Tweet
Deze is genomen op onze eerste volledige dag in IJsland...
We waren dus nog maar net in IJsland en waren die dag al sterk overdonderd geweest door de grotere attracties van Ijsland zoals Geysir, Thingvellir, Gullfoss en de Hjalparfoss.
Na ons bezoek aan deze laatste was het hoog tijd om naar onze slaapplaats te rijden, want we waren al(weer) veel te laat. Een 50-tal kilometers voor we aan die slaapplaats arriveerden kwamen we op dit stuk weg. Onverhard, zoals vele wegen in IJsland trouwens, en van snel doorrijden was dus geen sprake. De snelheidslimiet op deze wegen is 80km/h, maar dat was echt veel te veel voor onze huurauto. Nadat een paar keer een flinke kei tegen de onderkant van de auto had gekwakt toch maar beslist om iets trager te rijden (waardoor we nog later gingen arriveren). Het meest frappante aan die weg was dat daar niks, maar dan ook echt niks te zien was. Ik begon me al af te vragen of dit stuk IJsland wel bewoond was en waar we gingen slapen die dag. En plots, uit het niets, in the middle of nowhere, een paar huizen...daar moesten we zijn....Na een lichte uitbrander van de gastvrouw over het uur van aankomen toch nog goed kunnen slapen...
Bij deze dus de road to nowhere, ofte weg 26....Wat mij betreft wel een typisch beeld van het IJslandse landschap...
We waren dus nog maar net in IJsland en waren die dag al sterk overdonderd geweest door de grotere attracties van Ijsland zoals Geysir, Thingvellir, Gullfoss en de Hjalparfoss.
Na ons bezoek aan deze laatste was het hoog tijd om naar onze slaapplaats te rijden, want we waren al(weer) veel te laat. Een 50-tal kilometers voor we aan die slaapplaats arriveerden kwamen we op dit stuk weg. Onverhard, zoals vele wegen in IJsland trouwens, en van snel doorrijden was dus geen sprake. De snelheidslimiet op deze wegen is 80km/h, maar dat was echt veel te veel voor onze huurauto. Nadat een paar keer een flinke kei tegen de onderkant van de auto had gekwakt toch maar beslist om iets trager te rijden (waardoor we nog later gingen arriveren). Het meest frappante aan die weg was dat daar niks, maar dan ook echt niks te zien was. Ik begon me al af te vragen of dit stuk IJsland wel bewoond was en waar we gingen slapen die dag. En plots, uit het niets, in the middle of nowhere, een paar huizen...daar moesten we zijn....Na een lichte uitbrander van de gastvrouw over het uur van aankomen toch nog goed kunnen slapen...
Bij deze dus de road to nowhere, ofte weg 26....Wat mij betreft wel een typisch beeld van het IJslandse landschap...
Comment