Tweet
Natuurfotografen, dierenvriend of lastpak?
Natuurfotografen zijn nogal vaak in de media verschenen de laatste tijd en helaas niet positief. Door sommigen worden ze verantwoordelijk gehouden voor het doodschieten van een vos op het nationaal park de Hoge Veluwe, moord en mishandeling van boomkikkers in het zuiden van het land en het voeren van bitterballen en zoute friet aan twee vossen in Vierhouten en niet te vergeten de vos op het nationaal park de Hoge Veluwe. Zijn dit incidenten of zien we een verandering in de mentaliteit van deze fotografen?
Als natuurfotograaf die het analoge tijdperk heeft meegemaakt zie ik wel degelijk een verandering in de mentaliteit van deze fotografen. Analoog wil zeggen het fotograferen op diafilm of kleurennegatief. Dit is in ogen van velen al ouderwets te noemen, maar er zijn zeer zeker nog fotografen die de overstap nog niet hebben gemaakt. Met name de ‘oudere’ generatie zweert nog bij diafilm en dat gedoe met bewerken achter de computer moeten ze al helemaal niets hebben. Hier is natuurlijk wat voor te zeggen. Met diafilm of kleurennegatief moet je goed weten wat je doet. De belichting, sluitertijd en diafragma moeten goed zijn ingesteld en dat vergt kennis en ervaring. Heb je dit niet dan kan dit vervelende gevolgen hebben als je na een aantal dagen de resultaten bekijkt zodra de diafilm is ontwikkelt. Alles kan zo de prullenbak in en waarschijnlijk krijg je nooit meer die kans op die prachtige klapekster die voor je neus in een dennentop ging zitten. Analoge fotografen zijn dus erg bewust bezig met fotograferen. Digitale fotografen niet dan? Zeer zeker wel, maar het is wel iets makkelijker geworden. Na het maken van de opname kijk je op je display en het zal je meteen duidelijk worden of de camera goed is ingesteld. Zo niet, dan stel je de belichting wat bij en maak je de volgende opname. Ook is digitaal goedkoper geworden. Men schaft een goede geheugenkaart aan en er kunnen honderden platen worden geschoten. Na gebruik wis je de kaart en begin je opnieuw. Wat ik wil aangeven is dat het fotograferen door het digitale tijdperk een stuk aantrekkelijker is geworden en voor meer mensen binnen bereik is gekomen. Daar ligt volgens mij de basis van een probleem. Vrijwel iedereen kan een redelijk tot goede digitale camera en lens aanschaffen. Wat vroeger eigenlijk alleen was weg gelegd voor de professionele fotograaf die goed werd betaald of gesponsord. Ook internet zorgt ervoor dat het erg makkelijk is om de ‘wenssoorten’ snel en precies te lokaliseren. Waar je vroeger dagen, zoniet maanden naar moest zoeken ligt nu voor het oprapen op internetsites zoals http://www.waarneming.nl , waarvan bekend is dat ook vogelstropers deze site nauwlettend in de gaten houden. Deze site wordt gevuld door waarnemers die alles wat ze tegenkomen op deze site zetten, inclusief datum, vindplaats en vaak ook met een foto. Op dezelfde pagina zorgt Google Maps voor een exacte aanduiding van de vindplaats. Wat wil je nog meer?
‘s Avonds even achter internet kruipen en op zoek gaan naar een plek waar boomkikkers te vinden zijn. Of toch liever die blauwstaart bij Zandvoort of die blauwborst bij Utrecht? En dat men er veel voor over heeft werd afgelopen weken duidelijk toen we zagen hoeveel Hollanders er afreisden naar Uitkerke in België om de Velduil te fotograferen. 700 kilometer rijden op een dag om een plaatje te schieten van een velduil. Toegegeven, de platen die ik er van gezien heb zijn schitterend, maar laat mij m’n eigen velduil maar vinden. Is het nou per definitie slecht om je te laten leiden door internet? Natuurlijk niet, het wordt pas vervelend als een honderd man hetzelfde doet. En dat is nou precies wat er gebeurd. Hutje aan mutje en schouder tegen schouder staan om zo 4 uur te moeten wachten tot de velduil zin heeft om te gaan jagen of wanneer de vos zin heeft om de dekking uit te komen en richting fotografen te wandelen. Er ontstaan onderlinge spanningen bij de fotografen, omdat meneer in het beeld staat van de ander etc… Takken worden verwijderd, omdat deze de vorige keer hinderlijk in de achtergrond aanwezig waren. Er word voer neergelegd om het dier naar een mooiere plek te lokken. Er wordt zelfs zout voer neergelegd omdat de fotograaf nog geen plaatje heeft van een drinkende vos. Complete biotopen worden platgelopen en hebben jaren nodig om te herstellen. Dit gedrag zien we steeds meer en het loopt dan ook regelmatig uit de hand op diverse fora door elkaar de schuld te geven. Deze fotofora versterken dit gedrag door de gemaakte opnames te tonen zodat men ook nog eens competitiedrang krijgt door een nog betere foto te willen maken en deze ook te laten zien op genoemd forum.
Een belangrijke vraag is of het dierenwelzijn in gevaar komt. Soms wel soms niet. Bij vogels over het algemeen niet, omdat deze op ieder gewenst moment weg kunnen vliegen. Zoogdieren vaak wel, aangezien ze gemakkelijk te verleiden zijn met voedsel en vrij eenvoudig tam te krijgen zijn. We kennen dit gedrag van de vos en wild zwijn natuurlijk al veel langer. Veel fotografen zullen het goed praten door te zeggen dat we vogels in de winter toch ook voeren? Klopt, maar dit gebeurt met voedsel wat speciaal is samengesteld voor de vogels en vogels bepalen nog steeds zelf wanneer ze aan de vetbol pikken of toch maar een stukje schors wegtrekken op zoek naar dierlijk voedsel. Een vos zit wat anders in elkaar en gaat vaak voor de makkelijke hap en verliest al snel de schuwheid voor de mens die vaak noodzakelijk is om te overleven. Helaas zijn er al wat slachtoffers gevallen. De sneeuwuil die de snelweg over werd gejaagd toen fotografen zonodig dichterbij moesten komen. Ook boomkikkers die met een vloeistof werden bespoten en op een zelf meegenomen takje werden gezet, omdat dit eenmaal een mooier plaatje oplevert dan in die dichte bramenstruik.
Er zijn ook positieve kanten te noemen. Diverse fora zijn veel strenger geworden met het plaatsen van een foto. De plaat moet nu eerst door een ballotagecommissie en de fotograaf zal aan moeten geven hoe de plaat tot stand is gekomen. Bij twijfel zal de foto niet worden geplaatst of de fotograaf wordt van het forum verwijderd. Door natuurfotografen zelf zijn diverse discussies los gebarsten waar mensen letterlijk aan de schandpaal zijn genageld en nergens meer terecht kunnen met hun foto’s. In het geval van de boomkikkers zijn er foto’s verschenen van de twee fotografen die er dubieuze praktijken op nahielden. Deze foto’s zijn doorgespeeld naar de AID en politie. De controle op elkaar is beter geworden en men spreekt elkaar aan op het gedrag.
Natuurlijk blijft een goede handhaving van de regels door boswachters en politie noodzakelijk. Zolang de natuur open blijft voor recreanten is de kans op verstoring van flora en fauna aanwezig. Een horde fotografen of een loslopende hond kan nog steeds voor een hoop overlast of dierenleed zorgen. Gelukkig zien we dat de laatste jaren de boetes voor deze overtredingen omhoog gaan en men durft elkaar weer wat meer aan te spreken op ongewenst gedrag. Gelukkig is het merendeel van de natuurfotografen welwillend en heeft ook een grote betrokkenheid bij de natuur. Het zijn voornamelijk de fotografen die snel willen ‘scoren’ en dus niet die fotograaf die al voor de vierde dag onder een camouflagenetje zit aan de rand van een rustgebied en wacht op die ene plaat die hij al jaren in zijn hoofd heeft zitten.
gr. Edwin Kats
Natuurfotografen zijn nogal vaak in de media verschenen de laatste tijd en helaas niet positief. Door sommigen worden ze verantwoordelijk gehouden voor het doodschieten van een vos op het nationaal park de Hoge Veluwe, moord en mishandeling van boomkikkers in het zuiden van het land en het voeren van bitterballen en zoute friet aan twee vossen in Vierhouten en niet te vergeten de vos op het nationaal park de Hoge Veluwe. Zijn dit incidenten of zien we een verandering in de mentaliteit van deze fotografen?
Als natuurfotograaf die het analoge tijdperk heeft meegemaakt zie ik wel degelijk een verandering in de mentaliteit van deze fotografen. Analoog wil zeggen het fotograferen op diafilm of kleurennegatief. Dit is in ogen van velen al ouderwets te noemen, maar er zijn zeer zeker nog fotografen die de overstap nog niet hebben gemaakt. Met name de ‘oudere’ generatie zweert nog bij diafilm en dat gedoe met bewerken achter de computer moeten ze al helemaal niets hebben. Hier is natuurlijk wat voor te zeggen. Met diafilm of kleurennegatief moet je goed weten wat je doet. De belichting, sluitertijd en diafragma moeten goed zijn ingesteld en dat vergt kennis en ervaring. Heb je dit niet dan kan dit vervelende gevolgen hebben als je na een aantal dagen de resultaten bekijkt zodra de diafilm is ontwikkelt. Alles kan zo de prullenbak in en waarschijnlijk krijg je nooit meer die kans op die prachtige klapekster die voor je neus in een dennentop ging zitten. Analoge fotografen zijn dus erg bewust bezig met fotograferen. Digitale fotografen niet dan? Zeer zeker wel, maar het is wel iets makkelijker geworden. Na het maken van de opname kijk je op je display en het zal je meteen duidelijk worden of de camera goed is ingesteld. Zo niet, dan stel je de belichting wat bij en maak je de volgende opname. Ook is digitaal goedkoper geworden. Men schaft een goede geheugenkaart aan en er kunnen honderden platen worden geschoten. Na gebruik wis je de kaart en begin je opnieuw. Wat ik wil aangeven is dat het fotograferen door het digitale tijdperk een stuk aantrekkelijker is geworden en voor meer mensen binnen bereik is gekomen. Daar ligt volgens mij de basis van een probleem. Vrijwel iedereen kan een redelijk tot goede digitale camera en lens aanschaffen. Wat vroeger eigenlijk alleen was weg gelegd voor de professionele fotograaf die goed werd betaald of gesponsord. Ook internet zorgt ervoor dat het erg makkelijk is om de ‘wenssoorten’ snel en precies te lokaliseren. Waar je vroeger dagen, zoniet maanden naar moest zoeken ligt nu voor het oprapen op internetsites zoals http://www.waarneming.nl , waarvan bekend is dat ook vogelstropers deze site nauwlettend in de gaten houden. Deze site wordt gevuld door waarnemers die alles wat ze tegenkomen op deze site zetten, inclusief datum, vindplaats en vaak ook met een foto. Op dezelfde pagina zorgt Google Maps voor een exacte aanduiding van de vindplaats. Wat wil je nog meer?
‘s Avonds even achter internet kruipen en op zoek gaan naar een plek waar boomkikkers te vinden zijn. Of toch liever die blauwstaart bij Zandvoort of die blauwborst bij Utrecht? En dat men er veel voor over heeft werd afgelopen weken duidelijk toen we zagen hoeveel Hollanders er afreisden naar Uitkerke in België om de Velduil te fotograferen. 700 kilometer rijden op een dag om een plaatje te schieten van een velduil. Toegegeven, de platen die ik er van gezien heb zijn schitterend, maar laat mij m’n eigen velduil maar vinden. Is het nou per definitie slecht om je te laten leiden door internet? Natuurlijk niet, het wordt pas vervelend als een honderd man hetzelfde doet. En dat is nou precies wat er gebeurd. Hutje aan mutje en schouder tegen schouder staan om zo 4 uur te moeten wachten tot de velduil zin heeft om te gaan jagen of wanneer de vos zin heeft om de dekking uit te komen en richting fotografen te wandelen. Er ontstaan onderlinge spanningen bij de fotografen, omdat meneer in het beeld staat van de ander etc… Takken worden verwijderd, omdat deze de vorige keer hinderlijk in de achtergrond aanwezig waren. Er word voer neergelegd om het dier naar een mooiere plek te lokken. Er wordt zelfs zout voer neergelegd omdat de fotograaf nog geen plaatje heeft van een drinkende vos. Complete biotopen worden platgelopen en hebben jaren nodig om te herstellen. Dit gedrag zien we steeds meer en het loopt dan ook regelmatig uit de hand op diverse fora door elkaar de schuld te geven. Deze fotofora versterken dit gedrag door de gemaakte opnames te tonen zodat men ook nog eens competitiedrang krijgt door een nog betere foto te willen maken en deze ook te laten zien op genoemd forum.
Een belangrijke vraag is of het dierenwelzijn in gevaar komt. Soms wel soms niet. Bij vogels over het algemeen niet, omdat deze op ieder gewenst moment weg kunnen vliegen. Zoogdieren vaak wel, aangezien ze gemakkelijk te verleiden zijn met voedsel en vrij eenvoudig tam te krijgen zijn. We kennen dit gedrag van de vos en wild zwijn natuurlijk al veel langer. Veel fotografen zullen het goed praten door te zeggen dat we vogels in de winter toch ook voeren? Klopt, maar dit gebeurt met voedsel wat speciaal is samengesteld voor de vogels en vogels bepalen nog steeds zelf wanneer ze aan de vetbol pikken of toch maar een stukje schors wegtrekken op zoek naar dierlijk voedsel. Een vos zit wat anders in elkaar en gaat vaak voor de makkelijke hap en verliest al snel de schuwheid voor de mens die vaak noodzakelijk is om te overleven. Helaas zijn er al wat slachtoffers gevallen. De sneeuwuil die de snelweg over werd gejaagd toen fotografen zonodig dichterbij moesten komen. Ook boomkikkers die met een vloeistof werden bespoten en op een zelf meegenomen takje werden gezet, omdat dit eenmaal een mooier plaatje oplevert dan in die dichte bramenstruik.
Er zijn ook positieve kanten te noemen. Diverse fora zijn veel strenger geworden met het plaatsen van een foto. De plaat moet nu eerst door een ballotagecommissie en de fotograaf zal aan moeten geven hoe de plaat tot stand is gekomen. Bij twijfel zal de foto niet worden geplaatst of de fotograaf wordt van het forum verwijderd. Door natuurfotografen zelf zijn diverse discussies los gebarsten waar mensen letterlijk aan de schandpaal zijn genageld en nergens meer terecht kunnen met hun foto’s. In het geval van de boomkikkers zijn er foto’s verschenen van de twee fotografen die er dubieuze praktijken op nahielden. Deze foto’s zijn doorgespeeld naar de AID en politie. De controle op elkaar is beter geworden en men spreekt elkaar aan op het gedrag.
Natuurlijk blijft een goede handhaving van de regels door boswachters en politie noodzakelijk. Zolang de natuur open blijft voor recreanten is de kans op verstoring van flora en fauna aanwezig. Een horde fotografen of een loslopende hond kan nog steeds voor een hoop overlast of dierenleed zorgen. Gelukkig zien we dat de laatste jaren de boetes voor deze overtredingen omhoog gaan en men durft elkaar weer wat meer aan te spreken op ongewenst gedrag. Gelukkig is het merendeel van de natuurfotografen welwillend en heeft ook een grote betrokkenheid bij de natuur. Het zijn voornamelijk de fotografen die snel willen ‘scoren’ en dus niet die fotograaf die al voor de vierde dag onder een camouflagenetje zit aan de rand van een rustgebied en wacht op die ene plaat die hij al jaren in zijn hoofd heeft zitten.
gr. Edwin Kats
.
analoge fotografen. Ik ben sinds 1983 bezig met fotografie en ik kan je gerust zeggen dat het zich practisch allemaal afspeelt in en rond de natuur. En zoals Edwin het zegt heb ik de indruk dat je bij analoge fotografie soms meer de tijd neemt om een foto te maken. Of het nu een foto is van een Orchidee of van een boomkikker, als analoge fotograaf weet je dat elke dia eentje minder is op het diarolletje. En ik kan je gerust zeggen, de prijzen van de diafilm gaan er niet beter op worden.
Comment