Tweet
Deel 1: En passant "Het rariteitenkabinet".
Ergens te velde in het koninkrijk der Nederlanden waren er eens twee jonge snuiten ...
Ze hadden geen geld, ze hadden geen stuiver en het loze visserke stond er die dag weer niet (feitelijk kwam hij ooit) ....
En ergens
En ergens stonden ze voor een winkelraam
1) De turende gluurders
waar ze amper konden binnen gluren en toch, en toch ...
Na wat drummen en gefriem, riepen beiden het uit: "We hebben het gezien ...".
En in gedachten verzonken ze in het verre verleden, al is dit maar een dag of twee geleden ...
Ten tijde dat de kleurstiften nog niet kleurden en de kleurfotografie nog monotoom was, hoorden ze een melodietje ...
2) Nabij die molen, die oude molen
Was er eens een dorp 'Swentibold' geheten. En daar hadden ze het geweten. Een mengelmoes aan rare kwasten maar allen met een fijn gevoel.
Er was er ook een schone beelde, euh een beeldschone en dat was een
3) Markiesin de Cote Graskon de nievers van vooren bachten de kupe
Zij was een graag geziene en deed vaak aan aller feesten mee.
Hierbij werden kost nog werk gespaard, want 't volk had toch de centen vergaard. En ten gepaste tijde was er feest.
Op datum van 34 septober minvijfduizen elfendertig verscheen de stadshouder
4) Stadshouder, drager van het ereteken der gemeentelijke functionarissen, Jan met de Hoet
En besloot met de beeldige schone tot het organiseren van een voor die tijd ongekende fotosjoet. Alle geesten, trollen en bocholten werden samengeroepen en uiteindelijk werd er opdracht gegeven tot een algemene proclamatie.
En zo geschiedde het. Een officiële aankondiging gebeurde hier
Ten tonele verscheen de
5) Gelaarzde Kat, belleman van de staat "Swentibold"
Die onder luid klaroengeschal een Brabasonne speelde gevolgd met de aankondiging der feesten.
En iedereen, ja iedereen was welkom ...
Alhoewel, hij zong:
6) Klein ventje, klein ventje, de wereld gaat vergoan, maar bluf maar stoan
Maar, de bevolking nam dit niet en kwam in opstand. Want in een ver verleden, een dag of twee geleden was er al revolte. De ene wees naar rechts maar allen gingen dan naar links en dat was niet Jantjes zin.
De plaatselijke anarchist was niet erg gekend noch echt bemind en stond daar maar te duiden. Zie hem staan, ziet hem staan met zijn basketschoentjes aan.
7) Piet de wijzer
Alle ambities ten gronde hij kwam er niet. "Dies ies de weei toe amariello" werd niet begrepen en tot zijn grote ergernis volgde niemand zijn raad op.
Maar wie kent er nog het verhaal van dien met zijne appel en zijn boog of is het appel en de pijl ?
Het rebelse volk schreef een brief om hulp en deponeerde die in de geheime verdoken brievenbus
8) Legendarisch brievenbus waar de even legendarische brief werd gepost aan Willem de cijferaar.
Grootmeester in het schietbogen en verdwijnen in het groen ontving de niet-geadresseerde brief en besloot zijn vriend Piet de wijzer die hij niet kende op te zoeken ...
9) Legendarische woorden "Iet ies aai Willem, Tell me er maar bij" vanuit zijn geheime verblijfplaats.
Het volk volgde de geld, euh held en dacht aan poen, maar helaas. Het loze visserke kwam er niet en wachten op Godot had ook geen zin. Murfie, Jan en vele anderen kozen hier het hazenpad
De markiesin daarentegen bleek van ander hout gesneden en liet haar camouflage vallen ...
En zoals het iedere legende goed betaamd kwam ook hier de olifant met de lange staart, euh, snuit en kwam in plaats van één ontploffende bom, een juichend koppel op het balkon.
10) Balkonscene: Willem de rekenkundige en Markiesin de Cote Graskon de nievers van vooren bachten de brune kupe.
en blies het sprookje uit ...
PEE IS: Dit is een waar gebeurde leugen. Want ik kan het weten. Ik heb het gezien van iemand die het gehoord heeft.
Ergens te velde in het koninkrijk der Nederlanden waren er eens twee jonge snuiten ...
Ze hadden geen geld, ze hadden geen stuiver en het loze visserke stond er die dag weer niet (feitelijk kwam hij ooit) ....
En ergens
En ergens stonden ze voor een winkelraam
1) De turende gluurders
waar ze amper konden binnen gluren en toch, en toch ...
Na wat drummen en gefriem, riepen beiden het uit: "We hebben het gezien ...".
En in gedachten verzonken ze in het verre verleden, al is dit maar een dag of twee geleden ...
Ten tijde dat de kleurstiften nog niet kleurden en de kleurfotografie nog monotoom was, hoorden ze een melodietje ...
2) Nabij die molen, die oude molen
Was er eens een dorp 'Swentibold' geheten. En daar hadden ze het geweten. Een mengelmoes aan rare kwasten maar allen met een fijn gevoel.
Er was er ook een schone beelde, euh een beeldschone en dat was een
3) Markiesin de Cote Graskon de nievers van vooren bachten de kupe
Zij was een graag geziene en deed vaak aan aller feesten mee.
Hierbij werden kost nog werk gespaard, want 't volk had toch de centen vergaard. En ten gepaste tijde was er feest.
Op datum van 34 septober minvijfduizen elfendertig verscheen de stadshouder
4) Stadshouder, drager van het ereteken der gemeentelijke functionarissen, Jan met de Hoet
En besloot met de beeldige schone tot het organiseren van een voor die tijd ongekende fotosjoet. Alle geesten, trollen en bocholten werden samengeroepen en uiteindelijk werd er opdracht gegeven tot een algemene proclamatie.
En zo geschiedde het. Een officiële aankondiging gebeurde hier
Ten tonele verscheen de
5) Gelaarzde Kat, belleman van de staat "Swentibold"
Die onder luid klaroengeschal een Brabasonne speelde gevolgd met de aankondiging der feesten.
En iedereen, ja iedereen was welkom ...
Alhoewel, hij zong:
6) Klein ventje, klein ventje, de wereld gaat vergoan, maar bluf maar stoan
Maar, de bevolking nam dit niet en kwam in opstand. Want in een ver verleden, een dag of twee geleden was er al revolte. De ene wees naar rechts maar allen gingen dan naar links en dat was niet Jantjes zin.
De plaatselijke anarchist was niet erg gekend noch echt bemind en stond daar maar te duiden. Zie hem staan, ziet hem staan met zijn basketschoentjes aan.
7) Piet de wijzer
Alle ambities ten gronde hij kwam er niet. "Dies ies de weei toe amariello" werd niet begrepen en tot zijn grote ergernis volgde niemand zijn raad op.
Maar wie kent er nog het verhaal van dien met zijne appel en zijn boog of is het appel en de pijl ?
Het rebelse volk schreef een brief om hulp en deponeerde die in de geheime verdoken brievenbus
8) Legendarisch brievenbus waar de even legendarische brief werd gepost aan Willem de cijferaar.
Grootmeester in het schietbogen en verdwijnen in het groen ontving de niet-geadresseerde brief en besloot zijn vriend Piet de wijzer die hij niet kende op te zoeken ...
9) Legendarische woorden "Iet ies aai Willem, Tell me er maar bij" vanuit zijn geheime verblijfplaats.
Het volk volgde de geld, euh held en dacht aan poen, maar helaas. Het loze visserke kwam er niet en wachten op Godot had ook geen zin. Murfie, Jan en vele anderen kozen hier het hazenpad
De markiesin daarentegen bleek van ander hout gesneden en liet haar camouflage vallen ...
En zoals het iedere legende goed betaamd kwam ook hier de olifant met de lange staart, euh, snuit en kwam in plaats van één ontploffende bom, een juichend koppel op het balkon.
10) Balkonscene: Willem de rekenkundige en Markiesin de Cote Graskon de nievers van vooren bachten de brune kupe.
en blies het sprookje uit ...
PEE IS: Dit is een waar gebeurde leugen. Want ik kan het weten. Ik heb het gezien van iemand die het gehoord heeft.
) en bijpassend verhaal !
Comment