Rethymnon...

[Louis]

De Venesiaanse haven in Rethymnon, Kreta

[Paul C]

Re: Rethymnon...

Die heb ik ook nog ergens "analoog" liggen, beetje andere hoek, zeker 15 jaar oud ..

[bouk]

Re: Rethymnon...

mooi dat licht, nou nog effe rechtzetten en een stukje van het water eraf(vind ik hè).
grt,bouk.

[Roosje]

Re: Rethymnon...

Een mooie foto. Er straalt rust uit. Ik vind de kleuren ook heel mooi

Roosje

[beauceron]

Re: Rethymnon...

Prima hoor

Alleen zou ik hem wat recht zetten

'k heb hier ook nog eentje staan van het zalig jaar 197 en nog wat

Zelfde plaats, maar minder toeristen toen

[Louis]

Re: Rethymnon...

Dank u, allen.
Mooi haventje dit, gelukkig staan die krotten schouder aan schouder, want
gum je er eentje weg, dan mag je vrezen dat de hele zooi zo in elkaar smakt.

Nu volgt een kleine gedachtegang voor mensen die het interesseert. Al de
anderen, sorry. Wegklikken die handel. Genoeg leukers te lezen en vooral
te zien op dit forum.
Voor de mods: indien jullie vinden dat ik hier mijn boekje te buiten ga, of
dat dit niet kan, laat het me dan maar weten.

Wat betreft compositie. Tuurlijk kan / moet een hele lap van dat water af.
Een nichtje van 6 zei me verleden week al dat ze beter foto’s kan trekken
dan ik. Dat er veel te veel water op te zien was & verder niks in dat water.
Dat astrante, bijdehandse krengetje had overschot van gelijk.
Ik had haar kunnen vertellen dat dat te veel water er is om haar het gevoel
te geven er iets van te kennen. (Zoals ze in een quiz ook al eens makkelijke
vragen stellen om de toeschouwer(s) het gevoel te geven verstandig te zijn.)
Maar de triomferende blik op haar best wel aardige snoetje deden me van
verdere commentaar afzien.
Ik heb haar ook niet gevraagd waarom dit een van de weinige foto’s was
waar ze een hoop commentaar op had, nadat ze er toch een paar honderd
had bekeken.

Waarom post je een foto… wel om advies te krijgen (ja hoor) om iets bij te
leren (zeker weten), om raad te vragen (zonder meer), maar ik heb toch ook
een sterk vermoeden dat we dit doen om iets te met anderen te delen dat ons
op ‘t eerste gezicht zelf een bepaalde voldoening, misschien wel iets van geluk
schonk.
Vandaar ook dat het pijn doet, zelfs als een kleine nederlaag aanvoelt, indien
dit niet gezien of begrepen wordt door anderen en mensen weleens de neiging
vertonen zich te verontschuldigen, een excuse te zoeken, of in de verdediging
te gaan.
Iets als dit: “Deze foto is nu een paar maanden oud. Ondertussen heb ik al wat
afstand genomen van een bijzondere vakantie. Willen of niet. Want langzaam
schept de tijd afstand; hier gesymboliseerd door die waterplas. En nu kan ik er
niet écht meer bij, zelfs indien ik dit nog o zou graag zou willen.”

Dit is natuurlijk irrelevante informatie, iets waar de kijker geen boodschap aan
heeft, en ook niet hoeft te hebben, tenzij hij zichzelf even de vraag stelt waarom
iemand zoiets zélf niet ziet?
Van zodra hij dit wel doet, wordt hij iets meer dan een toevallige voorbijganger.
Dit zou een poging zijn tot intentionele herkenning van de expressie; iets dat pas
gebeurt door in dialoog met het werk te treden, waardoor het iets in ons los kan
maken dat tot een soort zelfondervraging leidt, misschien tot iets van herkenning…

(Toch even er aan toevoegen dat deze prent niet noodzakelijk of zelfs helemaal
niet voor zoiets in aanmerking hoeft te komen, maar dan is ze geplaatst om deze
soep hier op te dienen.
En heeft ze hopelijk toch ook weer een klein beetje bestaansrecht.)

[CoMiek]

Re: Rethymnon...

Ja, Louis, zo'n mooie exposé heb ik nog maar weinig gelezen. Ik zou haast denken dat je prof bent aan een of andere unief, maar gezien je in een begrijpelijke mensentaal schrijft is zoiets bijna onmogelijk
Maar dat water stoort me helemaal niet. Kijk, wij zijn daar ook eens geweest en wat me opviel was inderdaad het water waar alles om draait. Misschien zou ik zelfs in de foto wat minder lucht en nog wat meer water in beeld brengen. Hier is het beeld op zich niet echt belangrijk, maar wel het verhaal van het haventje wat in beeld gebracht wordt.
VG
Miek

[Louis]

Re: Rethymnon...

Thanks, Miek. Voor dat professor zijn bedank ik even. Daar hebben we er al genoeg van in deze wereld, denk ik.
Ik wou gewoon even kwijt dat er meer manieren zijn om een foto te bekijken, te beoordelen dan op een puur esthetisch vlak... want voordat je het goed en wel in de gaten hebt, moet alles liefst aan een bepaalde norm voldoen; of te wel in een bepaald ideologisch straatje passen.
En dat straatje noemt gewoonlijk: de heersende moraal van de tijd.

Want ook al is techniek in de fotografie een zeer belangrijk werkinstrument. Het vergt per slot van rekening kunde en vakmanschap om haarscherpe en perfect belichte foto’s af te leveren, die behalve een lust voor het oog, iets zijn waarmee je anderen overtuigt van je vakmanschap.
M.a.w. van je fotograaf zijn.
Allerminst dus niet iets dat zomaar geminimaliseerd mag en kan worden. Te meer omdat dit vaak samengaat met passie. Met passie voor de fotografie bedoel ik hier iets dat je kan vertalen als: Zoeken naar een manier om iets vast te leggen hoe je het voelt… (dus niet zoeken naar een manier om anderen te verleiden, te charmeren, een goed gevoel & zekerheid te geven.)
Langs de andere kant zou je kunnen zeggen dat dit technisch kunnen in dienst van het behagen niet het enigste criterium is of moet zijn. Foto’s zat die een en ander hebben teweeggebracht, maar waarbij technische perfectie van ondergeschikt belang was. Of fotografen, die het wel kunnen, maar gewoonweg niet willen. Heel vaak vanwege een bepaalde visie…
Het is zaak om deze mensen even in de gaten te houden, omdat zij: en vaak tegen de heersende norm in gaan, en daarbij soms boeiend en zeer interessant werk afleveren.
Werk dat confronterend is, in plaats van bevestigend. Werk dat niet behaagt of dit niet als prioriteit heeft, maar een confrontatie aangaat met onze eigen zelfgenoegzaamheid.

Groetjes
Louis