Tweet
Omdat ik daarnet een ganse uitleg heb gedaan bij de lowkey foto van Louvain zonder te kunnen illustreren wat ik eigenlijk bedoel, post ik hier drie 'oudjes' die het misschien verduidelijken.
Ik vertelde over de kwartcirkel die het model heeft bij dit soort fotografie, om haar gezicht te bewegen en toch aanvaardbaar belicht te zijn. Even laten zien dus:
1) dit is het ene extreem van die hoek van 90 graden, namelijk waar de fotograaf recht voor het model staat en het model met de lichtpool schuin opzij toch volledig recht vooruit draait. Je krijgt dan het 'artistieke halve gezicht'.
2) het andere extreem, waarbij de fotograaf is blijven staan en het model 90° is gedraaid tov de fotograaf, richting lichtbron, is het lowkey portret in profiel.
Deze Toska was mijn allereerste model acht jaar geleden, en deze foto dateert van toen, op school (misschien wel het eerste leuke studioportret dat ik ooit maakte hehe).
3) deze derde foto is idem kwa opstelling aan nr 2, met dat verschil dat model én lichtpool dichter bij de achtergrond staan, zodat die mee licht vangt en het model zich dus beter aftekent.
Alles hiertussenin werkt in principe. Zoals ik al zei bij de foto van Louvain, is het grote gevaar de 'reflex' van het model om de fotograaf met het hoofd te volgen wanneer deze zich buiten deze kwartcirkel begeeft om diepere schaduwen te leggen.
Ziezo. Moge er iemand baat bij hebben
. Ik voelde me een beetje geroepen omdat ik van bij het begin een voorkeur heb gehad voor dit soort fotografie en ik er dus na al die jaren ook wel vrij bedreven in geworden ben, in tegenstelling tot high key stuff waar ik dus niks van bak 
Groetjes!
Ik vertelde over de kwartcirkel die het model heeft bij dit soort fotografie, om haar gezicht te bewegen en toch aanvaardbaar belicht te zijn. Even laten zien dus:
1) dit is het ene extreem van die hoek van 90 graden, namelijk waar de fotograaf recht voor het model staat en het model met de lichtpool schuin opzij toch volledig recht vooruit draait. Je krijgt dan het 'artistieke halve gezicht'.
2) het andere extreem, waarbij de fotograaf is blijven staan en het model 90° is gedraaid tov de fotograaf, richting lichtbron, is het lowkey portret in profiel.
Deze Toska was mijn allereerste model acht jaar geleden, en deze foto dateert van toen, op school (misschien wel het eerste leuke studioportret dat ik ooit maakte hehe).
3) deze derde foto is idem kwa opstelling aan nr 2, met dat verschil dat model én lichtpool dichter bij de achtergrond staan, zodat die mee licht vangt en het model zich dus beter aftekent.
Alles hiertussenin werkt in principe. Zoals ik al zei bij de foto van Louvain, is het grote gevaar de 'reflex' van het model om de fotograaf met het hoofd te volgen wanneer deze zich buiten deze kwartcirkel begeeft om diepere schaduwen te leggen.
Ziezo. Moge er iemand baat bij hebben
. Ik voelde me een beetje geroepen omdat ik van bij het begin een voorkeur heb gehad voor dit soort fotografie en ik er dus na al die jaren ook wel vrij bedreven in geworden ben, in tegenstelling tot high key stuff waar ik dus niks van bak Groetjes!
Ik denk dat ik hier iets tussen de regels moet lezen maar daar ben ik niet zo goed in 
dus ik snap deze commentaar niet.
Leuk programma om zo'n zaken in beeld te brengen....
Comment