Tweet
Het was al even geleden dat ik nog Parijs had bezocht, afgezien van wat bezoeken aan klanten in grauwe industrieterreinen. Veel klassiekers had ik al ooit gefotografeerd, en dus is dit draadje er voor de verrassingen. Het zijn plekken die mij aanspraken. Ik kan me indenken dat dit voor velen hier allemaal al lang bekende plaatsen zijn.
Soms is een verrassing gewoon een kwestie van geluk hebben. In de opera maakte een fotograaf opnames met drie modellen. Dan moet je de kans niet laten liggen om ook eens een poging te wagen. Ik was trouwens erg onder de indruk van die grote spiegelzaal, die niet moet onderdoen voor deze van Versailles.
Jeu de Paume werd me aangeraden door een collega die ook met fotografie bezig is. Er liep een interessante tentoonstelling met foto's van Sally Mann, maar het blijft natuurlijk tof om ook zelf wat kiekjes te schieten.
Gek genoeg waren we nog nooit in het Musée d'Orsay geweest. Tijdens vroegere bezoeken stond het Louvre op het programma en dan hadden we onze portie schilderijen en beelden wel gehad. Ergens deed de naam Musée d'Orsay me vermoeden dat dit ook zo'n gigantische ietwat stoffig gebouw zou zijn, maar niets is minder waar. Het is gewoon een prachtige plek om mensen te fotograferen terwijl ze kunst bekijken.
Hetzelfde geldt trouwens ook voor de Orangerie: gewoon op een bankje in het midden van de zaal gaan zitten en een uurtje de andere bezoekers observeren terwijl ze de massieve waterlelies bekijken - en vooral een selfie proberen maken met die schilderijen op de achtergrond. Dit duo was een gelukkige uitzondering. Hun aandacht ging tenminste uit naar het kunstwerk zelf.
We hadden een volledige dag uitgetrokken voor Versailles en dat is zoals alle gidsen aangeven eigenlijk te weinig. De grote verrassing voor mij was de 'Grand Trianon', het paleis achteraan op het domein. Zowel het interieur als de marmer zuilen zijn erg mooi. Vlakbij heb je dan ook nog eens een romantische tuin waar we helaas in sneltempo doorheen moesten omwille van het sluitingsuur.
Het kerkhof van Père Lachaise is erg bekend en hadden we al ooit bezocht. Daarom deden we ditmaal de Cimetière du Montparnasse aan. Die moet enkel qua bekende namen onderdoen voor Père Lachaise. Het aardige aan dit kerkhof zijn de niveauverschillen waar je mee kan spelen.
Ook al moest het hier en daar wat te snel gaan: het toffe aan Parijs is dat je er op twee uurtjes bent en dat de TGV niet te duur is als je lang genoeg op voorhand boekt. Er komt dus ooit nog wel een vervolg aan deze reeks.
Soms is een verrassing gewoon een kwestie van geluk hebben. In de opera maakte een fotograaf opnames met drie modellen. Dan moet je de kans niet laten liggen om ook eens een poging te wagen. Ik was trouwens erg onder de indruk van die grote spiegelzaal, die niet moet onderdoen voor deze van Versailles.
Jeu de Paume werd me aangeraden door een collega die ook met fotografie bezig is. Er liep een interessante tentoonstelling met foto's van Sally Mann, maar het blijft natuurlijk tof om ook zelf wat kiekjes te schieten.
Gek genoeg waren we nog nooit in het Musée d'Orsay geweest. Tijdens vroegere bezoeken stond het Louvre op het programma en dan hadden we onze portie schilderijen en beelden wel gehad. Ergens deed de naam Musée d'Orsay me vermoeden dat dit ook zo'n gigantische ietwat stoffig gebouw zou zijn, maar niets is minder waar. Het is gewoon een prachtige plek om mensen te fotograferen terwijl ze kunst bekijken.
Hetzelfde geldt trouwens ook voor de Orangerie: gewoon op een bankje in het midden van de zaal gaan zitten en een uurtje de andere bezoekers observeren terwijl ze de massieve waterlelies bekijken - en vooral een selfie proberen maken met die schilderijen op de achtergrond. Dit duo was een gelukkige uitzondering. Hun aandacht ging tenminste uit naar het kunstwerk zelf.
We hadden een volledige dag uitgetrokken voor Versailles en dat is zoals alle gidsen aangeven eigenlijk te weinig. De grote verrassing voor mij was de 'Grand Trianon', het paleis achteraan op het domein. Zowel het interieur als de marmer zuilen zijn erg mooi. Vlakbij heb je dan ook nog eens een romantische tuin waar we helaas in sneltempo doorheen moesten omwille van het sluitingsuur.
Het kerkhof van Père Lachaise is erg bekend en hadden we al ooit bezocht. Daarom deden we ditmaal de Cimetière du Montparnasse aan. Die moet enkel qua bekende namen onderdoen voor Père Lachaise. Het aardige aan dit kerkhof zijn de niveauverschillen waar je mee kan spelen.
Ook al moest het hier en daar wat te snel gaan: het toffe aan Parijs is dat je er op twee uurtjes bent en dat de TGV niet te duur is als je lang genoeg op voorhand boekt. Er komt dus ooit nog wel een vervolg aan deze reeks.
Comment