Tweet
Nog eentje van onze reis naar Namibië en Botswana. Deze heb ik genomen bij de Victoria Watervallen, waar de grens rivier tussen Zimbabwe en Zambia, de Zambezi, over een strip van dik 1,7km naar beneden de kloof in stort. De lokale bevolking noemt deze plek "Mosi-oa-Tunya", wat letterlijk vertaalt staat voor "rook die dondert".
En dat blijkt niet voor niets. Zeker in mei, als de Zambezi relatief hoog staat, hangt er een constante wolk van waterdruppels om de watervallen. Een bezoek aan deze natuurschoonheid levert je dus gegarandeerd een nat pak op en om er te fotograferen is beslist geen eenvoudige klus.
Vanuit Zimbabwe gezien sta je aan de rand van de kloof, aan de overzijde stort zich het water naar beneden. De vanuit de kloof omhoog geblazen water nevels zijn zo dicht dat je veel moet afwachten tot een kort moment dat de wind deze even wegblaast en je
wat beter vrij zicht hebt. Omhoog geblazen water heeft natuurlijk nóg een nadeel -het valt immers ook weer naar beneden- waardoor je als fotograaf naast afwachten ook vooral druk bent met afschermen van de lens en camera, terwijl je door de steeds langskomende waterhozen tot op je onderbroek doorweekt raakt.
Deze foto is gemaakt aan het einde van de middag, als de zon al laag staat. ondanks dat de eigenlijke watervallen links en rechts buiten beeld en achter het stuk rots in de voorgrond liggen -en dus niet te zien zijn- vond ik het licht dat door de nevels valt en nog net de rotsen in de voorgrond verlicht erg de moeite waard. Het lijkt zo de constante mysterie die rond de watervallen lijkt te hangen mooi weer te geven.
Basis foto is gemaakt met een Canon 5D MarkII op 200iso en een EF 28-70 f2.8 lens op f/9 bij 1/60s slutertijd. Daarnaast is nog een exra belichting gebruikt om de voorgrond die deels in de schaduw licht niet geheel donker weer te geven.
.
En dat blijkt niet voor niets. Zeker in mei, als de Zambezi relatief hoog staat, hangt er een constante wolk van waterdruppels om de watervallen. Een bezoek aan deze natuurschoonheid levert je dus gegarandeerd een nat pak op en om er te fotograferen is beslist geen eenvoudige klus.
Vanuit Zimbabwe gezien sta je aan de rand van de kloof, aan de overzijde stort zich het water naar beneden. De vanuit de kloof omhoog geblazen water nevels zijn zo dicht dat je veel moet afwachten tot een kort moment dat de wind deze even wegblaast en je
wat beter vrij zicht hebt. Omhoog geblazen water heeft natuurlijk nóg een nadeel -het valt immers ook weer naar beneden- waardoor je als fotograaf naast afwachten ook vooral druk bent met afschermen van de lens en camera, terwijl je door de steeds langskomende waterhozen tot op je onderbroek doorweekt raakt.
Deze foto is gemaakt aan het einde van de middag, als de zon al laag staat. ondanks dat de eigenlijke watervallen links en rechts buiten beeld en achter het stuk rots in de voorgrond liggen -en dus niet te zien zijn- vond ik het licht dat door de nevels valt en nog net de rotsen in de voorgrond verlicht erg de moeite waard. Het lijkt zo de constante mysterie die rond de watervallen lijkt te hangen mooi weer te geven.
Basis foto is gemaakt met een Canon 5D MarkII op 200iso en een EF 28-70 f2.8 lens op f/9 bij 1/60s slutertijd. Daarnaast is nog een exra belichting gebruikt om de voorgrond die deels in de schaduw licht niet geheel donker weer te geven.
.
Comment