Welkom! Ben je al een geregistreerd forumlid, log dan in met de knop Inloggen of registreren uiterst rechts bovenaan je scherm. Is dit je eerste bezoek Om berichten te bekijken selecteer je een forum in het onderstaande overzicht. Om zelf berichten te plaatsen moet je je eerst (gratis) registreren: klik daarom op Registreer.
Onze volgende workshop: Street-Fashion - 8 maart 2025, Herentals
Met een fototoestel valt dat allemaal wel mee vind, je ziet veel van het gebeurde.
Vroeger heb ik gefilmd en ben ik naar een vliegmeting geweest maar dan hang je altijd achter die camera en zie je weinig van wat er rondom gebeurt.
Toen er een Starfighter kwam (schoonste vliegtuig of zeg ik raket) kon ik het niet laten van gewoon te kijken in plaats van te filmen, daar zal mijn legerdienst op kleine Brogel wel wat mee te maken hebben.
D700 met MB-D10, Nikon 85mm 1.8 G, Nikon 70-300 VR
Je kan ermee lachen, maar eigenlijk is het een serieuze discussie waard.
Ikzelf durf eerlijk toe te geven dat mijn vorige reizen (doorgaans eco-reizen naar verre oorden en dan vooral safaris) te lijden hadden onder dit fenomeen.
Je zou kunnen stellen; hoe ongewoner de bestemming, hoe logischer dat je te veel shutter-crazy wordt. Maar dan nog...
Het is pas de laatste jaren dat er terug een beetje "balans" komt. Ik hoef dat 1001e plaatje niet meer persé te hebben. Ik hef mijn lens nog enkel op als het écht écht écht de moeite is. Om de één of andere reden kom ik met een groter gevoel van tevredenheid terug, en méér herladen terug, sinds dat beetje balans er terug is.
Ik ben trouwens van plan alles nog méér in balans te brengen, want de perfecte verhouding, daar ben ik nog niet. Deze keer heb ik gekozen voor een safari waar 9 van de 12 ochtenden zullen bestaan uit bush walks ipv gamedrives. Dat verplicht me automatisch om de fotozak achter te laten. Enkel een wide angle lens kan mee. Tenzij ik een zou doodswens hebben. Ik zou niet graag een chagrijnige buffel tegekomen met 5 kilo glas aan mijn nek, lol.
Ik ben toch al eens thuis gekomen met een foto waar achteraf een tijger op bleek op te staan die ik nooit had gezien op het moment dat ik de foto nam.
Ok het was wel in een pretpark en niet in de jungle. Hij zat ook wel wat verstopt en kon ook niet bij me. Maar toch ik snap wel wat ze bedoelen in die cartoon. Soms concentreer je je zodanig op je onderwerp dat je de rest niet meer ziet.
Ik sleur niet overal mijn foto apparatuur mee om zeker dat ene schot niet te missen. Ik maak liever foto's om foto's te maken en er mij dan op te concentreren. Sommige vakanties laat ik hem gewoon thuis. Het is gewoon ook leuk om van al het moois wat je ziet te genieten zonder dat je er perse een foto van moet maken.
En leuke vakantiekiekjes, die maak ik dan wel met mijn vriendin haar compactje.
Duidelijk een cartoon die gemaakt is door iemand die niks van fotografie begrepen heeft
Als je gaat fotograferen, dan is het vaak niet de bedoeling om de omgeving te bekijken, maar om de omgeving zo goed mogelijk in beeld te brengen (zodat ze idylische beelden opleveren voor zowel de fotograaf als de mensen die die foto's bekijken) en om dat te weten te komen kan je inderdaad soms niet wachten naar huis te gaan om de foto's te bekijken en zo te weten te komen als je geslaagd bent in je opzet
De cartoon is misschien geslaagd voor jan-met-de-pet die wat kiekjes schiet van wat hij bezoekt, maar zeker niet voor de amateur- of professionele fotograaf die bepaalde locaties bezoekt met een bepaald doel, namelijk voldoening te scheppen in z'n werk.
Oorspronkelijk geplaatst door Frederic De SmetBekijk bericht
Duidelijk een cartoon die gemaakt is door iemand die niks van fotografie begrepen heeft
(...)
Mvg,
Frederic
De cartoon toont ook niet echt iemand die professioneel bezig is met fotografie é
Maar ik ga wel akkoord met de boodschap die het uitdraagt. Mensen genieten minder van het moment zelf. Bij optredens zit iedereen te filmen met zijn iPhone of compact om een filmpje in verschrikkelijke kwaliteit dan snel online te zetten of te herbekijken... tussen de tienduizenden andere slechte filmpjes. Betaal je dan daarvoor een ticket? Om een filmpje mee te nemen dat iedereen ook heeft?
En als er ergens een ongeval gebeurt, loopt men snel naar de plek en neemt men snel de telefoon ter hand... om te filmen en achteraf op Youtube te plaatsen. In plaats van te bellen naar 911..
Wat ik nooit begrepen heb, zijn toeristen die de hele dag, maar dan ook de héle dag rondlopen en alles filmen. Wat doen die dan thuis? Naar alles kijken? De 12u durende film nog eens opnieuw bekijken? Kunnen ze dan zeggen: ik heb gefilmd in Egypte. Maar waren ze er eigenlijk, hebben ze ook hun oog van hun LCD gehaald?
Ik neem ook foto's op reis. Maar er zijn evengoed dagen dat ik de camera op hotel of in de auto laat (alhoewel ik dat laatste liever niet doe en dan liever de fototas meeneem) en gewoon geniet van de vakantie.
Een jaar geleden had ik me aangesproken gevoeld. Sindsdien ben ik aan 't chillen wat fotografie betreft.
En het doet deugd.
Vandaag een uitstapje gemaakt naar Paradisio en ja hoor, tijdens de roofvogelshow zaten ze daar alweer, de amateur fotografen met twintig kilo materiaal. Ik moest onmiddellijk aan dit draadje denken.
Terwijl zij hun schermpjes checkten en instellingen veranderden, misten ze een groot deel van wat er gaande was.
Ik heb de show intergraal gezien en niet één keer door de lens gekeken.
En vanavond zit ik ook geen fotos te selecteren/bewerken maar met de kinderen een gezelschapsspel te spelen.
Als ik me van m'n toetsenbord kan wegrukken natuurlijk ....
Er is m.i. ook nog een groot verschil of je alleen (of met een aantal gelijkgezinden) op pad bent of niet. Een fotograaf kan zich moeilijk de ergernis voorstellen van het arme familielid dat mee op wandeling of op uitstap is. Ik heb dit zelf een aantal keren mogen ondervinden . Sindsdien minder fanatiek geworden, een beetje zoals trbt555 beschrijft... Maar toch blijft het kriebelen.
Panasonic FZ-1000 - Nikon D7000 - Tamron 17-50 DiII - Tokina 11-16 - Nikkor 70-300 VR - Nikkor 50 1.8 - SB-800 - http://pbase.com/alain_db And why do we fall, Bruce?
Comment