Normaal moet je het van mij doen met de titel en de foto.
Maar gezien speciale gevoel die ik overhield bij het nemen van deze foto toch wat meer duiding:
Deze opname is genomen op het meest westelijk punt van het Kanaaleiland Guersney.
Ik zat op een stuk uitstekende rots en op een hoogte van ongeveer 30 meter
en onder mij een gapende diepte met bulderende vloedgolven
die tijdens vloed met een stevige zuidwestenwind op het eiland beukten.
Gelukkig kon ietwat met mijn statief schuilen achter een rots want anders zou 4 seconden belichting nooit gelukt zijn.
Ik was er afgezakt voor de zonsondergang te bewonderen maar net toen de zon onderwas merkte ik linksboven de vuurtoren de opkomende maan op.
Ieder minuutje zakte ze iets naar beneden en naar de vuurtoren toe
zodat ik plots nog zat met de roze gloed van de zon, de opkomende maan en de golven die over de rotsen van de toren gleden.
Dit zicht alleen bewonden op je stukje rots doet je plots heel nietig worden en doen beseffen dat dit speciale momenten zijn....
Maar gezien speciale gevoel die ik overhield bij het nemen van deze foto toch wat meer duiding:
Deze opname is genomen op het meest westelijk punt van het Kanaaleiland Guersney.
Ik zat op een stuk uitstekende rots en op een hoogte van ongeveer 30 meter
en onder mij een gapende diepte met bulderende vloedgolven
die tijdens vloed met een stevige zuidwestenwind op het eiland beukten.
Gelukkig kon ietwat met mijn statief schuilen achter een rots want anders zou 4 seconden belichting nooit gelukt zijn.
Ik was er afgezakt voor de zonsondergang te bewonderen maar net toen de zon onderwas merkte ik linksboven de vuurtoren de opkomende maan op.
Ieder minuutje zakte ze iets naar beneden en naar de vuurtoren toe
zodat ik plots nog zat met de roze gloed van de zon, de opkomende maan en de golven die over de rotsen van de toren gleden.
Dit zicht alleen bewonden op je stukje rots doet je plots heel nietig worden en doen beseffen dat dit speciale momenten zijn....
Comment