Tweet
Hallo Allemaal,
Ik vervolg met mijn serie van Mount Rainier National Park. Dit prachtige nationale park is gelegen in Washington State in het noordwesten van de USA. Voor ons (wij wonen in Vancouver, Canada) is dat zo'n 375km rijden en we hebben hier 3 volle dagen doorgebracht. We hadden prachtig weer (eigenlijk was het te warm) en hebben van de schitterende zichten genoten.
De foto's hier beneden zijn genomen in het "Paradise" gebied waar we het Nisqually Vista trail gewandeld hebben. Ik kan nu ook wel begrijpen waarom ze het Paradise noemen. Als je hier in de juiste tijd van het jaar bent dan is het een paradijs van wilde bloemen en prachtige zichten op Mount Rainier.
Hopelijk vinden jullie deze foto's ook mooi!?
Vele groetjes uit Vancouver,
Ann
Wat info over Mount Rainier National Park voor diegene die het interesseert: Mount Rainier Natianal Park is gelegen in de staat Washington in het noordwesten van de USA en heeft een oppervlakte van 953 vierkante kilometer. Mount Rainier zelf is natuurlijk het hoogtepunt in dit prachtige nationaal park. Mount Rainier is de hoogste vulkaan met een hoogte van 4392m en is gelegden in de Cascades, een bergketen die zich uitstrekt van het noorden van Californië tot in Canada. Het is een steile vulkaan (en nog steeds actief), die is samengesteld uit verschillende lagen lava en andere vulkanische producten. Ongeveer 5700 jaar geleden heeft een grote uitbarsting er toe geleid dat de noordzijde van de vulkaan instortte. Ook daarna bleef de vulkaan van tijd tot tijd uitbarsten, de laatste grote eruptie vond zo’n 1000 jaar geleden plaats. De top van Mount Rainier is nu bedekt met eeuwige sneeuw, en langs de bergwanden liggen maar liefst 27 gletsjers. De vulkaan wordt omgeven door bergweiden, die tijdens de korte zomer bedekt zijn door kleurrijke wilde bloemen. In de lager gelegen gebieden vind je prachtige bossen, in het noordwesten van het park ligt zelfs een gematigd regenwoud. Verder vind je hier diverse bergmeren, rivieren en watervallen. Vanwege de enorme hoeveelheden sneeuw zijn grote delen van het park slechts gedurende enkele maanden per jaar bereikbaar. De voornaamste activiteiten in het park zijn wandelen, bergbeklimmen en wintersport.
Het park wordt onderverdeeld in vijf gebieden, die via verschillende toegangswegen bereikbaar zijn:
1. Longmire
Op 6,5 mijl ten oosten van de parkgrens ligt, op een hoogte van 800 meter boven zeeniveau, het Longmire Historic District. John Longmire was in 1883 een van de eerste mannen die Mount Rainier heeft beklommen. Na zijn afdaling stuitte hij bij toeval op een gebied met heetwaterbronnen, en hij was daarvan zo onder de indruk dat hij een jaar later met zijn vrouw naar deze idyllische plaats terugkeerde. Hij bouwde daar het eerste hotel in dit gebied, de Mineral Springs Resort. Nadat Mount Rainier in 1899 de status National Park kreeg, werd in Longmire het Park Headquarters gebouwd. Momenteel doet dit gebouw dienst als museum; het Longmire Museum is een van de oudste musea van de National Park Service. Andere bezoekersfaciliteiten in het Longmire Historic District zijn een Wilderness Information Center en een hotel.
2. Paradise
Aan de Longmire Paradise Road ligt een 4 mijl lange weg in de vorm van een lus. Deze weg, waarop eenrichtingsverkeer geldt, geeft toegang tot het druk bezochte gedeelte van het park dat Paradise wordt genoemd. Paradise ligt op een hoogte van ruim 1600 meter boven zeeniveau, en het staat bekend om de prachtige bloemenweiden in de zomer, de enorme hoeveelheden sneeuw in de winter, en het geweldige zicht op de witte piek van Mount Rainier. Tijdens de zomermaanden kan het moeilijk zijn hier parkeerplaats te vinden, zeker gedurende de weekenden. Uiteraard vind je ook hier allerlei bezoekersfaciliteiten, zoals het Jackson Memorial Visitor Center en het elegante hotel Paradise Inn. Tijdens de zomermaanden zijn deze voorzieningen dagelijks geopend. Tijdens de overige maanden is het hotel gesloten, en gelden voor het Visitor Center beperkte openingstijden.
3. Ohanapecosh
De oostzijde van het park is droger en zonniger dan de westzijde, het is een goede bestemming als Paradise en Longmire nat en mistig zijn. Ohanapecosh ligt in een heel rustig, bosrijk gebied, ongeveer een 3km ten noorden van de parkgrens. Naast de Ohanapecosh River liggen diverse bezoekersfaciliteiten, zoals een Visitor Center, een Ranger Station en de Ohanapecosh Campground and Picnic Area. De voorzieningen zijn slechts enkele maanden per jaar geopend, van mei tot oktober. State Route 123 is tijdens de wintermaanden gesloten.
4. Sunrise / White River
Deze weg loopt door de noordoost hoek van het park. De weg is open van mei tot november. In het oosten komt de weg het park binnen bij de 1657m hoge Chinook Pass. Enkele honderden meters voorbij de parkgrens ligt het mooie bergmeer Tipsoo Lake, dat wordt omringd door subalpine bloemenweiden. Via een afslag van de Mather Memorial Parkway ga je naar het Sunrise / White River gebied. Een 2km voorbij de afslag ligt de White River Entrance. Hier ligt ook het White River Wilderness Information Center waar je climbing en wilderness permits kan krijgen, en informatie over hiking. Dit Information Center is tijdens de zomer dagelijks geopend. De andere weg is een 17km lang en aan het einde ligt Sunrise (ook wel Yakima Park genoemd). Dit is het hoogste punt in het park dat je per auto kunt bereiken, de parking is gelegen op 1,950m. De weg is open van eind juni of begin juli tot eind september of vroeg in oktober. Sunrise is een druk bezocht gebied, de uitzichten zijn hier erg mooi en er zijn diverse goede wandel/hiking trails. Tijdens zonnige dagen kunnen hier parkeerproblemen ontstaan. De voorzieningen bestaan uit het Sunrise Visitor Center en de Sunrise Day Lodge, waar je kan eten en waar een giftshop is gevestigd. In dit gedeelte van het park is een uitgebreid netwerk van wandelroutes/trails.
5. Carbon River / Mowich Lake
Het Noordwesten van het park kan worden bereikt via het plaatsje Wilkeson aan Highway 165. Bij de Carbon River Entrance is een Information Center gevestigd, waar bezoekers terecht kunnen voor permits en informatie. Kort nadat je de Carbon River Entrance bent gepasseerd, wordt Highway 165 een gravelweg. Een auto met high clearance wordt aanbevolen. De weg overstroomt vaak, informeer daarom vooraf of de weg begaanbaar is. De weg eindigt 5 mijl voorbij de parkgrens bij Ipsut Creek Campground. Binnen Mount Rainier National Park is Carbon River het gebied met de meeste regenval.
Ik vervolg met mijn serie van Mount Rainier National Park. Dit prachtige nationale park is gelegen in Washington State in het noordwesten van de USA. Voor ons (wij wonen in Vancouver, Canada) is dat zo'n 375km rijden en we hebben hier 3 volle dagen doorgebracht. We hadden prachtig weer (eigenlijk was het te warm) en hebben van de schitterende zichten genoten.
De foto's hier beneden zijn genomen in het "Paradise" gebied waar we het Nisqually Vista trail gewandeld hebben. Ik kan nu ook wel begrijpen waarom ze het Paradise noemen. Als je hier in de juiste tijd van het jaar bent dan is het een paradijs van wilde bloemen en prachtige zichten op Mount Rainier.
Hopelijk vinden jullie deze foto's ook mooi!?
Vele groetjes uit Vancouver,
Ann
Wat info over Mount Rainier National Park voor diegene die het interesseert: Mount Rainier Natianal Park is gelegen in de staat Washington in het noordwesten van de USA en heeft een oppervlakte van 953 vierkante kilometer. Mount Rainier zelf is natuurlijk het hoogtepunt in dit prachtige nationaal park. Mount Rainier is de hoogste vulkaan met een hoogte van 4392m en is gelegden in de Cascades, een bergketen die zich uitstrekt van het noorden van Californië tot in Canada. Het is een steile vulkaan (en nog steeds actief), die is samengesteld uit verschillende lagen lava en andere vulkanische producten. Ongeveer 5700 jaar geleden heeft een grote uitbarsting er toe geleid dat de noordzijde van de vulkaan instortte. Ook daarna bleef de vulkaan van tijd tot tijd uitbarsten, de laatste grote eruptie vond zo’n 1000 jaar geleden plaats. De top van Mount Rainier is nu bedekt met eeuwige sneeuw, en langs de bergwanden liggen maar liefst 27 gletsjers. De vulkaan wordt omgeven door bergweiden, die tijdens de korte zomer bedekt zijn door kleurrijke wilde bloemen. In de lager gelegen gebieden vind je prachtige bossen, in het noordwesten van het park ligt zelfs een gematigd regenwoud. Verder vind je hier diverse bergmeren, rivieren en watervallen. Vanwege de enorme hoeveelheden sneeuw zijn grote delen van het park slechts gedurende enkele maanden per jaar bereikbaar. De voornaamste activiteiten in het park zijn wandelen, bergbeklimmen en wintersport.
Het park wordt onderverdeeld in vijf gebieden, die via verschillende toegangswegen bereikbaar zijn:
1. Longmire
Op 6,5 mijl ten oosten van de parkgrens ligt, op een hoogte van 800 meter boven zeeniveau, het Longmire Historic District. John Longmire was in 1883 een van de eerste mannen die Mount Rainier heeft beklommen. Na zijn afdaling stuitte hij bij toeval op een gebied met heetwaterbronnen, en hij was daarvan zo onder de indruk dat hij een jaar later met zijn vrouw naar deze idyllische plaats terugkeerde. Hij bouwde daar het eerste hotel in dit gebied, de Mineral Springs Resort. Nadat Mount Rainier in 1899 de status National Park kreeg, werd in Longmire het Park Headquarters gebouwd. Momenteel doet dit gebouw dienst als museum; het Longmire Museum is een van de oudste musea van de National Park Service. Andere bezoekersfaciliteiten in het Longmire Historic District zijn een Wilderness Information Center en een hotel.
2. Paradise
Aan de Longmire Paradise Road ligt een 4 mijl lange weg in de vorm van een lus. Deze weg, waarop eenrichtingsverkeer geldt, geeft toegang tot het druk bezochte gedeelte van het park dat Paradise wordt genoemd. Paradise ligt op een hoogte van ruim 1600 meter boven zeeniveau, en het staat bekend om de prachtige bloemenweiden in de zomer, de enorme hoeveelheden sneeuw in de winter, en het geweldige zicht op de witte piek van Mount Rainier. Tijdens de zomermaanden kan het moeilijk zijn hier parkeerplaats te vinden, zeker gedurende de weekenden. Uiteraard vind je ook hier allerlei bezoekersfaciliteiten, zoals het Jackson Memorial Visitor Center en het elegante hotel Paradise Inn. Tijdens de zomermaanden zijn deze voorzieningen dagelijks geopend. Tijdens de overige maanden is het hotel gesloten, en gelden voor het Visitor Center beperkte openingstijden.
3. Ohanapecosh
De oostzijde van het park is droger en zonniger dan de westzijde, het is een goede bestemming als Paradise en Longmire nat en mistig zijn. Ohanapecosh ligt in een heel rustig, bosrijk gebied, ongeveer een 3km ten noorden van de parkgrens. Naast de Ohanapecosh River liggen diverse bezoekersfaciliteiten, zoals een Visitor Center, een Ranger Station en de Ohanapecosh Campground and Picnic Area. De voorzieningen zijn slechts enkele maanden per jaar geopend, van mei tot oktober. State Route 123 is tijdens de wintermaanden gesloten.
4. Sunrise / White River
Deze weg loopt door de noordoost hoek van het park. De weg is open van mei tot november. In het oosten komt de weg het park binnen bij de 1657m hoge Chinook Pass. Enkele honderden meters voorbij de parkgrens ligt het mooie bergmeer Tipsoo Lake, dat wordt omringd door subalpine bloemenweiden. Via een afslag van de Mather Memorial Parkway ga je naar het Sunrise / White River gebied. Een 2km voorbij de afslag ligt de White River Entrance. Hier ligt ook het White River Wilderness Information Center waar je climbing en wilderness permits kan krijgen, en informatie over hiking. Dit Information Center is tijdens de zomer dagelijks geopend. De andere weg is een 17km lang en aan het einde ligt Sunrise (ook wel Yakima Park genoemd). Dit is het hoogste punt in het park dat je per auto kunt bereiken, de parking is gelegen op 1,950m. De weg is open van eind juni of begin juli tot eind september of vroeg in oktober. Sunrise is een druk bezocht gebied, de uitzichten zijn hier erg mooi en er zijn diverse goede wandel/hiking trails. Tijdens zonnige dagen kunnen hier parkeerproblemen ontstaan. De voorzieningen bestaan uit het Sunrise Visitor Center en de Sunrise Day Lodge, waar je kan eten en waar een giftshop is gevestigd. In dit gedeelte van het park is een uitgebreid netwerk van wandelroutes/trails.
5. Carbon River / Mowich Lake
Het Noordwesten van het park kan worden bereikt via het plaatsje Wilkeson aan Highway 165. Bij de Carbon River Entrance is een Information Center gevestigd, waar bezoekers terecht kunnen voor permits en informatie. Kort nadat je de Carbon River Entrance bent gepasseerd, wordt Highway 165 een gravelweg. Een auto met high clearance wordt aanbevolen. De weg overstroomt vaak, informeer daarom vooraf of de weg begaanbaar is. De weg eindigt 5 mijl voorbij de parkgrens bij Ipsut Creek Campground. Binnen Mount Rainier National Park is Carbon River het gebied met de meeste regenval.
Wij waren niet in groep op vakantie, gewoon met ons tweetjes (man en mezelf). Ja, ik had heel graag wat vroeger in de morgen willen gaan, maar de zon gaat hier op rond 5u30 en dat was me iets te vroeg omdat er ook nog een hele rit aan vooraf ging en een 30-45 minuten wandelen om op deze plek te geraken. In de latere namiddag en zelfs tot in de latere uren van de avond was het bijna niet uit te houden van de hitte (35 graden in dit gebied) waardoor in de latere namiddag de wolken kwamen aanzetten met nu en dan gedonder zodat Mount Rainier niet meer te zien was. Het was ongelofelijk eigenlijk hoe snel de wolken zich vormden en hoe die berg gewoon verdween! In de latere namiddag en 's avonds zit je dan ook nog met meer insecten dan overdag en daar bovenop komen ook de rendieren en herten tevoorschijn bij het vallen van de avond. Die wilden we liever niet tegenkomen op de weg als we met de auto door dit park rijden waar geen verlichting is. We zijn zo al eens geschrokken geweest toen een hert opeens uit het bos gelopen kwam en bijna onder onze auto lag. We hebben op het nippertje uitwijken, maar als er een tegenligger was geweest...dan was het wel erger geweest. 
Ik begrijp ook wat je bedoelt met de bloemetjes, maar je moet op de voorziene paden blijven en mag niet zomaar in die bloemenweides gaan staan.
Comment