Tweet
Het heeft niets te maken met fotografie, maar zoals wellicht enkelen weten of vermoeden leeft er in mij een schrijver. Erg goed is die schrijver niet, en het ontbreekt hem momenteel aan inspiratie (al een hele tijd), maar wellicht dat de publicatie van een verhaal weer leven in de brouwerij kan brengen.
Jawel, wederom is een kort verhaal verschenen in het tijdschrift / verhalenbundel Pure Fantasy (http://www.purefantasy.nl) met de titel "Gordiaanse Knoop"
Natuurlijk ben ik weer blij als een kind.
Hier is een korte uitreksel:
Eén man nam een positie schuin achter me in, de ander wierp een dossier op tafel en nam plaats. Hij keek me niet aan en sloeg het dossier open. Theatraal bladerde hij door de inhoud waarbij hij de tekst vluchtig overkeek. Ik negeerde hem en bekeek de kleerkast die bijna stram in de houding achter me stond. Hij was, net zoals de man aan tafel, gekleed in een zwart maatpak dat ik direct associeerde met het federale onderzoeksbureau, of zelfs het centrale informatie agentschap dat eerder officieus dan officieel was. Ik had geen flauw idee waarom ik hier was, maar vermoedde dat het snel genoeg duidelijk zou worden. Het kon niet anders dan dat het met mijn baanbrekende ontdekking en uitvinding te maken had.
Natuurlijk hadden ze me in de gaten gehouden en nu het zover was, nu sterrenreizen werkelijkheid was geworden, cirkelden ze als aasgieren boven mijn gepatenteerde interdimensionale aandrijving. Ik wist zeker dat er meer kapers op de kust zouden zijn.
‘John Steinwolf,’ zei de man aan tafel eindelijk. Zijn stem was zwaar, streng. De woorden klonken traag en berekend. Hij had de eerste pagina van het dossier voor zich genomen en las uit de samenvatting voor. ‘Achtenveertig jaar oud. Gestudeerd en gepromoveerd aan de Universiteit in Delft, Nederland. Onderzoek verricht aan alternatieve aandrijfsystemen bij ESTEC in Noordwijk en sinds vierenveertig werkzaam op Centre Spatial Guyanais hier in Kourou. Opgeleid tot astronaut bij NASA, tussen achtenveertig en tweeënvijftig. Gecertificeerd jagerpiloot en shuttlecommandant. Vier lunarvluchten als copiloot, acht bezoeken aan het wetenschappelijke ruimtestation waarvan zes als onderzoeker. Niet actief in politiek, geen strafblad. Geen familie of relatie.’ Hij sloeg het dossier dicht en voegde er met een veelzeggende blik aan toe: ‘En je bent verslaafd aan chocola, puur met hazelnoot.’ De man glimlachte, een spiersamentrekking die alles behalve vriendelijk overkwam. ‘U bent John Steinwolf?’
Het afgelopen half uur had ik zitten bedenken wat ik zou moeten zeggen en nu het moment daar was, liet het geheugen me in de steek. Overdonderd door alles wat er gebeurd was staarde ik hem aan. Langzaam drongen zijn woorden tot me door en ik realiseerde me dat zijn informatie niet geheel correct was. ‘Ja,’ zei ik eindelijk, met het gevoel alsof ik door mijn deductie een kleine overwinning had behaald. ‘Alleen hou ik niet van puur maar van melk met hazelnoot. En ik heb wèl een relatie.’
Dat wilde ik alleen maar even laten weten.
Jawel, wederom is een kort verhaal verschenen in het tijdschrift / verhalenbundel Pure Fantasy (http://www.purefantasy.nl) met de titel "Gordiaanse Knoop"
Natuurlijk ben ik weer blij als een kind.
Hier is een korte uitreksel:
Eén man nam een positie schuin achter me in, de ander wierp een dossier op tafel en nam plaats. Hij keek me niet aan en sloeg het dossier open. Theatraal bladerde hij door de inhoud waarbij hij de tekst vluchtig overkeek. Ik negeerde hem en bekeek de kleerkast die bijna stram in de houding achter me stond. Hij was, net zoals de man aan tafel, gekleed in een zwart maatpak dat ik direct associeerde met het federale onderzoeksbureau, of zelfs het centrale informatie agentschap dat eerder officieus dan officieel was. Ik had geen flauw idee waarom ik hier was, maar vermoedde dat het snel genoeg duidelijk zou worden. Het kon niet anders dan dat het met mijn baanbrekende ontdekking en uitvinding te maken had.
Natuurlijk hadden ze me in de gaten gehouden en nu het zover was, nu sterrenreizen werkelijkheid was geworden, cirkelden ze als aasgieren boven mijn gepatenteerde interdimensionale aandrijving. Ik wist zeker dat er meer kapers op de kust zouden zijn.
‘John Steinwolf,’ zei de man aan tafel eindelijk. Zijn stem was zwaar, streng. De woorden klonken traag en berekend. Hij had de eerste pagina van het dossier voor zich genomen en las uit de samenvatting voor. ‘Achtenveertig jaar oud. Gestudeerd en gepromoveerd aan de Universiteit in Delft, Nederland. Onderzoek verricht aan alternatieve aandrijfsystemen bij ESTEC in Noordwijk en sinds vierenveertig werkzaam op Centre Spatial Guyanais hier in Kourou. Opgeleid tot astronaut bij NASA, tussen achtenveertig en tweeënvijftig. Gecertificeerd jagerpiloot en shuttlecommandant. Vier lunarvluchten als copiloot, acht bezoeken aan het wetenschappelijke ruimtestation waarvan zes als onderzoeker. Niet actief in politiek, geen strafblad. Geen familie of relatie.’ Hij sloeg het dossier dicht en voegde er met een veelzeggende blik aan toe: ‘En je bent verslaafd aan chocola, puur met hazelnoot.’ De man glimlachte, een spiersamentrekking die alles behalve vriendelijk overkwam. ‘U bent John Steinwolf?’
Het afgelopen half uur had ik zitten bedenken wat ik zou moeten zeggen en nu het moment daar was, liet het geheugen me in de steek. Overdonderd door alles wat er gebeurd was staarde ik hem aan. Langzaam drongen zijn woorden tot me door en ik realiseerde me dat zijn informatie niet geheel correct was. ‘Ja,’ zei ik eindelijk, met het gevoel alsof ik door mijn deductie een kleine overwinning had behaald. ‘Alleen hou ik niet van puur maar van melk met hazelnoot. En ik heb wèl een relatie.’
Dat wilde ik alleen maar even laten weten.
Comment