Tweet
zo bruisend vol van levenslust.
Dan gaan mijn gedachten mee,
word ik stil en kom tot rust.
De golven komen aangerold
gedreven door de wind.
De baren soms hoog opgetold,
vragend wat ik daarvan vind.
Ze ligt te glinsteren in de zon,
zo eindeloos en wel eens stil.
Als ik maar haar taal verstond
van hetgeen ze me zeggen wil.
Een rook gloed aan de horizon
omvat de kroon op haar werk.
Als ik dat maar eens raken kon
de zee , zo diep , zo sterk.
Zo kijk ik uren naar de zee;
van bewondering kan ik wel zingen.
Dit gedicht heb ik gevonden ergens op het internet, wel passend bij de foto maar ook beschrijft het een beetje wat ik denk en voel als ik aan zee ben!
Gr Pascale
Comment