Portrait of a friendship in the face of cancer

[Rasper]

http://www.newyorker.com/culture/photo-booth/portrait-of-a-friendship-in-the-face-of-cancer

Een erg mooie reeks door Dan Winters. Ik was vooral fan van zijn portretfoto's, maar ook hier heeft hij een knappe reeks neergezet. Misschien moeilijk om naar te kijken voor sommigen, maar je merkt dat het een samenwerking tussen vrienden was, wat het ook mooi maakt, vind ik zelf.

[Thomas79]

Re: Portrait of a friendship in the face of cancer

Inderdaad. Hele sterke reeks. Realistisch, keihard en sereen tegelijkertijd.
Bedankt om dit te delen.

[Guest17]

Re: Portrait of a friendship in the face of cancer

Ik heb het aan den lijve meegemaakt en gelukkig overleefd, en dan kijk je niet graag naar dit soort foto's.
Ze roepen alleen maar nare herinneringen op, zelfs al komen ze van een 'goede' fotograaf.
Begrijp zelfs niet goed dat iemand daar ûberhaupt foto's van wil maken... maar ieder zijn goesting hé.

[Rasper]

Re: Portrait of a friendship in the face of cancer

Ik heb het aan den lijve meegemaakt en gelukkig overleefd, en dan kijk je niet graag naar dit soort foto's.
Ze roepen alleen maar nare herinneringen op, zelfs al komen ze van een 'goede' fotograaf.

Dat is begrijpelijk. Mijn excuses daarvoor.

Begrijp zelfs niet goed dat iemand daar ûberhaupt foto's van wil maken... maar ieder zijn goesting hé.

Het ligt in dezelfde lijn met oorlogsfotografie. Voor ons een ver-van-ons-bed show. Ook harde beelden, maar het maakt het onderwerp wel bespreekbaar. Het plakt een gezicht op slachtoffers. Hier gaat het niet zozeer over slachtoffers van het toedoen van mensen, maar desalniettemin vind ik het niet slecht dat het bespreekbaar kan gemaakt worden op deze manier.

[Guest17]

Re: Portrait of a friendship in the face of cancer

Dat is begrijpelijk. Mijn excuses daarvoor.

Het ligt in dezelfde lijn met oorlogsfotografie. Voor ons een ver-van-ons-bed show. Ook harde beelden, maar het maakt het onderwerp wel bespreekbaar. Het plakt een gezicht op slachtoffers. Hier gaat het niet zozeer over slachtoffers van het toedoen van mensen, maar desalniettemin vind ik het niet slecht dat het bespreekbaar kan gemaakt worden op deze manier.

Geen excuses nodig hoor, ik begrijp dit soort fotografie niet, dat is alles.

En qua bespreekbaarheid. Toen men mij toen een 'onco-coach' aanbood die mij zou bijstaan was het eerste dat ik aan de mevrouw vroeg "Heb jij ook kanker gehad ?"
Het antwoord was nee, maar ze begreep me onmiddellijk, hoe kan je je in iemands situatie inleven en/of iemand moed inpraten, wanneer je het zelf niet hebt meegemaakt ??
Ik had dan ook geen enkele behoefte aan een onco-coach, ik zou het wel alleen klaren, en dat lukte ook wonderwel, maar er waren ook anderen.
Dus bespreekbaarheid.........

Maar soit, het gaat hier over een fotograaf/foto's zeker .