Tweet
Ik ga mijn serie afsluiten met een reeks van 3 beelden. Dit schouwspel was wonderbaarlijk om van zo nabij te kunnen volgen en vast te leggen.
De 3 foto's die ik ervoor uitgekozen heb zijn telkens verschillend van sfeer.
Deze onfortuinlijke en kolossale Neushoornkever was al reeds gehavend en net gestorven toen de mieren hun 'werk' deden.
Hoe het allemaal in zijn werk ging laat ik ook nu weer vertellen door Sigourney
Hi everybody,,
It's me again: Sigourney, the Weaver Ant.
Een kolonie moet groot en sterk zijn om zich te kunnen handhaven in de jungle. Dat betekent dat er dagelijks veel eten moet gevonden worden om ons en ons broed te voorzien.
We zijn dan ook constant op zoek naar voedsel en van zodra iemand iets interessant vindt zal er met geurmarkeringen gewerkt worden om de rest bij 'de bron' te krijgen.
Terwijl we rondlopen scheiden we met ons achterlijf een chemische stof af waardoor we onze weg terugvinden en anderen weten waar we gelopen hebben. Vinden we iets interessant dan zullen we op de terugweg een sterker spoor achterlaten zodat anderen weten dat er iets te rapen valt en dit spoor gaan volgen. Hoe meer er dat spoor volgen, hoe sterker het geurspoor wordt .
Hier bots ik op een stervende prooi en met mijn voelsprieten betast ik deze om te zien of er weerstand te verwachten valt. Helaas voor hem is het einde reeds ingetreden en zullen er snel andere werkers hier zijn om me te helpen met het uitvoeren van deze taak.
Lijkt misschien hard, maar zo is het leven hier nu eenmaal.
Grtz,
Sigourney
De 3 foto's die ik ervoor uitgekozen heb zijn telkens verschillend van sfeer.
Deze onfortuinlijke en kolossale Neushoornkever was al reeds gehavend en net gestorven toen de mieren hun 'werk' deden.
Hoe het allemaal in zijn werk ging laat ik ook nu weer vertellen door Sigourney
Hi everybody,,
It's me again: Sigourney, the Weaver Ant.
Een kolonie moet groot en sterk zijn om zich te kunnen handhaven in de jungle. Dat betekent dat er dagelijks veel eten moet gevonden worden om ons en ons broed te voorzien.
We zijn dan ook constant op zoek naar voedsel en van zodra iemand iets interessant vindt zal er met geurmarkeringen gewerkt worden om de rest bij 'de bron' te krijgen.
Terwijl we rondlopen scheiden we met ons achterlijf een chemische stof af waardoor we onze weg terugvinden en anderen weten waar we gelopen hebben. Vinden we iets interessant dan zullen we op de terugweg een sterker spoor achterlaten zodat anderen weten dat er iets te rapen valt en dit spoor gaan volgen. Hoe meer er dat spoor volgen, hoe sterker het geurspoor wordt .
Hier bots ik op een stervende prooi en met mijn voelsprieten betast ik deze om te zien of er weerstand te verwachten valt. Helaas voor hem is het einde reeds ingetreden en zullen er snel andere werkers hier zijn om me te helpen met het uitvoeren van deze taak.
Lijkt misschien hard, maar zo is het leven hier nu eenmaal.
Grtz,
Sigourney
Grtz,
Kurrrt
Comment