Aangezien ik zelfs al van er naar te kijken duizelig en misselijk werd, stond ik altijd met
de ogen stijf gesloten aan de kant de wachten tot ze uitgedraaid waren. En dan was ik er
als de kippen bij om een duizelig meisje in de armen te nemen en even aan haar haren te
ruiken.
Sommige van die geuren herinner ik me nog steeds. Pure nostalgie.
De compo is nu technisch beter maar toch is het totaalbeeld er op achteruitgegaan.
Uw onderwerp verdiende wat extra omgeving, dat was in het origineel al maar nipt eigenlijk, nu gaat de dieptewerking die de bomen links vooral gaven wel wat de mist in.
Comment