauvinistische mentaliteit.
Hetgeen we ook nooit mogen vergeten, is dat je een buitenlander ben en blijft. Hoe goed je ook overweg kan met de plaatselijken.
Wij hebben natuurlijk het voordeel dat we in een heel klein dorpje wonen dat voornamelijk bestaat uit inwijkelingen. Dat maakt het wat makkelijker...
Veel succes met je emigratieplannen!

[pkwy]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

Dat down voelen na een vakantie, dat voelde ik erger dan mijn man. We kwamen hier in de Aude al bijna 12 jaar. Eerst een weekje, dan twee weken, dat werden 3 weken en later meermaals per jaar. Deels ook omdat we hier al een franse vriendenkring hadden opgebouwd.
We wonen hier nu van 2007 en genieten nog steeds.
Natuurlijk is er ook de alledaagse dingen, zoals werk en klussen...
En je ergert je soms wel eens aan de franse chauvinistische mentaliteit.
Hetgeen we ook nooit mogen vergeten, is dat je een buitenlander ben en blijft. Hoe goed je ook overweg kan met de plaatselijken.
Wij hebben natuurlijk het voordeel dat we in een heel klein dorpje wonen dat voornamelijk bestaat uit inwijkelingen. Dat maakt het wat makkelijker...
Veel succes met je emigratieplannen!

Hoi Marie-anne, bedankt voor het openhartig gesprek. Het is goed om een keertje iemand te horen die reeds de stap heeft gezet.
Wat er ook gebeurd en wat ze ook moge zeggen in mijn geval), beter spijt hebben van iets wat je gedaan hebt, dan van iets wat je niet hebt gedaan.
Ik wens je ook het allerbeste toe... Vooral een leuke vakantie...

[Jochen]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

My 2c;

(in mijn geval Afrika-gerelateerd, dus mogen dat ZAR zijn ipv USD? )


Ten eerste; voor wie wil emigreren is mijn grootste raad; blijf nuchter. Dat wil zeggen; haast en spoed is zelden goed, neem je tijd om alles goed uit te zoeken. Een opportuniteit die zich aandient als "maar je moet snel beslissen want"; daar zit hoogst waarschijnlijk een reukje aan. Had ik niet de juiste vrienden gehad in Zuid-Afrika, dan was ik waarschijnlijk al meermaals in de zak gezet. Om één voorbeeld te geven; ooit stond er een mooie lodge te koop in het Timbavati reservaat, tot bleek dat die kerel amper traversing rights had. Dan zit je daar met je lodge; je kan met je klanten nergens rijden.

Dat brengt mij meteen tot mijn tweede raad; zorg dat je goede vrienden hebt in het land waar je heen wil, of zorg dat je een lokaal, professioneel iemand inhuurt om de zaakjes voor jou uit te spitten.

Ik heb intussen geleerd dat goede en eerlijke opportuniteiten (lees; makkelijke immigraties) niet dik gezaaid zijn. Je moet het zo zien; wij denken dat men nog steeds overal op ons zit te wachten "met ons vele geld" enz. Maar de waarheid is...
- dat niemand op ons zit te wachten. Het sentiment is eerder "jaja jij met je geld, je komt naar hier in een bevlieging, en 2 maand later heb je het gehad en ga je terug naar Europa. En dan blijf ik achter als lokale (mede-)investeerder".
- dat we "ons vele geld" serieus overschatten. We denken nog in koloniale tijden, maar qua kapitaalkrachtigheid haalt de wereld ons supersnel in. Het verhaal hierboven (over hoeveel USD je moet hebben om een land in te mogen) herken ik ook in Afrika. Bvb Botswana; 100K$ cash per persoon binnenbrengen, plus 165/210 scoren op een immigratie-test (waarbij de score afhangt van hoeveel je wil investeren in een firma, hoeveel mensen je zal tewerk stellen, enz enz). Kortom; met 500K$ kom je er geeneens. Dus met die zever van "arme negerkes"; het wordt hoog tijd dat we daarmee stoppen. Want ons landje is véél soepelder qua immigratie dan de gemiddelde Afrikaanse "bananenrepubliek" (want zo noemen wij dat dan). In feite zijn wij de bananenrepubliek (of -koninkrijk, allee), en in feite zijn wij té soepel (maar da's een andere discussie - die hier overigens niet past).

Een derde punt; kijk en vergelijk alles. Ja inderdaad, het klimaat en onze belastingdruk zijn hier niet prettig. Maar som ook de positieve punten op. En doe dat ook voor het land waar je heen wil. Terzijde; ons "sociaal systeem" of "-vangnet" is wat wij vaak als positief voor België op de lijst zetten, maar intussen ben ik er achter dat daar niets van klopt. Dit is een beeld dat onze regeringsleiders hier ophangen om de belastingdruk te verantwoorden. Maar de waarheid is dat de kosten niet opwegen tegen de baten. Die conclusie haal ik overigens niet alleen bij vergelijking met enkele Afrikaanse landen; mijn ouders zijn geëmigreerd naar Frankrijk en ook daar is het sociaal stelsel beter dan hier.

Ten laatste; denk niet altijd meteen in zwart-wit. Denk ook aan "the best of both worlds". Ik bedoel hiermee; er zijn ook tussenformules mogelijk. OK, je domicilie moet steeds in een bepaald land zijn, maar dat betekent niet dat je daar permanent moet vertoeven en al je geld verdienen. Je kan ook "skipperen" tussen 2 landen en er het beste meeplukken. Nobody owns your ass.

Voorlopig zit ik in die "grijze zone". Tot er één van beide landen me helemaal kan overtuigen.

Mvg,

J.

[pkwy]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

Hallo Jochen,

Hartelijk dank voor de tips. Ik herken heel veel in jouw uiteenzetting en ik ben me terdege bewust van de valkuilen.
Sowiezo is het de bedoeling om de eerste jaren te skipperen en vooral nooit overhaast te werk te gaan.

Het is overal wel iets en dat zal altijd zo zijn, maar je leeft maar een keer en dus moet je er het beste van maken.
Ligt dat beste ergens anders, dan wil ik daar 100% voor gaan, ligt dat hier, dan leg ik me daar bij neer.
Ik geef sowieso niet op, eind dit jaar is er hopelijk terug een nieuwe kans, maar na alle tevergeefse pogingen en wetende dat je hier
toch wel wil vertrekken is dat frustrerend op duur.

Over Afrika, eigenlijk is dit het rijkste continent ter wereld, jammer genoeg werd dit leeg geplunderd.
Maar, indien Afrika zijn heropmars verder zet, dan zou ik hier toch maar voorzichtig zijn in West-Europa.
Wij gaan hier echt ten onder, het schip is aan het zinken, probleem is dat we niet de juiste stuurlui hebben om ons terug boven water te houden.
Zelfde voor de US, ook zij gaan ten onder, maar om eerlijk te zijn heb ik meer vertrouwen in de toekomst in de VS dan hier bij ons.

Als het me echt niet lukt om te vertrekken, dan heb ik nog een plan B en dat is heel dichtbij huis (maar o zo een andere wereld), Zeeland.
Veel succes in alles wat je doet, ik wens je het allerbeste toe.
Geniet van mama Afrika!

[pkwy]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

Blijkbaar weinig mensen met de zelfde plannen of beter, wensen...

[bouk]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

denk dat als Corien met pensioen gaat, we naar België emigreren.
grt,bouk.

[Bobb]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

Ik ben van een randgemeente van Antwerpen naar het groene N-Limburg verhuisd, telt dat ook ;-)

[Koeno]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

denk dat als Corien met pensioen gaat, we naar België emigreren.
grt,bouk.

Dan ga je je hier kunnen amuseren met mensen terecht te wijzen met alle wet-teksten Yiehaa

Vrouwtje en ik zouden Great Britain wel zien zitten...
Maar ik denk dat ik me nooit echt thuis zou voelen...

[bouk]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

......

Vrouwtje en ik zouden Great Britain wel zien zitten...
Maar ik denk dat ik me nooit echt thuis zou voelen...

waarom niet, tis gewoon een kwestie van je aanpassen.
maar sommigen hebben het daar moeilijk mee.
grt,bouk.

[pkwy]

Re: Geëmigreerde BD'ers (wonende in het buitenland of plannen om zich er te vestigen)

Ik ben van een randgemeente van Antwerpen naar het groene N-Limburg verhuisd, telt dat ook ;-)

Op papier telt dat wel, maar is toch wat te dichtbij Maar toch, het komt op het zelfde neer, cultuurshock zal wel groot zijn geweest!