Ik ben niet in Brugge geboren. Niet eens ben ik er kind geweest.
Daar kan ik ook niets aan doen.
Zelfs niet al loop ik er onverschillig, en vaak zelfs doelloos rond,
met de handen diep in m’n broekzakken, en een blik van zie mij
hier nu… niet op mijn plaats en tijd.
En toch is dit een stad waar ik zo veel van hou, een stad die me
af & toe als een verlepte, groezelige ballerina in haar armen sluit,
een stad die me soms de dood aandoet…
Maar altijd is en altijd blijft het Brugge. Die scone.
Niet alleen vanwege zo veel sconer dan al de rest, maar om haar
gave me na al die jaren nog steeds te charmeren en te betoveren…
Daar kan ik ook niets aan doen.
Zelfs niet al loop ik er onverschillig, en vaak zelfs doelloos rond,
met de handen diep in m’n broekzakken, en een blik van zie mij
hier nu… niet op mijn plaats en tijd.
En toch is dit een stad waar ik zo veel van hou, een stad die me
af & toe als een verlepte, groezelige ballerina in haar armen sluit,
een stad die me soms de dood aandoet…
Maar altijd is en altijd blijft het Brugge. Die scone.
Niet alleen vanwege zo veel sconer dan al de rest, maar om haar
gave me na al die jaren nog steeds te charmeren en te betoveren…
Comment