Alsof ze alreeds bedekt zijn met een dun laagje ijs. Misschien door hun eigen, bevroren
wolkjes asem. En niemand die hen de weg wijst uit hun uit wol gesponnen gedachten. Uit
hun te grote winterjassen, Uit hun verleden dat als een donzige muur de entree versperd.
Alsof ze alreeds bedekt zijn met een dun laagje ijs. Misschien door hun eigen, bevroren
wolkjes asem. En niemand die hen de weg wijst uit hun uit wol gesponnen gedachten. Uit
hun te grote winterjassen, Uit hun verleden dat als een donzige muur de entree versperd.
Zucht... kon ik het maar zo beeldrijk neerzetten in woorden...
Bedankt...voor je letter- en woordkunst.
Iedereen bedankt voor het leveren van commentaar op mijn werken in 2010.
Groet.
Gil
Comment