Ik ben sinds 9 februari een D300 eigenaar, op dat moment een enorm gelukkig persoon, mijn eerste DSLR, zo blij als een klein kind met zijn/haar sinterklaasspeelgoed.
Een paar dagen mee kunnen spelen, enkele tweedehands objectieven gekocht (zie handtekening), een enorm WOW-gevoel en dan terug met 2 voeten op de grond gezet worden ...
Ons jongste dochtertje (5,5 jaar) werd ziek (koorts) op valentijn en enkele dagen later al opgenomen via de spoeddienst in Overpelt met een zware long- & longvliesontsteking, op zo'n moment weet je weer dat er veel belangrijker zaken zijn in het leven !
Op 19 februari werd ze overgebracht naar de spoed in UZ-Leuven en op 20 februari lag ze beademd en met een drain in haar longen op intensieve zorgen ... ze is enkele dagen heel kritiek geweest ... achteruit gegaan, stabiel gebleven, lichte vooruitgang gemaakt, sinds enkele dagen is ze nu terug in het ziekenhuis in Overpelt voor een week intraveneuze anti-biotica en zal ze waarschijnlijk woensdag of donderdag terug naar huis mogen na 25-26 dagen ziekenhuis. Thuis nog 3 weken opvolgen met anti-biotica.
Nu kan ik binnenkort enkele foto'tjes maken van onze spelende meid met mijn nieuw speelgoed en kan ik misschien ook wat beginnen te genieten van mijn aanwinst.
Maar er kan niets tippen aan het terug zien lachen van onze meid
Eigenlijk wou ik een fotoverhaal posten, maar daar staat mijn hoofd nog niet helemaal naar, ik krijg nog rillingen als ik sommige foto's terug bekijk ... je kan gewoon haar pijn zien.
Volgens de dokters zou het goed zijn om haar foto's te kunnen laten zien van wat ze heeft meegemaakt, ik heb er dan maar genomen vanaf de laatste dag intensieve, geen technische hoogstandjes, gewoon vastleggen van de vooruitgang van de dag ... je ziet ze echt weer tot leven komen
Misschien zet ik ze wel online, ik wil niemand choqueren.
Ondertussen begint onze meid toch weer een beetje te stralen ...

Ik hoop dat ik nog vele mooie foto's kan en mag maken van onze twee dochters, nu nog wat leren beter te fotograferen
Een paar dagen mee kunnen spelen, enkele tweedehands objectieven gekocht (zie handtekening), een enorm WOW-gevoel en dan terug met 2 voeten op de grond gezet worden ...
Ons jongste dochtertje (5,5 jaar) werd ziek (koorts) op valentijn en enkele dagen later al opgenomen via de spoeddienst in Overpelt met een zware long- & longvliesontsteking, op zo'n moment weet je weer dat er veel belangrijker zaken zijn in het leven !
Op 19 februari werd ze overgebracht naar de spoed in UZ-Leuven en op 20 februari lag ze beademd en met een drain in haar longen op intensieve zorgen ... ze is enkele dagen heel kritiek geweest ... achteruit gegaan, stabiel gebleven, lichte vooruitgang gemaakt, sinds enkele dagen is ze nu terug in het ziekenhuis in Overpelt voor een week intraveneuze anti-biotica en zal ze waarschijnlijk woensdag of donderdag terug naar huis mogen na 25-26 dagen ziekenhuis. Thuis nog 3 weken opvolgen met anti-biotica.
Nu kan ik binnenkort enkele foto'tjes maken van onze spelende meid met mijn nieuw speelgoed en kan ik misschien ook wat beginnen te genieten van mijn aanwinst.
Maar er kan niets tippen aan het terug zien lachen van onze meid

Eigenlijk wou ik een fotoverhaal posten, maar daar staat mijn hoofd nog niet helemaal naar, ik krijg nog rillingen als ik sommige foto's terug bekijk ... je kan gewoon haar pijn zien.
Volgens de dokters zou het goed zijn om haar foto's te kunnen laten zien van wat ze heeft meegemaakt, ik heb er dan maar genomen vanaf de laatste dag intensieve, geen technische hoogstandjes, gewoon vastleggen van de vooruitgang van de dag ... je ziet ze echt weer tot leven komen

Misschien zet ik ze wel online, ik wil niemand choqueren.
Ondertussen begint onze meid toch weer een beetje te stralen ...

Ik hoop dat ik nog vele mooie foto's kan en mag maken van onze twee dochters, nu nog wat leren beter te fotograferen

Comment