rays of light ...

[lana]

[Control-Z]

Re: rays of light ...

Mooi beeld. Ook dat vierkante formaat en de sobere kader kan ik appreciëren.

[bouk]

Re: rays of light ...

iets minder ruimte rechts vind ik beter.
grt,bouk.

[Feb]

Re: rays of light ...

Mooi beeld. Ook dat vierkante formaat en de sobere kader kan ik appreciëren.

Vind ik ook

[q-rio]

Re: rays of light ...

Showcase : Mensen & modellen.

Hoort deze foto hier wel thuis?

Er is nauwelijks een mens te zien. Bovendien neemt hij nog géén 5% van het beeld in beslag. De muur, en de lege ruimte krijgen bijgevolg een prominente rol in het geheel. De lichtvlek waar de titel naar verwijst trouwens ook.

De man is - door het ontbreken van het gezicht - niet als individu herkenbaar. Ook de ruimte bevat geen persoonlijke voorwerpen, geen gevoelsgeladen souvenirs, maar slechts wat willekeurige, onbepaalde rommel. Dat stuwt de lezing van de foto in de richting van allegorie en symboliek.

Het beeld dat ons gepresenteerd wordt is veleer een symbool dan de fotografische registratie van een reëel feit, van een écht moment.

Er is een man te zien die de ruimte verlaat, die de duistere ruimte achterlaat.
Als deze opname genomen is op het “cruciale moment” (Cartier-Bresson), dan rijst de vraag wat ging hieraan vooraf, wat volgt nu?
Een blik op het vervolg wordt ons niet gegund. De ruimte tussen de kijker en de man ligt achter hem.
Een scharnierpunt. Dit afscheid is definitief.

De man verlaat de ruimte die hem niets meer te bieden heeft. Er zijn zelfs geen sporen meer van “broken dreams”. Het licht creëert een suggestieve kooiachtige schaduw. Die man ontvlucht een gevangenis.

Het beeld is van op enige afstand genomen. Als kijker zit je die man niet op de huid. De zeer statische compositie verraadt géén enkele actie van de andere, door wiens lens… door wiens oog wij meekijken. “Letting go…”

Er wordt een bladzijde omgedraaid, een hoofdstuk afgesloten.
Tussen de man die weggaat en de andere persoon, de onzichtbare persoon is niets meer… niets meer dan de leegte, en straks de koude, kale, naakte muur en de dichtgeslagen deur.

Toch, is het niet allemaal kommer en kwel. Het zonlicht dat de kooischaduw projecteert duidt alleen daardoor al aan dat buiten de zon schijnt, dat er hoop is.

Een foto die sterkt durft af te wijken van clichés. Een foto die personen eerder suggereert dan toont. Maar toch een foto die thuishoort bij “mensen & modellen” omdat het onderwerp zo menselijk is.

(Toch nog even deze opmerking: Met dichtgeknepen ogen lijkt de lichtvlek een witte veeg die te rechts op het donkere beeld staat. Ik mis een (kleiner, minder helder) licht element bij de rommel links om als tegenpool te dienen)

[Kult]

Re: rays of light ...

De man verlaat de ruimte die hem niets meer te bieden heeft. Er zijn zelfs geen sporen meer van “broken dreams”. Het licht creëert een suggestieve kooiachtige schaduw. Die man ontvlucht een gevangenis.
Het beeld is van op enige afstand genomen. Als kijker zit je die man niet op de huid. De zeer statische compositie verraadt géén enkele actie van de andere, door wiens lens… door wiens oog wij meekijken. “Letting go…”
Er wordt een bladzijde omgedraaid, een hoofdstuk afgesloten.
Tussen de man die weggaat en de andere persoon, de onzichtbare persoon is niets meer… niets meer dan de leegte, en straks de koude, kale, naakte muur en de dichtgeslagen deur.

Just kidding, toch?
Ik hoop van wel, het zou maar een gruwelijke vorm van intellectueel snobisme zijn, naar de dokter ermee...

[Car_a_cal]

Re: rays of light ...

Ik vind dit wel iets hebben waar iets een understatement is. Top

@q-rio: Ja hallo zeg, als dat allemaal kan ..., zwaren toebak hoor.

[danielsl]

Re: rays of light ...

Showcase : Mensen & modellen.

Hoort deze foto hier wel thuis?

Er is nauwelijks een mens te zien. Bovendien neemt hij nog géén 5% van het beeld in beslag. De muur, en de lege ruimte krijgen bijgevolg een prominente rol in het geheel. De lichtvlek waar de titel naar verwijst trouwens ook.

De man is - door het ontbreken van het gezicht - niet als individu herkenbaar. Ook de ruimte bevat geen persoonlijke voorwerpen, geen gevoelsgeladen souvenirs, maar slechts wat willekeurige, onbepaalde rommel. Dat stuwt de lezing van de foto in de richting van allegorie en symboliek.

Het beeld dat ons gepresenteerd wordt is veleer een symbool dan de fotografische registratie van een reëel feit, van een écht moment.

Er is een man te zien die de ruimte verlaat, die de duistere ruimte achterlaat.
Als deze opname genomen is op het “cruciale moment” (Cartier-Bresson), dan rijst de vraag wat ging hieraan vooraf, wat volgt nu?
Een blik op het vervolg wordt ons niet gegund. De ruimte tussen de kijker en de man ligt achter hem.
Een scharnierpunt. Dit afscheid is definitief.

De man verlaat de ruimte die hem niets meer te bieden heeft. Er zijn zelfs geen sporen meer van “broken dreams”. Het licht creëert een suggestieve kooiachtige schaduw. Die man ontvlucht een gevangenis.

Het beeld is van op enige afstand genomen. Als kijker zit je die man niet op de huid. De zeer statische compositie verraadt géén enkele actie van de andere, door wiens lens… door wiens oog wij meekijken. “Letting go…”

Er wordt een bladzijde omgedraaid, een hoofdstuk afgesloten.
Tussen de man die weggaat en de andere persoon, de onzichtbare persoon is niets meer… niets meer dan de leegte, en straks de koude, kale, naakte muur en de dichtgeslagen deur.

Toch, is het niet allemaal kommer en kwel. Het zonlicht dat de kooischaduw projecteert duidt alleen daardoor al aan dat buiten de zon schijnt, dat er hoop is.

Een foto die sterkt durft af te wijken van clichés. Een foto die personen eerder suggereert dan toont. Maar toch een foto die thuishoort bij “mensen & modellen” omdat het onderwerp zo menselijk is.

(Toch nog even deze opmerking: Met dichtgeknepen ogen lijkt de lichtvlek een witte veeg die te rechts op het donkere beeld staat. Ik mis een (kleiner, minder helder) licht element bij de rommel links om als tegenpool te dienen)

Het is maar een foto hoor

[Gauloise]

Re: rays of light ...

Showcase : Mensen & modellen.

Hoort deze foto hier wel thuis?

Er is nauwelijks een mens te zien. Bovendien neemt hij nog géén 5% van het beeld in beslag. De muur, en de lege ruimte krijgen bijgevolg een prominente rol in het geheel. De lichtvlek waar de titel naar verwijst trouwens ook.

De man is - door het ontbreken van het gezicht - niet als individu herkenbaar. Ook de ruimte bevat geen persoonlijke voorwerpen, geen gevoelsgeladen souvenirs, maar slechts wat willekeurige, onbepaalde rommel. Dat stuwt de lezing van de foto in de richting van allegorie en symboliek.

Het beeld dat ons gepresenteerd wordt is veleer een symbool dan de fotografische registratie van een reëel feit, van een écht moment.

Er is een man te zien die de ruimte verlaat, die de duistere ruimte achterlaat.
Als deze opname genomen is op het “cruciale moment” (Cartier-Bresson), dan rijst de vraag wat ging hieraan vooraf, wat volgt nu?
Een blik op het vervolg wordt ons niet gegund. De ruimte tussen de kijker en de man ligt achter hem.
Een scharnierpunt. Dit afscheid is definitief.

De man verlaat de ruimte die hem niets meer te bieden heeft. Er zijn zelfs geen sporen meer van “broken dreams”. Het licht creëert een suggestieve kooiachtige schaduw. Die man ontvlucht een gevangenis.

Het beeld is van op enige afstand genomen. Als kijker zit je die man niet op de huid. De zeer statische compositie verraadt géén enkele actie van de andere, door wiens lens… door wiens oog wij meekijken. “Letting go…”

Er wordt een bladzijde omgedraaid, een hoofdstuk afgesloten.
Tussen de man die weggaat en de andere persoon, de onzichtbare persoon is niets meer… niets meer dan de leegte, en straks de koude, kale, naakte muur en de dichtgeslagen deur.

Toch, is het niet allemaal kommer en kwel. Het zonlicht dat de kooischaduw projecteert duidt alleen daardoor al aan dat buiten de zon schijnt, dat er hoop is.

Een foto die sterkt durft af te wijken van clichés. Een foto die personen eerder suggereert dan toont. Maar toch een foto die thuishoort bij “mensen & modellen” omdat het onderwerp zo menselijk is.

(Toch nog even deze opmerking: Met dichtgeknepen ogen lijkt de lichtvlek een witte veeg die te rechts op het donkere beeld staat. Ik mis een (kleiner, minder helder) licht element bij de rommel links om als tegenpool te dienen)

Dit is gewoonweg fantastisch. Sterk staaltje humor! Om je DE breuk te lachen!

[lana]

Re: rays of light ...

we all have
different eyes
different taste
different ways
of expressing ourselves

we all deserve to be respected

[aerts_bert]

Re: rays of light ...

different ways
of expressing ourselves

Ik ben meestal kort van stof.
Knappe foto.

[Phororhacos]

Re: rays of light ...

Dit is gewoonweg fantastisch. Sterk staaltje humor! Om je DE breuk te lachen!

Lach gerust jezelf uit hoor,doe maar.'s Mans uitleg is de perfecte weergave van wat zich,met wat variaties,afspeelt in ons aller onderbewustzijn,bij het aanschouwen van deze foto.Alleen weet hij het te verwoorden.Moeten we hier met z'n allen volstaan met uitroepen als "Wow" of "hey yuppekes" of "prachtplaat",is het taboe om er eens wat dieper op in te gaan?Als het nu onzin zou zijn zou ik zeggen,maar het klopt helemaal,alles,ik ben het er volledig mee eens.
En als dit moet weggelachen worden,dan is hier geen intellectueel snobisme aan de orde,maar het boertige dictaat van wat primaire plaatjeskijkers.







Walter

[Fotofolio]

Re: rays of light ...

Mooi beeld. Ook dat vierkante formaat en de sobere kader kan ik appreciëren.

Inderdaad

[CaHoR]

Re: rays of light ...

Ik vind de reacties op Q-rio ook maar een beetje vreemd hoor...

Ik ben blij dat er iemand de tijd neemt om op een foto dieper in te gaan...
Heel mooi vind ik het zelfs als je zoveel uit een foto kan halen, en dat is dan ook een heel mooi compliment naar Lana toe.

Het is maar een foto hoor

ja, knap toch???

Als je de tijd zou nemen een foto van naderbij te bekijken en zelf te fantaseren kan je er een heel eigen verhaal rond verzinnen.
Ik ben er alleen maar jaloers op, ik neem die tijd ook niet dus ik ben blij dat er hier iemand is die het wel doet!

[jvs]

Re: rays of light ...

tof plaatje ,
en nee ik ga geen verhaal vertellen van wat er allemaal misschien achter die deur bevind of wat de man denkt of niet denkt......

zo diep kijk en denk ik niet