Tweet
'k Wil even stoom afblazen...
Ik woon in een heel klein oud huisje, van het ventje die naast me woont. Hij is dus mijn buur, huisbaas en zo beetje mijn opa sinds bijna 2 jaar.
Hij is 82, nog heel kwik en pienter en leeft er samen met zijn vrouwtje, die wel heel wat minder goed is, nog redelijk goed te been, maar mentaal allesbehalve.
Ze kan wel nog koken en zo, maar is natuurlijk volledig geisolleerd, ze kent mijn naam, en weet ik een kindje heb. Maar dat is het ook.
Ze wonen er heel erg primitief. Geen telefoon, muren bijna donkerbruin van de houtkachel, geen ramen die open kunnen... Heel vuil, echte verzamelaars.
Hij heeft een bos, die ook vol ligt met vanalles en nog wat.
Gisterennamiddag kreeg ik telefoon van de schoondochter. Ik sloeg net mijn straat in met de auto.
''Heb jij Andre gezien de laatste dagen?''
''Nee hoor, wat is er gaande, minuutje, ik ben daar.''
Ik kom toe en krijg het verhaal te horen, dat het WitGele Kruis hen verwittigde, (de schoondochter) ze komen op dinsdag en op vrijdag, even langs om
te checken. Hij was dinsdagmorgen niet thuis, en z'n vrouwtje zei dat hij al twee nachten niet thuis sliep. Ik met de zaklamp naar boven, inderdaad, geen Andre
in zijn bed. Ook niet ernaast, of er achter... Geen Andre te zien.
Ze weet misschien niet meer de hoeveelste we zijn, en welke dag, maar ik was er wel van overtuigd dat ze zeker was van haar stuk.
Nu, er lag een zakje redelijke verse boterkoeken op de tafel... Ik zeg er klopt hier iets niet. Zijn portefuille, jassen, fietsen en auto stonden thuis.
En die boterkoeken?? Navraag gedaan in de bakkerij op de markt, en inderdaad, Andretje was om 'puddingkoeken' geweest. En het waren inderdaad puddingkoeken.
Tja, niet moeilijk de koeken vers blijven, zijn vrouwtje krijgt de houtkachel zelf niet aan en zat daar dus al 2 dagen in de koude.
Ik merkte ook niets op, want in de winter zien wij elkaar niet zo veel. Na zondagmiddag heeft er hem niemand meer gezien. Hij is thuisgekomen want de puddingkoeken lagen netjes gehalveerd op tafel.
Heel het bos uitgekamd, met 5, ik ken het bos op mijn duimpje, dus in alle hoekjes en onder alle struikjes gekeken. Geen Andre.
Er loopt een beek achter het bos, maar het water staat er erg laag, je kan op de bodem kijken. Nergens langs de kanten sporen van uit te glijden.
Niets niets niets. Mijn domein ook uitgekamd, dat van de paarden naast Andre ook. Rien. Raar. Er klopt iets niet.
Andre is weg, en zijn blauwe crocs ook. Die had hij dus aan zijn voeten. Voor de rest is het net alsof Andre thuis is, maar onzichtbaar.
Deze zomer is hij éénmaal zeer laat thuisgekomen, toen hij met iemand mee was die hem opgepikt had met de auto, om op het land te helpen.
Maar dat was ook echt de enige keer. Dus, toch nog eens voor ik ging slapen gisteren met de zaklamp naar boven geweest om te kijken of hij toch in zijn bed lag, maar neen hoor, net als vanmorgen. Een leeg en verlaten huis. (Vrouwtje mee met zoon en schoondochter.)
Deze morgen mij ziek gemeld op school, ik kon niet daar netjes op die banken zitten wetende Andre weg is. De ziekenhuizen afgebeld maar daar was er niemand opgenomen met zijn naam.
Foto's afgedrukt, om rond te hangen, de fiets op en de grachten en beken gaan afzoeken. Niets te vinden.
Intussen waren de kleinkinderen er deze morgen en die hielpen ook overal mee zoeken. De politie was ook verwittigd, die zeiden ons het zoeken te staken,
maar we waren te koppig en liepen dus wel de moerassen af.
De aangetrouwde kleinzoon, had een paar drijvende crocs gevonden... Blauwe crocs. Andre zijn crocs... Zo'n 50m van het domein af, in de beek, aan de
grote boom die ik al een paar keer gefotografeerd heb, ik zal hem in deze post steken ter nagedachtenis.
Intussen waren de brandweer en de politie er, en waren wij (kleindochter en ik,) terug van de beek af te lopen.
Na enig zoekwerk, en gepor met een stok, blijkt Andretje er ook te liggen. Verstrengeld tussen de wortels van de bomen die door de beek lopen, onder zijn
drijvende crocs.
Hij nam al een tijdje zijn bloedverdunners niet meer, heeft hij aan de rand van zijn bos een trombose gekregen, gevallen en het water ingerobbeld?
Wist ik het maar, ik weet alleen hij het niet verdiend.
Aan de boom met de regenboom is hij gevonden.
Wij wonen zogezegd rechts in de hoek, dit is ons vooraanzicht.
Ik woon in een heel klein oud huisje, van het ventje die naast me woont. Hij is dus mijn buur, huisbaas en zo beetje mijn opa sinds bijna 2 jaar.
Hij is 82, nog heel kwik en pienter en leeft er samen met zijn vrouwtje, die wel heel wat minder goed is, nog redelijk goed te been, maar mentaal allesbehalve.
Ze kan wel nog koken en zo, maar is natuurlijk volledig geisolleerd, ze kent mijn naam, en weet ik een kindje heb. Maar dat is het ook.
Ze wonen er heel erg primitief. Geen telefoon, muren bijna donkerbruin van de houtkachel, geen ramen die open kunnen... Heel vuil, echte verzamelaars.
Hij heeft een bos, die ook vol ligt met vanalles en nog wat.
Gisterennamiddag kreeg ik telefoon van de schoondochter. Ik sloeg net mijn straat in met de auto.
''Heb jij Andre gezien de laatste dagen?''
''Nee hoor, wat is er gaande, minuutje, ik ben daar.''
Ik kom toe en krijg het verhaal te horen, dat het WitGele Kruis hen verwittigde, (de schoondochter) ze komen op dinsdag en op vrijdag, even langs om
te checken. Hij was dinsdagmorgen niet thuis, en z'n vrouwtje zei dat hij al twee nachten niet thuis sliep. Ik met de zaklamp naar boven, inderdaad, geen Andre
in zijn bed. Ook niet ernaast, of er achter... Geen Andre te zien.
Ze weet misschien niet meer de hoeveelste we zijn, en welke dag, maar ik was er wel van overtuigd dat ze zeker was van haar stuk.
Nu, er lag een zakje redelijke verse boterkoeken op de tafel... Ik zeg er klopt hier iets niet. Zijn portefuille, jassen, fietsen en auto stonden thuis.
En die boterkoeken?? Navraag gedaan in de bakkerij op de markt, en inderdaad, Andretje was om 'puddingkoeken' geweest. En het waren inderdaad puddingkoeken.
Tja, niet moeilijk de koeken vers blijven, zijn vrouwtje krijgt de houtkachel zelf niet aan en zat daar dus al 2 dagen in de koude.
Ik merkte ook niets op, want in de winter zien wij elkaar niet zo veel. Na zondagmiddag heeft er hem niemand meer gezien. Hij is thuisgekomen want de puddingkoeken lagen netjes gehalveerd op tafel.
Heel het bos uitgekamd, met 5, ik ken het bos op mijn duimpje, dus in alle hoekjes en onder alle struikjes gekeken. Geen Andre.
Er loopt een beek achter het bos, maar het water staat er erg laag, je kan op de bodem kijken. Nergens langs de kanten sporen van uit te glijden.
Niets niets niets. Mijn domein ook uitgekamd, dat van de paarden naast Andre ook. Rien. Raar. Er klopt iets niet.
Andre is weg, en zijn blauwe crocs ook. Die had hij dus aan zijn voeten. Voor de rest is het net alsof Andre thuis is, maar onzichtbaar.
Deze zomer is hij éénmaal zeer laat thuisgekomen, toen hij met iemand mee was die hem opgepikt had met de auto, om op het land te helpen.
Maar dat was ook echt de enige keer. Dus, toch nog eens voor ik ging slapen gisteren met de zaklamp naar boven geweest om te kijken of hij toch in zijn bed lag, maar neen hoor, net als vanmorgen. Een leeg en verlaten huis. (Vrouwtje mee met zoon en schoondochter.)
Deze morgen mij ziek gemeld op school, ik kon niet daar netjes op die banken zitten wetende Andre weg is. De ziekenhuizen afgebeld maar daar was er niemand opgenomen met zijn naam.
Foto's afgedrukt, om rond te hangen, de fiets op en de grachten en beken gaan afzoeken. Niets te vinden.
Intussen waren de kleinkinderen er deze morgen en die hielpen ook overal mee zoeken. De politie was ook verwittigd, die zeiden ons het zoeken te staken,
maar we waren te koppig en liepen dus wel de moerassen af.
De aangetrouwde kleinzoon, had een paar drijvende crocs gevonden... Blauwe crocs. Andre zijn crocs... Zo'n 50m van het domein af, in de beek, aan de
grote boom die ik al een paar keer gefotografeerd heb, ik zal hem in deze post steken ter nagedachtenis.
Intussen waren de brandweer en de politie er, en waren wij (kleindochter en ik,) terug van de beek af te lopen.
Na enig zoekwerk, en gepor met een stok, blijkt Andretje er ook te liggen. Verstrengeld tussen de wortels van de bomen die door de beek lopen, onder zijn
drijvende crocs.
Hij nam al een tijdje zijn bloedverdunners niet meer, heeft hij aan de rand van zijn bos een trombose gekregen, gevallen en het water ingerobbeld?
Wist ik het maar, ik weet alleen hij het niet verdiend.
Aan de boom met de regenboom is hij gevonden.
Wij wonen zogezegd rechts in de hoek, dit is ons vooraanzicht.
Comment