Tweet
Misschien wel eens iets anders om een astrofoto te posten.
Dit is een deel van IC1396, een nevel van interstellair gas ergens in ons melkwegstelsel op zo'n 2400 lichtjaar van ons verwijderd. De meest uitgesproken contouren onderaan links worden ook wel eens "Elephant's Trunk" genoemd. Vergis je niet, dit is een enorm groot object. Als ik een foto van de maan zou nemen met dezelfde apparatuur dan zou de maanschijf nog perfect helemaal in het frame passen. 't Is omdat deze objecten zoooo lichtzwak zijn dat je ze niet ziet met het blote oog, zeker niet in ons lichtvervuild land. De foto werd genomen vanuit m'n achtertuin met een refractor 770mm f/7. De totale belichtingstijd bedroeg 150 minuten. De telescoop stond op een montering die de sterrenhemelrotatie zo goed mogelijk volgt. De camera is geen gewone reflexcamera maar een gekoelde monochroom ccd camera (al kan met dslr toestellen ook gelijkaardige resultaten behaald worden, alleen moeilijker). Monochroom wil dus ook zeggen dat ik met RGB kleurenfilters werk om elk kanaal te vullen. Een monochroomcamera is nu eenmaal lichtgevoeliger en de resolutie is ook hoger (een bayermatrix-masker bij een kleuren-ccd verminderd de feitelijke resolutie met 4). Het meest van de tijd heb ik echter belicht door een smalbandfilter (12nm) die alleen de emissielijn van een waterstofisotoop H-alfa doorlaat, een stof die veel voorkomt in de meeste gasnevels. Deze emissielijn ligt op 656nm, ergens tussen rood en IR, vandaar de meestal rode kleur bij zulke nevels. Deze H-alfa opname heb ik dan als een tweede layer over de RGB opnames gelegd met luminosity als blending mode.
Valt dit te smaken?
Dit is een deel van IC1396, een nevel van interstellair gas ergens in ons melkwegstelsel op zo'n 2400 lichtjaar van ons verwijderd. De meest uitgesproken contouren onderaan links worden ook wel eens "Elephant's Trunk" genoemd. Vergis je niet, dit is een enorm groot object. Als ik een foto van de maan zou nemen met dezelfde apparatuur dan zou de maanschijf nog perfect helemaal in het frame passen. 't Is omdat deze objecten zoooo lichtzwak zijn dat je ze niet ziet met het blote oog, zeker niet in ons lichtvervuild land. De foto werd genomen vanuit m'n achtertuin met een refractor 770mm f/7. De totale belichtingstijd bedroeg 150 minuten. De telescoop stond op een montering die de sterrenhemelrotatie zo goed mogelijk volgt. De camera is geen gewone reflexcamera maar een gekoelde monochroom ccd camera (al kan met dslr toestellen ook gelijkaardige resultaten behaald worden, alleen moeilijker). Monochroom wil dus ook zeggen dat ik met RGB kleurenfilters werk om elk kanaal te vullen. Een monochroomcamera is nu eenmaal lichtgevoeliger en de resolutie is ook hoger (een bayermatrix-masker bij een kleuren-ccd verminderd de feitelijke resolutie met 4). Het meest van de tijd heb ik echter belicht door een smalbandfilter (12nm) die alleen de emissielijn van een waterstofisotoop H-alfa doorlaat, een stof die veel voorkomt in de meeste gasnevels. Deze emissielijn ligt op 656nm, ergens tussen rood en IR, vandaar de meestal rode kleur bij zulke nevels. Deze H-alfa opname heb ik dan als een tweede layer over de RGB opnames gelegd met luminosity als blending mode.
Valt dit te smaken?
Comment