Tweet
Juffertjes zijn leuke beestjes. Wanneer je 's avonds langs het water loopt krijg je de indruk dat ze er niet zijn. Maar niets is minder waar. Ze plakken zich tegen een plantenstengel om de nacht door te brengen. En je ziet ze moeilijk omdat ze zich instinctief wegstoppen achter die stengel. Als je er eentje gevonden hebt moet je maar eens met je hand afwisselend links en rechts langs de stengel bewegen. Je ziet hoe de juffertjes zich heel snel en onopvallend wegdraaien van het potentiële gevaar.
De achtergrond op deze foto komt van een terracotta bloempot bij avondlicht.
En de titel van de draad komt uit een oud maar schoon gedichtje van Alice Nahon: "Avondliedeke 1".
De achtergrond op deze foto komt van een terracotta bloempot bij avondlicht.
En de titel van de draad komt uit een oud maar schoon gedichtje van Alice Nahon: "Avondliedeke 1".
Des avonds worden mijn gepeinzen
Een hofke van geheimenis...
Waar bloemen naar het westen wijzen,
Waar iedre vogel slapen is.
Des avonds wordt de wereld kleener
En dichter alle ver verleën...
Die eenzaam zijn, worden alleener,
En die beminnen méér bijeen.
Des avonds weegt er op mijn zwijgen
Die schone, menselijke pijn...
De drang een innig woord te krijgen
En zelf voor iemand lief te zijn.
Een hofke van geheimenis...
Waar bloemen naar het westen wijzen,
Waar iedre vogel slapen is.
Des avonds wordt de wereld kleener
En dichter alle ver verleën...
Die eenzaam zijn, worden alleener,
En die beminnen méér bijeen.
Des avonds weegt er op mijn zwijgen
Die schone, menselijke pijn...
De drang een innig woord te krijgen
En zelf voor iemand lief te zijn.
Comment