Tweet
In 2010 en 2011 heb ik een aantal maanden in de Sahara gereisd. Waarom de Sahara? Een aantal redenen: 1) ik was op zoek naar landschappen die ik niet al een quadriljoen keer gezien had, 2) ik hou van de schone vormen en grafische lijnen die je vaak in de woestijn vindt en die goed bij mijn fotografiestijl passen, en 3) ik was op zoek naar een nieuwe workshop locatie.
De Sahara is 's werelds grootste warme woestijn. Met een oppervlakte van meer dan 9.400.000 km2 bedekt de Sahara vrijwel geheel noordelijk Afrika, waarmee het bijna net zo groot is als de VS of Europa. De infrastructuur is veelal slecht of in het geheel niet aanwezig, dus reizen is er een uitdaging. Rijden in de duinen is niet alleen erg moeilijk, het is ook nog eens levensgevaarlijk. Je kunt heel makkelijk verdwalen, en als je vast komt te zitten in het zand, dan ben je de sigaar. Om deze reden reisden we met twee auto's - als er een kapot zou gaan, dan konden we altijd nog hulp halen met de andere wagen. Reizen in de Sahara vraagt ook de nodige planning voor wat betreft brandstof en levensmiddelen. Er zijn geen tankstations of Albert Heijns in de woestijn, dus onze auto's zaten vol met jerrycans benzine en vooral veel water.
Het meest interessante van de hele expeditie was misschien wel dat we meestal geen concreet plan hadden voor waar we heen zouden gaan en wat we wilden zien. Vaak plozen we een gebied helemaal uit, keken we achter elke duin en vanaf elk plateau of er iets interessants te zien was.
Van alle Saharalanden die we hebben bezocht, is Egypte absoluut het meest toegankelijk. Om een woestijnexpeditie samen te stellen kost veel tijd, maar het is in Egypte makkelijker om lokale mensen met kennis en ervaring van het gebied wat je wilt bezoeken te vinden dan in bijvoorbeeld Algerije of Tsjaad.
In Egypte wilde ik vooral de Westelijke woestijn bezoeken. Ik heb een onverklaarbare voorkeur voor surrealistische landschappen (dat verklaart ook mijn fotoreizen naar Namibië en Turkije), en in de Westelijke woestijn vind je behoorlijk wat buitenaardse locaties.
Op deze foto zie je een van de vele monolieten in het gebied. Ik had deze vorm van een afstand gezien vanaf het hoge plateau waarop ik stond, en besloot daarop ons kamp er in de buurt op te zetten. De volgende ochtend ben ik in alle vroegte opgestaan om de eerste kleuring in de lucht en de gloed op de lichtgekleurde rotsformaties te fotograferen. Het mooie van het gesteente hier is dat het heel licht van kleur is, waardoor de kleuren rond zonsopgang en zonsondergang dramatisch veranderen.
Erosie gaat snel in dit gebied, dus het zal er over een paar decennia anders uitzien.
>Klik hier voor grote versie<
Nikon D3S, AF-S 14-24/2.8, 1.3s @ f/11, ISO 200
De Sahara is 's werelds grootste warme woestijn. Met een oppervlakte van meer dan 9.400.000 km2 bedekt de Sahara vrijwel geheel noordelijk Afrika, waarmee het bijna net zo groot is als de VS of Europa. De infrastructuur is veelal slecht of in het geheel niet aanwezig, dus reizen is er een uitdaging. Rijden in de duinen is niet alleen erg moeilijk, het is ook nog eens levensgevaarlijk. Je kunt heel makkelijk verdwalen, en als je vast komt te zitten in het zand, dan ben je de sigaar. Om deze reden reisden we met twee auto's - als er een kapot zou gaan, dan konden we altijd nog hulp halen met de andere wagen. Reizen in de Sahara vraagt ook de nodige planning voor wat betreft brandstof en levensmiddelen. Er zijn geen tankstations of Albert Heijns in de woestijn, dus onze auto's zaten vol met jerrycans benzine en vooral veel water.
Het meest interessante van de hele expeditie was misschien wel dat we meestal geen concreet plan hadden voor waar we heen zouden gaan en wat we wilden zien. Vaak plozen we een gebied helemaal uit, keken we achter elke duin en vanaf elk plateau of er iets interessants te zien was.
Van alle Saharalanden die we hebben bezocht, is Egypte absoluut het meest toegankelijk. Om een woestijnexpeditie samen te stellen kost veel tijd, maar het is in Egypte makkelijker om lokale mensen met kennis en ervaring van het gebied wat je wilt bezoeken te vinden dan in bijvoorbeeld Algerije of Tsjaad.
In Egypte wilde ik vooral de Westelijke woestijn bezoeken. Ik heb een onverklaarbare voorkeur voor surrealistische landschappen (dat verklaart ook mijn fotoreizen naar Namibië en Turkije), en in de Westelijke woestijn vind je behoorlijk wat buitenaardse locaties.
Op deze foto zie je een van de vele monolieten in het gebied. Ik had deze vorm van een afstand gezien vanaf het hoge plateau waarop ik stond, en besloot daarop ons kamp er in de buurt op te zetten. De volgende ochtend ben ik in alle vroegte opgestaan om de eerste kleuring in de lucht en de gloed op de lichtgekleurde rotsformaties te fotograferen. Het mooie van het gesteente hier is dat het heel licht van kleur is, waardoor de kleuren rond zonsopgang en zonsondergang dramatisch veranderen.
Erosie gaat snel in dit gebied, dus het zal er over een paar decennia anders uitzien.
>Klik hier voor grote versie<
Nikon D3S, AF-S 14-24/2.8, 1.3s @ f/11, ISO 200
Comment