Welkom! Ben je al een geregistreerd forumlid, log dan in met de knop Inloggen of registreren uiterst rechts bovenaan je scherm. Is dit je eerste bezoek Om berichten te bekijken selecteer je een forum in het onderstaande overzicht. Om zelf berichten te plaatsen moet je je eerst (gratis) registreren: klik daarom op Registreer.
Wil jij ook de werking van Belgiumdigital ondersteunen? Verleng of start dan je vzw-lidmaatschap en geniet van voordelen bij activiteiten en kortingen bij onze partners.
In hoeverre mag je een foto gebruiken als inspiratiebron voor een kunstwerk ? Gelijkenissen van personen etc... en van bekende mensen (muzikanten, politici, ...)
Hallo.
Ik vrees dat ik de vraag ook niet zo goed snap.
Kan je eens duidelijk, gestructureerd, en eventueel met een voorbeeld, uitleggen wat je precies bedoelt?
mvg,
Bart
Canon EOS 1D Mark II, Canon EF 50mm f/1.8 II, Canon Speedlite 430 EX II, Redged RMA-527
Heb je het hier over waar de grens ligt wat betreft copyright.
Of gaat je vraag meer over de originaliteit van het kunstwerk als het geïnspireerd is op foto's ?
Had de vraag vlug vlug gesteld, hier komt die iets duidelijker:
Mijn vriend is beeldend kunstenaar en maakt vaak gebruik van foto's als inspiratiebron voor de vorm.
Dus: eerst is daar een bedacht onderwerp en dan gaat hij op zoek naar beeldmateriaal om mee te werken. Vaak maak ik dan de foto en vertrekt hij daarvan. Het gaat om houdingen etc... Altijd handiger dan een model dat moet blijven poseren. Meestal zijn ook wijzelf het model.
Maar altijd hetzelfde kopje op die ensceneringen wordt wat saai dus zoeken we regelmatig een ander hoofd met ong. dezelfde lichtinstelling. Van onbekenden (jan met de pet) of bekenden (acteur, burgemeester, ...)
De vraag is dus of iemand kan zeggen: "dat ben ik en wel in een schilderij waarmee ik niet geassocieerd wil worden."
Soms gebruikt hij ook oude foto's (van het internet of gevonden op rommelmarkt) maar wél herkenbaar. Die foto's dienen ook enkel als 'model' waarmee dan iets gedaan wordt. Kan niemand zeggen: "da's mijn grootmoeder en ik wil die associatie niet zoals op dat schilderij" ?
Inderdaad Tuymans werkt ook zo maar dat wil uiteraard niet zeggen dat het dan kan en/of mag.
denk dat het geen problemen geeft hoor.
probeer 1 en ander maar eens te bewijzen.
soms zie ik zelf een beeltenis (bv van een zeeman met pet) waarin ik mij zelf herken. denk niet dat ik dan de maker ervan kan verplichten het uit zijn of haar collectie te halen of mee te exposeren, omdat ik vind dat het te veel op mij lijkt, of een associatie met mij oproept.
grt,bouk.
Kan niemand zeggen: "da's mijn grootmoeder en ik wil die associatie niet zoals op dat schilderij" ?
Onlangs diende iemand zelfs klacht in tegen het gebruik van haar foto voor een campagne van een almachtige politieke partij. En o.a. de verdeling van een van hun pamfletten werd stopgezet omdat ze geen publicatierecht hadden gevraagd voor een gebruikte foto.
Zelf beweren ze dit soort aandacht niet te willen, maar de betrokkene ff goedkeuring vragen zit er niet in.
zolang je geen foto-realistische stijl hanteert en de context van de foto's niet overneemt zal het heel moeilijk zijn om te bewijzen wie er geportretteerd wordt.
Als iemand niet duidelijk herkenbaar is, is er ook geen sprake van portretrecht.
Wat het portretteren van publieke personen betreft ben je vrijer.
Als je portrettering niet als laster kan worden beschouwd of een commerciële bedoeling heeft heb je alle vrijheid als kunstenaar.
Grijze zones heb je hier dus wel.
Waar ligt de grens tussen herkenbaar / niet herkenbaar ?
Wanneer spreek je van commerciële bedoeling ?
Hou er ook rekening mee dat je nog het auteursrecht van de fotograaf hebt.
Als je meerdere elementen (zoals kleuren, compositie, lichtinval,..) overneemt kan dit wel als een inbreuk op het auteursrecht van de originele fotograaf beschouwd worden.
Wat imo betreft zijn er twee antwoorden: een zakelijk en een emotioneel.
Vader Bartok in Hasselt deed dit al
Een foto van Jos Ghysen bijv. "veranderde" hij in een schilderij op canvas (doek).
Die schilderij stond weken in de etalage.
De procedure ken ik niet maar hier zullen beslist collega's zijn die dit wel kennen
Ik vond dat niet slecht.
Maar ja, Bartok is Tuymans niet he.
Bij Tuymans gaat het over "een graantje meepikken".
En de willekeur dus ook. Tuymans had Dedecker kunnen vragen of dit mocht.
Dat Tuymans dit deed zonder Dedecker te vragen vind niet echt fatsoenlijk.
Beetje OT maar lenen of een foto 'stelen' kan bij mij ook niet.
Heb het zelf meegemaakt met mijn foto's van Miel Cools.
(ik ben niet uniek maar de foto's toevallig wel)
De zaak is wel recht gezet maar daar heb ik wel zelf voor moeten zorgen.
Voor dit beeldje van Aster Berkhof zijn mijn foto's gebruikt, met mijn toestemming.
Maar dat is toch niet hetzelfde als het schilderij dat onlangs in het nieuws kwam, waarbij de foto bijna letterlijk gekopieerd was.
Om problemen te vermijden kan je best toestemming vragen aan de fotograaf...
Naar mijn (bescheiden) mening is de toestemming van de maker (fotograaf hier) een minste vereiste.
Wil je iets namaken, vraag dan gewoon eerst of het mag. Vertel erbij wat je intenties zijn.
1) Mag het onvoorwaardelijk? Ok dan, geen probleem.
2) Mag het op voorwaarde dat ... ? Ok, maar hou je dan aan de opgestelde 'regels' en zorg voor een deftige en duidelijke overeenkomst.
3) Mag het niet? Doe het dan niet en respecteer dat.
En als je dan toch je voeten veegt aan al die bovenstaande zaken, vermeld dan wel op z'n minst de maker van het origineel bij je werk. Kleine moeite en je verliest er niets mee. (tenzij het publiek authenticiteit vereist natuurlijk en jij dat wil leveren, maar dan ben je inherent foutief bezig, nietwaar?)
Lijkt mij zo eenvoudig, en toch slagen er mensen in om dat niet te begrijpen. Ofwel mis ik iets.
Comment