Tweet
Re: National Geographic Fotowedstrijd BE/NL
Toch maar half ...
Het is niet meteen de eerste de beste natuurlijk maar de foto's van Doubilet zijn toch altijd parels die op zichzelf staan, los van een verhaal dikwijls.
Ook de foto's in hun boek :"the photographs" staan los van een verhaal of ze hebben er het verhaal rondgeweven, idem voor iemand als Yann Arthus-Bertrand, die heeft helemaal geen begeleidende teksten nodig.
De kop van Rheinhold Messner van NG van een half jaar geleden heeft geen verhaal nodig, de foto van zijn tenen juist wel, de foto's van Ousland en Horn van laatstleden darentegen moeten alles hebben van het verhaal, er was gewoon geen hoffotograaf in de buurt.
Uitendelijk gaat het in de NG fotocontest nergens over een verhaal of wat dan ook, de foto's zouden moeten op zichzelf staan.
Uiteindelijk heb ik het gevoel dat sinds de NE/BE afsplitsing er is gekomen de kwaliteit van de foto's er niet is op vooruitgegaan, ik denk met heimwee terug aan (maar door de honderden exemplaren die ik hier staan heb niet even gemakkelijk terug te vinden
) aan hun generatie beroemde fotografen die ooit zichzelf hebben geportretteerd in een van de nrs (geniaal) of de reportage van -wie was het ook al weer- die na een 36 daagse trektocht voor zichzelf had beslist om iedere dag één foto te nemen, ik vond het geweldig om te lezen over zijn dilemma om 's morgens een prachttafereel te laten voorbijgaan om 's avonds de opname vrij te houden voor nog iets beters.
Maar goed, de jury ziet wat ze wil zien is mijn ervaring, misschien is een suggestieve titel even veel waard als de foto, wie zal het zeggen ?
PaulM
Oorspronkelijk geplaatst door Flotootje
Bekijk bericht
Is niks
De beelden die gebruikt worden staan niet op zich, maar zijn ondersteunend, aanvullend en moeten het verhaal/artikel doen versterken. Alléén mooie beelden halen het magazine niet. Ondanks dat de NG beelden wereldwijd worden geroemd blijft het artikel/verhaal het belangrijkste uitgangspunt. Hierdoor wordt er ook wel eens gekozen voor een "minder mooi beeld" ten koste van een "mooier beeld". Als je de NG magazines van zo'n jaar geleden nog eens inkijkt stond er achterin altijd het artikel "Fotofinisch". Hier werd altijd een "mooier beeld" getoond welke het niet haalde voor plaatsing, met bijbehorende argumentatie. Helaas behoort "Fotofinisch" tot het verleden.
Hopelijk is het duidelijk. Gr, Paul
De beelden die gebruikt worden staan niet op zich, maar zijn ondersteunend, aanvullend en moeten het verhaal/artikel doen versterken. Alléén mooie beelden halen het magazine niet. Ondanks dat de NG beelden wereldwijd worden geroemd blijft het artikel/verhaal het belangrijkste uitgangspunt. Hierdoor wordt er ook wel eens gekozen voor een "minder mooi beeld" ten koste van een "mooier beeld". Als je de NG magazines van zo'n jaar geleden nog eens inkijkt stond er achterin altijd het artikel "Fotofinisch". Hier werd altijd een "mooier beeld" getoond welke het niet haalde voor plaatsing, met bijbehorende argumentatie. Helaas behoort "Fotofinisch" tot het verleden.
Hopelijk is het duidelijk. Gr, Paul
Het is niet meteen de eerste de beste natuurlijk maar de foto's van Doubilet zijn toch altijd parels die op zichzelf staan, los van een verhaal dikwijls.
Ook de foto's in hun boek :"the photographs" staan los van een verhaal of ze hebben er het verhaal rondgeweven, idem voor iemand als Yann Arthus-Bertrand, die heeft helemaal geen begeleidende teksten nodig.
De kop van Rheinhold Messner van NG van een half jaar geleden heeft geen verhaal nodig, de foto van zijn tenen juist wel, de foto's van Ousland en Horn van laatstleden darentegen moeten alles hebben van het verhaal, er was gewoon geen hoffotograaf in de buurt.
Uitendelijk gaat het in de NG fotocontest nergens over een verhaal of wat dan ook, de foto's zouden moeten op zichzelf staan.
Uiteindelijk heb ik het gevoel dat sinds de NE/BE afsplitsing er is gekomen de kwaliteit van de foto's er niet is op vooruitgegaan, ik denk met heimwee terug aan (maar door de honderden exemplaren die ik hier staan heb niet even gemakkelijk terug te vinden
) aan hun generatie beroemde fotografen die ooit zichzelf hebben geportretteerd in een van de nrs (geniaal) of de reportage van -wie was het ook al weer- die na een 36 daagse trektocht voor zichzelf had beslist om iedere dag één foto te nemen, ik vond het geweldig om te lezen over zijn dilemma om 's morgens een prachttafereel te laten voorbijgaan om 's avonds de opname vrij te houden voor nog iets beters.Maar goed, de jury ziet wat ze wil zien is mijn ervaring, misschien is een suggestieve titel even veel waard als de foto, wie zal het zeggen ?
PaulM
en er het 'achterliggende' moeten gaan proberen uit te halen.
Comment