Duistere wolken trokken samen boven het gezelschap en hun einde leek in zicht. Eenieder maakte nog snel een laatste paar foto's maar Edvârd liet de moed niet zakken. Met zijn toverhoed stevig op het hoofd stapte hij naar de boeg, strekte de armen en sommeerde tot driemaal toe de goden. Zijn stem galmde over het water. Al spoedig piekte de zon weer door het wolkendek...

Comment