Alleen op de wereld

[pendragon]

In een straatarm land zoals Gambia is je familie ook je sociale zekerheid. Zolang je familie hebt is er altijd wel iemand die voor je zorgt. Als je niemand hebt, dan sta je er ook helemaal alleen voor.

Ik zag deze jongen tegen een muur zitten. Verwaarloosd, wonden op zijn benen, vodden rond het lijf. Een dame vertelde mij dat hij recent zijn vader verloren was, nadat eerder zijn moeder overleden was. Hij overleefde op de restjes die mensen hem toestaken.

Zelf geloof ik in het opzetten van projecten die een gehele gemeenschap dienen en niet zozeer in individuele liefdadigheid. In dit geval echter koos ik er voor om hem mee te nemen naar een schooltje, het schoolgeld te betalen ( 1 Dalasi/dag = minder dan 1 oude Belgische frank/dag). Dat garandeert hem een opleiding en voor die prijs krijgt hij minstens 1 warme maaltijd per dag.
We hebben hem eerst nog wat betere kleding gegeven en hem verzorgd in de medische post.

Ik heb geprobeerd om deze ellendige armoede weer te geven in de wijze waarop ik de foto gemaakt heb, én in de nabewerking. Makkelijk was het niet met een deel van het lichaam in de gloeiende tropenzon en het gezicht in de schaduw.

[knofje3116]

Re: Alleen op de wereld

Jij doet goed !!!! voor mens en foto's !!!!

[Godi]

Re: Alleen op de wereld

It's a sad planet....

heel mooi gebaar van je....

...en de foto ook, maar hij stemt me triest....

[lana]

Re: Alleen op de wereld

slik
kmoest altijd heel erg wenen
bij het zien van
Remy ... alleen op de wereld

... same effect ...
respect

[Ludo V.]

Re: Alleen op de wereld

Passende woorden ontbreken mij

[pendragon]

Re: Alleen op de wereld

It's a sad planet....

heel mooi gebaar van je....

...en de foto ook, maar hij stemt me triest....

Fotografie heeft voor mij nog een groot nadeel. Eigenlijk geeft deze foto deze en andere situaties te mooi weer. Ik ben zoekende hoe ik mijn foto's realistischer kan maken.

Triest is hij zeker. Maar het feit dat we veel meer konden doen dan hem wat geld toestoppen is dan weer een opsteker. Hij zal nu een opleiding krijgen en dat geeft hem een toekomst.
Confucius zei al heel lang geleden dat als je een man een vis geeft hij 1 dag kan eten. Maar als je hem leert vissen dan heeft hij dat voor zijn hele leven.
Da's de reden waarom ik het zowel in ons eigen land als in het verre Afrika zo belangrijk vind dat iedereen toegang krijgt tot onderwijs.

[Godi]

Re: Alleen op de wereld

Het siert je en dat kan ik enkel toejuichen ook al is het dweilen met de kraan open....

De foto werkt heel zwaar op mijn gemoedstoestand , voor mij een teken dat je er niks aan moet veranderen...

[pendragon]

Re: Alleen op de wereld

ook al is het dweilen met de kraan open....

Bedankt voor je reactie.
Noch dit forum noch deze rubriek zijn de plaats om grote debatten te beginnen over zin of onzin van ontwikkelingswerk. Maar dit wil ik nog kwijt. Dank zij het feit dat er hier 100 jaar geleden mensen waren die zo gek waren om te dweilen met de kraan open leven we nu in welvaart (allez, toch de meesten onder ons want ook hier zijn vergelijkbare toestanden te vinden).

Dit verhaal is natuurlijk een zeer individueel geval dat op zich niets structureels veranderd aan de hele situatie.

Alhoewel ..., misschien groeit deze jongen uit tot iemand die wel het verschil kan maken. Dat ga ik waarschijnlijk nooit weten maar hij heeft tenminste zijn kans gekregen.

[bouk]

Re: Alleen op de wereld

aandoenlijk allemaal, verhaal en opname(die goed is trouwens).
maar je hebt gelijk wat die discussie/debatten betreft, maar daar is een fotoforum ook niet voor.
grt,bouk.

[jan.brouwers]

Re: Alleen op de wereld

.....zonder woorden.

[FrankD]

Re: Alleen op de wereld

Bij fotografie vang je een moment in de tijd dat nooit meer terug komt.
De kracht van fotografie ligt juist in dat vastleggen van dat ene moment dat alles moet zeggen.

Dit doe je hier perfect.

Zou willen zeggen mooie foto maar dan doe ik de foto tekort.
Krachtige beeldvorming.

[Franciskine]

Re: Alleen op de wereld

Jan,

jouw verhaal doet me terugdenken aan een 15 tal jaren geleden toen ik met een vriend op reis was op de Dominicaanse republiek, na de eerste week zouden er nog 2 vrienden langskomen, zogezegd zogedaan. Eén van die 2 vrienden zat er bijzonder goed in ( en dan overdrijf ik zeker niet ). Hij stelde voor alle rekeningen te betalen in die 2 de week en op het einde van de week onderling af te rekenen. Iedereen akkoord, zodoende moest maar 1 persoon een speciale kaart bijn zich dragen om daar alles te betalen. Op het einde van die week wilden we afrekenen maar toen zij die vriend doodgewoon : ik heb me zo goed geamuseerd dat ik al jullie rekeningen van de laatste week betaal . . .
Ondertussen had ik iemand die in het hotel werkte beter leren kennen, die man had me eens meegenomen naar hem thuis om zijn familie te leren kennen en me het binnenland van de DR te laten zien ( vrijwillig, vroeg er geen geld voor ) De armoede die ik toen bij hem thuis en bij zijn familie gezien heb was schrijnend.
Maar om een lang verhaal kort te maken, de laatste dag heb ik Julio, zo heette hij, bij mij geroepen en hem mijn dollars gegeven die ik normaal had gespendeerd in die 2de week, voor hem was dat een jaarloon . . . . en tot heden toe krijg ik af en toe een brief van hem om me te vertellen hoe het gaat . . . ik heb nog nooit in mijn leven 500$ zo nuttig uitgegeven en tot op de dag van heden ben ik nog steeds blij dat ik dat toen heb gedaan.
ik weet het, het is inderdaad een druppel op een gloeiende plaat . . . maar de dankbaarheid en het ongeloof in die ogen vergeet ik in heel mijn leven niet meer.