Tweet
Gestroomlijnd “One-way-no-return”-ticket naar het vluchtpunt
Zoals ik al meermaals heb gedaan
Wat:
De opname is een roltrap in het Atomium in een verbindingsbuis tussen twee bollen. De opname is gemaakt met een fisheye waarbij het fototoestel op zo’n 15 cm boven een trede werd gehouden en het eindpunt iets boven het centrum werd gesteld.
Opzet:
Voor de “Challenge” had ik al een idee wat ik wou. Een roltrap die uitmondt in een ver afgelegen punt (vluchtpunt). Een fisheye of groothoeklens kan die diepte versterken maar ik moest dan wel een heel lange trap hebben. In Brussel weet ik een paar plaatsen (nabij Kruidtuin, Rogierplaats, …). Na enkele korte bezoekjes en kladfoto’s leek het Atomium voor mij de beste locatie.
Maar. Het Atomium is nog deels beschermd door publicatierechten en daarom werd eerst contact op genomen met de verantwoordelijken van het Atomium. Na uitleg van datgene ik wou doen en de vraag of de foto’s mochten getoond, eventueel één ervan gepubliceerd, kreeg ik een bevestigend antwoord. Foto’s mogen genomen, getoond en er mag er één worden gepubliceerd. Als tegenprestatie beloofde ik genomen foto’s ter beschikking te stellen, dit na bekendmaking van de winnaar “Challenge” 2017-01. Evenwel mocht ik geen personen fotograferen, evenmin mocht ik personen ophouden of vrije doorgang belemmeren wat echt geen sinecure is in een toeristische attractie.
Toen volgde de shoot. Het Atomium werd één maal volledig doorwandeld zodat ik een idee kon vormen van wat me zoal te wachten stond.
Een opnameplan werd opgesteld. Bij een tweede doorstap werden foto’s genomen van de bollen en van gewone trappen in de verbindingstunnels, hun koppelpoorten … Voor de roltrappen was dit stukken moeilijker. Voor je de trap nam moest je duidelijk weten wat je wou, je fototoestel ingesteld en je in de juiste positie gezet. Een tweede kans ? Ja, maar dan moest je wel de gehele trip doorheen het Atomium opnieuw doen en die duurt makkelijk een 30-tal minuten. Uiteindelijk heb ik de trip drie maal gedaan.
Bovenin de tunnel zitten ronde lichtvensters. De opname werd dan ook het best genomen bij regenachtig weer zodat er geen invallende zonnestralen te zien zijn. Geluk bij een ongeluk. Ik had na raadplegen van de weersvoorspellingen een hopelijk regenachtige dag vast gelegd en die dag was er een sneeuwstorm. Een probleem minder of meer ?
Er werden foto’s met een 8mm fisheye en met een 18-135mm-objectief gemaakt. De fisheye gaf in deze omstandigheden de mooiste beelden, maar stelden wel de meeste eisen aan de opnametechniek. Gezien de bijna 100% voorkomende symmetrie zou iedere kleine horizontale afwijking worden afgestraft. Alle foto’s werden dan ook op statief genomen met uitzondering van die op de roltrappen zelf waar het toestel los in de hand zat.
Uit een 20-tal foto’s werden een drietal kandidaten weerhouden.
Na invullen van mijn beoordelingsmatrix bleef er slechts één kandidaat over. Een lange inox roltrap in een tunnel. De lichtgrijs gekleurde tunnelwand spiegelt mooi in de inoxwanden van de roltrap en versterken zo de buisvorm. Een eerder monotonische kleursetting (grijs en vaalgeel) maakt het plaatje voor mij af.
Dit is een opname met de fisheye. Wanneer we lenscorrectie toepassen verkrijgen we een voor mij minder intrigerend, minder mooi beeld.
Ik wil hierbij wel even stil staan bij de opnamestand zelf.
Bij een gewone trapopname staat de fotograaf rechtop en neemt hij een foto op ooghoogte. In de tekening is dat stand A.
Zelf nam ik een standpunt zo laag mogelijk bij de trap zodat dit een totaal andere indruk en beeld geeft. Dit is standpunt B
In de doorsnede-tekening zie je wat dit geeft.
Je merkt duidelijk het effect. De roltrap zinkt dieper naar de bodem en de zijwand komt boven precies uit de hoogte gevallen. Het sluitvlak tussen roltrap en tunnel (lichtblauw in A) wordt onzichtbaar in B.
Op de volgende tekening is de impact weer gegeven van de fisheye. Rechte wanden worden krommes (kromme stippellijn zijwand roltrap en roltrapband).
Deze kromming geldt voor alle lijnen die naar het vluchtpunt lopen, maar deze kromming is niet altijd op het eerste zicht duidelijk. Die merk je wel indien je de originele foto naast de gecorrigeerde foto legt.
Een rare vaststelling: op de niet gecorrigeerde foto is de onderste trap naar beneden toe gebogen. Bij de gecorrigeerde foto bolt die naar boven toe. Eveneens is er een verschuiving van het vluchtpunt naar beneden toe. Dit komt omdat doelbewust gekozen werd om het vluchtpunt niet centraal in de verticale, wel in de horizontale as te plaatsen. Dit verhoogt de dynamiek..
Waarom een fisheye? Het was de bedoeling om het tunneleffect te versterken. Helaas zijn de zijwanden van een roltrap nagenoeg rechtopstaand. Door de fisheye krijg je wel dat beknepen tunneleffect weer. Laat de fisheye nu ook wel even één van mijn geliefde lenzen zijn.
De opname werd gedaan bij 3200 ISO gezien we op een bewegende trap staan. De belichtingstijd is 1/60 seconde bij een diafragma F/16. Camera is een Fujifilm X-T2 en de lens een manuele Samyang fisheye 8mm. De data van de lens worden helaas niet naar de camera doorgegeven en staan dan ook niet in de EXIF.
Hier kan je de tekst in PDF-formaat ophalen: challenge_2017_01_foto.pdf
Zoals ik al meermaals heb gedaan
- Challenge 2016-04: Technische kijk achter de schermen: "Scherpteprobleem bij landing"
- Challenge 2016-05: Technische kijk achter de schermen. Groen crasht
Wat:
De opname is een roltrap in het Atomium in een verbindingsbuis tussen twee bollen. De opname is gemaakt met een fisheye waarbij het fototoestel op zo’n 15 cm boven een trede werd gehouden en het eindpunt iets boven het centrum werd gesteld.
Opzet:
Voor de “Challenge” had ik al een idee wat ik wou. Een roltrap die uitmondt in een ver afgelegen punt (vluchtpunt). Een fisheye of groothoeklens kan die diepte versterken maar ik moest dan wel een heel lange trap hebben. In Brussel weet ik een paar plaatsen (nabij Kruidtuin, Rogierplaats, …). Na enkele korte bezoekjes en kladfoto’s leek het Atomium voor mij de beste locatie.
Maar. Het Atomium is nog deels beschermd door publicatierechten en daarom werd eerst contact op genomen met de verantwoordelijken van het Atomium. Na uitleg van datgene ik wou doen en de vraag of de foto’s mochten getoond, eventueel één ervan gepubliceerd, kreeg ik een bevestigend antwoord. Foto’s mogen genomen, getoond en er mag er één worden gepubliceerd. Als tegenprestatie beloofde ik genomen foto’s ter beschikking te stellen, dit na bekendmaking van de winnaar “Challenge” 2017-01. Evenwel mocht ik geen personen fotograferen, evenmin mocht ik personen ophouden of vrije doorgang belemmeren wat echt geen sinecure is in een toeristische attractie.
Toen volgde de shoot. Het Atomium werd één maal volledig doorwandeld zodat ik een idee kon vormen van wat me zoal te wachten stond.
Een opnameplan werd opgesteld. Bij een tweede doorstap werden foto’s genomen van de bollen en van gewone trappen in de verbindingstunnels, hun koppelpoorten … Voor de roltrappen was dit stukken moeilijker. Voor je de trap nam moest je duidelijk weten wat je wou, je fototoestel ingesteld en je in de juiste positie gezet. Een tweede kans ? Ja, maar dan moest je wel de gehele trip doorheen het Atomium opnieuw doen en die duurt makkelijk een 30-tal minuten. Uiteindelijk heb ik de trip drie maal gedaan.
Bovenin de tunnel zitten ronde lichtvensters. De opname werd dan ook het best genomen bij regenachtig weer zodat er geen invallende zonnestralen te zien zijn. Geluk bij een ongeluk. Ik had na raadplegen van de weersvoorspellingen een hopelijk regenachtige dag vast gelegd en die dag was er een sneeuwstorm. Een probleem minder of meer ?
Er werden foto’s met een 8mm fisheye en met een 18-135mm-objectief gemaakt. De fisheye gaf in deze omstandigheden de mooiste beelden, maar stelden wel de meeste eisen aan de opnametechniek. Gezien de bijna 100% voorkomende symmetrie zou iedere kleine horizontale afwijking worden afgestraft. Alle foto’s werden dan ook op statief genomen met uitzondering van die op de roltrappen zelf waar het toestel los in de hand zat.
Uit een 20-tal foto’s werden een drietal kandidaten weerhouden.
Na invullen van mijn beoordelingsmatrix bleef er slechts één kandidaat over. Een lange inox roltrap in een tunnel. De lichtgrijs gekleurde tunnelwand spiegelt mooi in de inoxwanden van de roltrap en versterken zo de buisvorm. Een eerder monotonische kleursetting (grijs en vaalgeel) maakt het plaatje voor mij af.
Dit is een opname met de fisheye. Wanneer we lenscorrectie toepassen verkrijgen we een voor mij minder intrigerend, minder mooi beeld.
Ik wil hierbij wel even stil staan bij de opnamestand zelf.
Bij een gewone trapopname staat de fotograaf rechtop en neemt hij een foto op ooghoogte. In de tekening is dat stand A.
Zelf nam ik een standpunt zo laag mogelijk bij de trap zodat dit een totaal andere indruk en beeld geeft. Dit is standpunt B
In de doorsnede-tekening zie je wat dit geeft.
Je merkt duidelijk het effect. De roltrap zinkt dieper naar de bodem en de zijwand komt boven precies uit de hoogte gevallen. Het sluitvlak tussen roltrap en tunnel (lichtblauw in A) wordt onzichtbaar in B.
Op de volgende tekening is de impact weer gegeven van de fisheye. Rechte wanden worden krommes (kromme stippellijn zijwand roltrap en roltrapband).
Deze kromming geldt voor alle lijnen die naar het vluchtpunt lopen, maar deze kromming is niet altijd op het eerste zicht duidelijk. Die merk je wel indien je de originele foto naast de gecorrigeerde foto legt.
Een rare vaststelling: op de niet gecorrigeerde foto is de onderste trap naar beneden toe gebogen. Bij de gecorrigeerde foto bolt die naar boven toe. Eveneens is er een verschuiving van het vluchtpunt naar beneden toe. Dit komt omdat doelbewust gekozen werd om het vluchtpunt niet centraal in de verticale, wel in de horizontale as te plaatsen. Dit verhoogt de dynamiek..
Waarom een fisheye? Het was de bedoeling om het tunneleffect te versterken. Helaas zijn de zijwanden van een roltrap nagenoeg rechtopstaand. Door de fisheye krijg je wel dat beknepen tunneleffect weer. Laat de fisheye nu ook wel even één van mijn geliefde lenzen zijn.
De opname werd gedaan bij 3200 ISO gezien we op een bewegende trap staan. De belichtingstijd is 1/60 seconde bij een diafragma F/16. Camera is een Fujifilm X-T2 en de lens een manuele Samyang fisheye 8mm. De data van de lens worden helaas niet naar de camera doorgegeven en staan dan ook niet in de EXIF.
Hier kan je de tekst in PDF-formaat ophalen: challenge_2017_01_foto.pdf