Ijspluimjes geschilderd in koud en warm op enkel glas
omkaderen jou bevroren gezicht.
De rimmel op je ogen en lippen, in onaangetast stilliggen,
heeft mij ziende opgelicht.
In de diepte van ijstijden begraven, onaangetast door de
eeuwen heen.
Ik heb gedroomd dat jou mooie gezicht in het winterse
zonnelicht verscheen.
Onbeweeglijke stilte zweeft plechtstatig door mijn gedachten
wat moet ik verwachten?
Hemelse sferen in sneeuwwitte velden met ijskegelhelden
en bevroren huwelijksnachten?
Comment