Tweet
Challenge 2016-04: Technische kijk achter de schermen: "Scherpteprobleem bij landing"
Achter de schermen van de productie “Scherpteprobleem bij landing”.
Wat stelt de foto voor: Een cactus met scherpe doornen waar een zeepbel op landt, tegenaan botst en vervolgens open spat. Nog een halve zeepbel is zichtbaar terwijl de rest desintegreert naar minuscule druppeltjes. Of een scherpteprobleem bij landing.
"Scherpte" was het onderwerp van de BD challenge voor de maand april. Als invulling hiervoor koos ik de heel scherpte naalden van een cactus (een Echinofossulocactus spec. of Stenocactus spec.). En om het een beetje minder statisch te maken, besloot ik een ballon of iets dergelijks te laten doorprikken door die naalden. Maar omdat ik bang was de cactus te beschadigen, wanneer daar een gulp water over uitgestort wordt, kwam ik op het idee om een zeepbel te laten ontploffen, wanneer die in contact kwam met de cactus. Maar... zoals uit het volgende zal blijken, dit was makkelijker gedacht dan gedaan ! De winnende foto is het resultaat van 5 uur experimenteren en fotograferen, en uiteindelijk een keuze maken uit 725 opnames .... (Ik heb ondertussen wat gedronken, cactussen bekeken in de collectie ...)
Het eerste probleem dat zich stelde was het maken van een degelijke zeepbel. En daarvoor is het nuttig te weten wat een zeepbel eigenlijk is :
Gewapend met een cactus met scherpe doornen (zie de winnende foto) en onze pot zeepsop, maakte ik een soort studio om een zeepbel op de cactus te laten 'vallen'. En ook hier kwamen een paar moeilijkheden de hoek om...
Meer dan twee uur heb ik geëxperimenteerd om de juiste bel, en de juiste richting te krijgen. De daaropvolgende uren maakte ik 725 opnames, waarvan ik 16 (zestien !) beelden overhield. Slechts één beeld gaf me het resultaat wat ik wou. Een open spattende bel. De andere foto's werden bij gehouden om de kennis over fysica die ik heropfriste als bewijs te hebben.
Al bij al heb ik me goddelijk geamuseerd met deze challenge. De voorstudie, het opzetten en het proberen te begrijpen van wat er nu juist gebeurt waren voor mij een opfrissing van vroeger op gedane kennis. Trouwens, wist je dat de zeepbellen voor het eerst bestudeerd werden door een voornaam Belgische fysicus ? Jawel, Jozef Plateau (Plateaustraat, de corner voor de wiskundigen en/of burgerlijk ingenieurs aan de RUG) heeft deze objecten bestudeerd en daar plukken we nu de vruchten, euh de foto’s van. Het beeld is een open spattende zeepbel waarbij je een paar hierboven aangehaalde wetmatigheden ziet. In de gehele serie van 725 heb ik 3 reeksen opnames met een spattende bel waarvan deze laatste wel de mooiste reeks is. Een reeks is een serie van foto’s waarbij je de aankomende bel hebt, de botsende, open spattende bel en daarna een foto met de minuscule vloeistofdruppels … Een geluk dat mijn toestel 11 beelden per seconden haalt. Merk op: Er werd geen gebruik gemaakt van technische middelen om de camera te laten af gaan. Het idee van de opnames (reeksen) die ik voor ogen had, liet dit niet toe.
Wie de exif bekijkt ziet:
F14. Dit is zeker nodig wil je een grote scherptediepte (DOF).
1/800sec. Dit heb je eveneens nodig wil je toch een scherp beeld halen.
ISO 6400. Die heb je nodig wil je een klaar en helder beeld hebben.
Reeks 1: Aankomend - Open spattend - Volledig gedesintegreerd
Voor wie iets meer tijd heeft kan de iets uitgebreider tekst hier ophalen: De_zeepbel_en_de_cactus (Challenge 2016-04).pdf
Wat stelt de foto voor: Een cactus met scherpe doornen waar een zeepbel op landt, tegenaan botst en vervolgens open spat. Nog een halve zeepbel is zichtbaar terwijl de rest desintegreert naar minuscule druppeltjes. Of een scherpteprobleem bij landing.
"Scherpte" was het onderwerp van de BD challenge voor de maand april. Als invulling hiervoor koos ik de heel scherpte naalden van een cactus (een Echinofossulocactus spec. of Stenocactus spec.). En om het een beetje minder statisch te maken, besloot ik een ballon of iets dergelijks te laten doorprikken door die naalden. Maar omdat ik bang was de cactus te beschadigen, wanneer daar een gulp water over uitgestort wordt, kwam ik op het idee om een zeepbel te laten ontploffen, wanneer die in contact kwam met de cactus. Maar... zoals uit het volgende zal blijken, dit was makkelijker gedacht dan gedaan ! De winnende foto is het resultaat van 5 uur experimenteren en fotograferen, en uiteindelijk een keuze maken uit 725 opnames .... (Ik heb ondertussen wat gedronken, cactussen bekeken in de collectie ...)
Het eerste probleem dat zich stelde was het maken van een degelijke zeepbel. En daarvoor is het nuttig te weten wat een zeepbel eigenlijk is :
- het is een vlies dat zich bolvormig opspant. Dit is het gevolg van de oppervlaktespanning van een vloeistof. Vermits een bolvorm de kleinst mogelijke oppervlakte heeft, voor het grootst mogelijke volume, is deze vorm diegene die het minste energie kost om te maken.
- door het toevoegen van een apolaire molecule kan de oppervlaktespanning van water beinvloed worden. Zeep is zo een stof, die een film (laagje moleculen) bovenop het water legt, waardoor het maken van een bol gemakkelijker tot stand komt (het is zeer moeilijk, zo niet onmogelijk, om van zuiver water een 'waterbel' te blazen). 300ml water, samen met 8 eetlepels detergent bleken een goede samenstelling te zijn om bellen te blazen.
- Echter, vermits water - en zeker zo een dun laagje als bij een zeepbel - verdampt, is de levensduur van zo'n zeepbel zeer beperkt. Toevoegen van 2 eetlepels suiker - of glycerine - aan de oplossing bleek dit probleem op te lossen.
Gewapend met een cactus met scherpe doornen (zie de winnende foto) en onze pot zeepsop, maakte ik een soort studio om een zeepbel op de cactus te laten 'vallen'. En ook hier kwamen een paar moeilijkheden de hoek om...
- Eerst was er het probleem van de wind. Onnodig te zeggen dat een aangeblazen zeepbel zo licht is dat ze bij het minste zuchtje wind alle richtingen uit gaat. En nog een eigenaardig effect is dat een zeepbel die wordt weggeblazen, naar u toekomt. Dit is het resultaat van de onderdruk die gecreëerd wordt, juist naast de luchtstroom die de bel aanblaast.
- De studio-opstelling die ik gemaakt heb, was een soort grote doos, zwart bekleed. Door de opwarming van de zwarte stof kreeg ik een soort thermiek in de doos, waardoor de zeepbel eerder bleek op te stijgen, dan op de cactus te vallen. Om dit effect tegen te gaan, spande ik een wit laken boven de doos, zodat die minder snel opwarmde.
- De cactus zelf bleek echter ook te donker van kleur, waardoor het thermische effect ook daar nog bleef spelen. Dit werd opgelost door steeds voor de opnames de achterkant te benevelen met fris water.
- zeepbellen blazen met het alom gekende ringetje bleek ook niet de juiste manier van werken te zijn. Door het te krachtig blazen, gingen de zeepbellen nog steeds alle richtingen uit. Dus werd hiervoor een klassiek drankrietje gebruikt. Hiermee was het enigszins mogelijk om gericht te blazen en zelfs de grootte van de bel te bepalen.
Meer dan twee uur heb ik geëxperimenteerd om de juiste bel, en de juiste richting te krijgen. De daaropvolgende uren maakte ik 725 opnames, waarvan ik 16 (zestien !) beelden overhield. Slechts één beeld gaf me het resultaat wat ik wou. Een open spattende bel. De andere foto's werden bij gehouden om de kennis over fysica die ik heropfriste als bewijs te hebben.
Al bij al heb ik me goddelijk geamuseerd met deze challenge. De voorstudie, het opzetten en het proberen te begrijpen van wat er nu juist gebeurt waren voor mij een opfrissing van vroeger op gedane kennis. Trouwens, wist je dat de zeepbellen voor het eerst bestudeerd werden door een voornaam Belgische fysicus ? Jawel, Jozef Plateau (Plateaustraat, de corner voor de wiskundigen en/of burgerlijk ingenieurs aan de RUG) heeft deze objecten bestudeerd en daar plukken we nu de vruchten, euh de foto’s van. Het beeld is een open spattende zeepbel waarbij je een paar hierboven aangehaalde wetmatigheden ziet. In de gehele serie van 725 heb ik 3 reeksen opnames met een spattende bel waarvan deze laatste wel de mooiste reeks is. Een reeks is een serie van foto’s waarbij je de aankomende bel hebt, de botsende, open spattende bel en daarna een foto met de minuscule vloeistofdruppels … Een geluk dat mijn toestel 11 beelden per seconden haalt. Merk op: Er werd geen gebruik gemaakt van technische middelen om de camera te laten af gaan. Het idee van de opnames (reeksen) die ik voor ogen had, liet dit niet toe.
Wie de exif bekijkt ziet:
F14. Dit is zeker nodig wil je een grote scherptediepte (DOF).
1/800sec. Dit heb je eveneens nodig wil je toch een scherp beeld halen.
ISO 6400. Die heb je nodig wil je een klaar en helder beeld hebben.
Reeks 1: Aankomend - Open spattend - Volledig gedesintegreerd
Voor wie iets meer tijd heeft kan de iets uitgebreider tekst hier ophalen: De_zeepbel_en_de_cactus (Challenge 2016-04).pdf
".
Comment