Tweet
Af en toe eens een ander fototoestel, andere lens, of andere bijhorigheden...het kan allemaal geen kwaad. Maar als je al dit materiaal maar sporadisch gebruikt of niet echt aan fotograferen toekomt...dan wordt het misschien tijd om jezelf eens wat vragen te stellen.
Ik heb er zelf even last van gehad...dus tijd voor wat bezinning, zo ging ik na waar mijn passie vroeger lag, toen ik met fotografie begon.
Dan blader je door je oude fotomateriaal, foto's en/of negatieven. Onvermijdelijk kwam ik op de foto's terecht uit mijn eerste jaar fotografie op St Lukas Brussel, nu zo een goeie 40 jaar geleden.
Al mijn foto's uit het eerste jaar waren gefotografeerd met een oude Zeiss Ikon Nettar, nog van mijn vader, een toestel van begin de jaren '50. Daar waar zo wat alle anderen met reflex- of 6x6 toestellen fotografeerden, is het nooit bij mij opgekomen dat ik eigenlijk met een toen toch reeds vrij ouderwets uitklapbaar fototoestel fotografeerde, waarbij ik de afstand tot mijn onderwerp in meters telkens moest inschatten en instellen. En het licht meten was gewoon via een tabel: zon, bewolkt..., want van een lichtmeter has ik nog nooit gehoord.
Maar ik was zo gepassioneerd door de fotografie dat bovenstaande feiten volledig aan mij voorbij gingen....ik heb mij daar eigenlijk ook nooit vragen bij gesteld. Ik zag wel dat anderen scherpere foto's afleverden en minder film moesten inladen dan ik, maar heb er nooit echt bij stil gestaan.
Op het eind van dit eerste jaar heb ik dan toch vakantiejobs gedaan om mij een Asahi Pentax SP1000 te kunnen aanschaffen. Blijkbaar was het dan toch doorgedrongen. Het grootste voordeel vond ik dan toch het gemak van scherp stellen én de 36 opnames op 1 filmrol.
Nu heb ik enkele van die oude 6 x 9 negatieven opnieuw ingescand, want vroeger kon ik enkel 6x6 afdrukken, en ik vind die kwaliteit van die foto's nog altijd zeer goed. Ze kunnen niet op tegen het hedendaags megapixelgeweld, maar voor de rest hebben ze me terug de oude fotografie doen omarmen.
Uitsnede uit 6x9 negatief (mijn jongste broer).
volledig 6x9 negatief (zelfportret in spiegel met zeiss ikon)
volledig 6x9 negatief (vriend)
Ik heb er zelf even last van gehad...dus tijd voor wat bezinning, zo ging ik na waar mijn passie vroeger lag, toen ik met fotografie begon.
Dan blader je door je oude fotomateriaal, foto's en/of negatieven. Onvermijdelijk kwam ik op de foto's terecht uit mijn eerste jaar fotografie op St Lukas Brussel, nu zo een goeie 40 jaar geleden.
Al mijn foto's uit het eerste jaar waren gefotografeerd met een oude Zeiss Ikon Nettar, nog van mijn vader, een toestel van begin de jaren '50. Daar waar zo wat alle anderen met reflex- of 6x6 toestellen fotografeerden, is het nooit bij mij opgekomen dat ik eigenlijk met een toen toch reeds vrij ouderwets uitklapbaar fototoestel fotografeerde, waarbij ik de afstand tot mijn onderwerp in meters telkens moest inschatten en instellen. En het licht meten was gewoon via een tabel: zon, bewolkt..., want van een lichtmeter has ik nog nooit gehoord.
Maar ik was zo gepassioneerd door de fotografie dat bovenstaande feiten volledig aan mij voorbij gingen....ik heb mij daar eigenlijk ook nooit vragen bij gesteld. Ik zag wel dat anderen scherpere foto's afleverden en minder film moesten inladen dan ik, maar heb er nooit echt bij stil gestaan.
Op het eind van dit eerste jaar heb ik dan toch vakantiejobs gedaan om mij een Asahi Pentax SP1000 te kunnen aanschaffen. Blijkbaar was het dan toch doorgedrongen. Het grootste voordeel vond ik dan toch het gemak van scherp stellen én de 36 opnames op 1 filmrol.
Nu heb ik enkele van die oude 6 x 9 negatieven opnieuw ingescand, want vroeger kon ik enkel 6x6 afdrukken, en ik vind die kwaliteit van die foto's nog altijd zeer goed. Ze kunnen niet op tegen het hedendaags megapixelgeweld, maar voor de rest hebben ze me terug de oude fotografie doen omarmen.
Uitsnede uit 6x9 negatief (mijn jongste broer).
volledig 6x9 negatief (zelfportret in spiegel met zeiss ikon)
volledig 6x9 negatief (vriend)
Comment